پسران مامان در برانکس

سری مستند ماما بویز آو د برانکس به زندگی گروهی از پنج مرد مجرد ایتالیایی-آمریکایی می‌پردازد که در دهه سی زندگی خود به سر می‌برند و در محله برانکس بزرگ شده‌اند و اکنون در حالی که از بزرگسالی لذت می‌برند، از حمایت مادران خود بهره‌مند هستند. این پسران مامانی شامل آنتونی کارگر ساختمانی، که با مادرش پتی زندگی می‌کند؛ چیپ مربی شخصی، که با مادرش کامیل زندگی می‌کند؛ و فرانکی با خلق و خوی تند، که با مادرش جینا زندگی می‌کند. همچنین جیونوانی که با عمه‌اش جینا زندگی می‌کند و پیتر جوان‌ترین عضو گروه، که یک بازیگر و معلم جایگزین است و با پدرش گاس که از همسرش جدا شده، زندگی می‌کند. اگرچه همه آن‌ها از غذاهای خوب و مزایای دیگر زندگی در خانه لذت می‌برند، اما این زندگی معایبی هم دارد، از جمله اینکه مدام در مورد پیدا کردن یک دختر ایتالیایی خوب و ازدواج مورد بازخواست قرار می‌گیرند. در حالی که برخی از این مردان به دنبال یک رابطه متعهدانه هستند، بیشتر آن‌ها فقط از ظاهر خوب خود لذت می‌برند، در مکان‌های قدیمی خود در لیتل ایتالیا در خیابان آرتور زندگی می‌کنند و در خانه مورد توجه قرار می‌گیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد عبارت «پسر مامانی» صحبت کنند. این عبارت واقعاً چه معنی‌ای می‌دهد؟ آیا هدف آن ایجاد یک شخصیت‌پردازی مثبت یا منفی در فرهنگ آمریکایی است؟ در مورد فرهنگ‌های دیگر چه طور؟ آیا این یک اصطلاح کلیشه‌ای است؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه رسانه ها مردان و پسران را توصیف می کنند؟ چه پیام های منفی و مثبتی پسران از تلویزیون و فیلم ها دریافت می کنند؟

والدین باید بدانند که پسران ماما در برانکس — درباره مردان ایتالیایی-آمریکایی حدوداً سی ساله که در خانه با مادرانشان زندگی می‌کنند — حاوی برخی الفاظ زشت سانسورشده (فحش، کلمات رکیک)، نوشیدن الکل، اشاره‌های جنسی قوی، و سیگار کشیدن است. همچنین برخی نگرش‌های جنسیتی در مورد نقش مردان و زنان در جامعه را برجسته می‌کند. برخی بحث‌های ملایم بین مردان و والدینشان وجود دارد، اما این نمایش همچنین حاوی مضامین مثبت در مورد خانواده و دوستی است.

این نمایش نگاهی سرگرم‌کننده و کنجکاوانه به زندگی ایتالیایی-آمریکایی‌های مامونی دارد، مردانی از تبار ایتالیایی در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی خود که شاغل، موفق، جذاب و با افتخار وابسته به مادرانشان هستند تا زمانی که تصمیم به ازدواج بگیرند. همچنین نشان می‌دهد که چگونه مادرانشان (و سایر والدین) این وابستگی را با تمایل به زندگی در خانه و آشپزی، نظافت و انجام کارهای خانه برای آنها تقویت می‌کنند.در اینجا ممکن است مطالب طنزآمیز یا ناراحت‌کننده‌ای به نظر برسد، اما این سبک زندگی ریشه در ارزش‌های سنتی قدیمی‌تر ایتالیایی دارد که تشویق می‌کرد فرزندان تا زمان ازدواج در خانه بمانند. این سبک زندگی همچنین اهمیت خانواده را تقویت می‌کند و نگرش‌های جنسیتی زیادی در مورد مردان و زنان دارد. تا حدودی جالب است و قطعاً نگاهی سرگرم‌کننده به این بخش متمایز جامعه ایتالیایی-آمریکایی ارائه می‌دهد.