شاگرد

در فیلم «مرید»، شارد (آدیتیا موداک) خواننده‌ای در اوایل دههٔ بیست زندگی‌اش است و دوستانش مشغول پیدا کردن شغل و ازدواج هستند. اما شارد مرید است و خود را وقف گورو جی (آرون دراوید) و موسیقی او کرده است. او در سنت زاهدانه آموزش دیده و باید هر روز تمرین کند، از گورو جی (از نظر مالی و سلامتی) مراقبت کند و در پایان شاگردی عجله نکند. گورو جی حتی به او گفته بود که احتمالاً باید تا ۴۰ سالگی صبر کند تا حتی فکر کند که خوب است. شارد تا کی می‌تواند دوام بیاورد؟ آیا موفق خواهد شد؟ موفقیت چیست؟

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد موسیقی در فیلم‌ها صحبت کنند. اگرچه "شاگرد" به معنای متعارف یک فیلم موزیکال نیست، اما چگونه موسیقی را به‌طور مؤثری در فیلم به کار می‌برد؟ به عنوان مثال، اگر موسیقی اغلب احساسات را به چیزی که همراه آن است، اضافه (یا افزایش) می‌کند، فکر می‌کنید موسیقی این فیلم چه احساسی را به بهترین شکل منتقل می‌کند؟ چرا ممکن است این‌گونه باشد؟»
• «به نظر شما پیام کلی این فیلم چیست؟ آیا فیلم در انتقال این پیام موفق بود؟ یا اگر فکر می‌کنید پیامی در فیلم وجود ندارد، دلیل آن چیست؟»
• «آیا فکر می‌کنید شاراد به داستان‌هایی که در مورد استاد معلمش می‌شنود، اعتقاد دارد؟ آیا فکر می‌کنید شاراد اهمیتی می‌دهد؟ چرا؟ آیا فکر می‌کنید به‌طور کلی مهم است؟ چرا بله یا خیر؟»

«والدین باید بدانند که "شاگرد" یک درام هندی به زبان مراتی است که در مورد یک خواننده جوان است که زندگی خود را وقف موسیقی و آموختن از استادش می‌کند. این فیلم که توسط چایتانیا تامانه نوشته و کارگردانی شده و به طور کامل در بمبئی فیلمبرداری شده و تهیه‌کننده اجرایی آن آلفونسو کوارون (رما، جاذبه) است، مناسب کودکان نیست. در این فیلم صحنه‌ای از برهنه‌گی وجود ندارد، اما در چند صحنه مردی را نشان می‌دهد که با شنیدن صدای پورنوگرافی خودارضایی می‌کند و چند داستان از "معشوقه‌ها"، "فاحشه‌ها" و "زنان نگاه‌داری‌شده" نقل می‌شود. کودکان ممکن است آن را بسیار کند و غم‌انگیز بیابند، با صحنه‌های طولانی و بدون برش. همچنین در سراسر فیلم اجراهای موسیقی زیادی وجود دارد که اغلب به طور کامل پخش می‌شوند. برخی از کلمات زشت و تند شامل "احمق"، "لعنتی"، "س--ت"، "فاحشه"، "مغول" و "جهنم" است. پدری به پسرش داستانی درباره پدر دیگری می‌گوید که پسرش را تا زمانی که یک آهنگ را درست بخواند، کتک می‌زند. این پدر همچنین موهای بچه‌هایش را به دیوار می‌کوبد تا نتوانند بیرون بروند و بازی کنند. مردی یک لیوان آب به صورت مرد دیگری پرت می‌کند. بزرگسالان سیگار می‌کشند و نوشیدنی‌های الکلی می‌نوشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.»

«فیلمی که در بسیاری از جنبه‌ها ستودنی است: فیلم‌برداری، بازی‌ها، موسیقی و خلق جهانی صمیمی. اما برای بسیاری، ریتم کند فیلم ممکن است آزاردهنده باشد. این فیلم‌سازی صبورانه، رویاگون و تأمل‌برانگیز است. البته بخشی از این کندی به روند داستان مربوط می‌شود، اما چون فضای فیلم به‌خوبی با روایت آن هماهنگ است، کل تجربه، هرچند در برخی لحظات جذاب و خیره‌کننده است، ممکن است برای برخی بینندگان دشوار و غیرقابل درک باشد.»«این فیلم به‌وضوح برای تماشای آسان ساخته نشده و فیلمی شاد نیست. بلکه تأملی است بر تعهد و بررسی تضاد بین سنت و مدرنیته، و همچنین به کاوش در تضاد درونی، بیهودگی، بدشانسی و سیاست‌های اعتقادی می‌پردازد. در نهایت، بسیاری از جنبه‌های فیلم به جذابیت شخصیت اصلی، شاراد، و همدلی و غم مخاطب نسبت به او بستگی دارد. خوشبختانه، این شخصیت چنین ویژگی‌هایی دارد. شاراد به‌نوعی شبیه شخصیت ویلی لومان در نمایشنامه «مرگ فروشنده» است، با این تفاوت که شاراد سنت‌گرا است و با واقعیت‌های مدرن روبرو می‌شود. درحالی‌که انگیزه شاراد برای پیمودن مسیرش، اعتقاد و تعهد او به حرفه‌اش است، ویلی از روی ناامیدی چنین راهی را انتخاب می‌کند. فیلم «شاگرد» ممکن است این دو انگیزه را به‌نوعی مرتبط نشان دهد. در هر صورت، تعهد، ناامیدی و شکست، تجربه‌های عمیقاً انسانی و بسیار جذاب هستند. بسیاری از مخاطبان خود را در شخصیت شاراد خواهند دید، چه در جنبه‌های مثبت و چه منفی آن.»