مرد ایرلندی

در فیلم ایرلندی، فرانک شیران (با بازی رابرت دنیرو) داستان زندگی خود و نحوه آشنایی اش با جیمی هوفا (با بازی آل پاچینو) را روایت می کند. فرانک به عنوان راننده اتحادیه شروع به کار می کند و گوشت را در کامیون های یخچال دار حمل می کند، اما به زودی متوجه می شود که می تواند با تحویل دادن به گانگسترهای محلی، پول اضافی به دست آورد. او با رئیس جنایتکار راسل بوفالینو (با بازی جو پشی) ملاقات می کند و به یک آدمکش تبدیل می شود. پس از اینکه اتحادیه به فرانک کمک می کند تا از اتهامات کیفری فرار کند، او با هوفا آشنا می شود و دو نفر دوست صمیمی می شوند. فرانک در رتبه ها صعود می کند و رئیس فصل خود می شود. اما وقتی هوفا به زندان می رود و بعدا سعی می کند کنترل اتحادیه ها را به دست بگیرد، اوضاع به هم می ریزد. مشخص می شود که زمانش فرا رسیده و فرانک باید از پس آن بربیاید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم ایرلندی صحبت کنند. آیا این همه قتل و کشتار قرار است هیجان‌انگیز یا تکان‌دهنده باشد؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• چگونه نوشیدن الکل و سیگار کشیدن در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا این اعمال را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ چرا سیگار کشیدن در دوره‌ای که این فیلم در آن اتفاق می‌افتد، پذیرفته‌شده‌تر بود؟
• شما تا چه حد با جیمی هوفا آشنا بودید؟ چرا برای فرانک مهم است که مردم میراث او را به یاد داشته باشند؟
• آیا فرانک در پایان زندگی‌اش پشیمانی داشت؟ آیا برای کارهایی که کرده بود، احساس ندامت می‌کرد؟ آیا در زندگی‌تان از چیزی پشیمان هستید یا برای کاری احساس ندامت می‌کنید؟
• چه چیزی داستان‌های مربوط به گانگسترها و مجرمان را جذاب می‌کند؟ آیا این فیلم زندگی این افراد را پرزرق و برق نشان می‌دهد؟ در این مورد، چگونه با فیلم‌های دیگر اسکورسیزی مقایسه می‌شود؟

پدر و مادرها باید بدانند که ایرلندی یک درام جنایی حماسی از کارگردان مارتین اسکورسیزی است. خشونت در آن بسیار شدید است و شامل قتل‌های فراوان، خون‌پاشی، اسلحه و تیراندازی می‌شود. خفه‌کردن، درگیری، مشت‌زنی، فریاد، انفجار و بریدن گردن مرغ هم در آن وجود دارد. الفاظ زشت و رکیک هم به‌طور مداوم استفاده می‌شوند، از جمله کلماتی مثل فاک، شیت، مادر فاکر، کاکساکر، بولشیت و خیلی موارد دیگر. شخصیت‌ها در طول فیلم سیگار و سیگار برگ می‌کشند و نوشیدن الکل هم رایج است، هرچند بیشتر به صورت اجتماعی. (یکی از شخصیت‌ها کمی مست می‌شود از خوردن هندوانه آغشته به ودکا.) سکس در فیلم مسئله‌ای نیست، به جز یک صحنه که در آن یکی از شخصیت‌ها با دیگری koket می‌کند و از یک "باشگاه برهنه" صحبت می‌شود. این فیلم طولانی (سه و نیم ساعت!) اما استادانه است که یادآور آثار کلاسیک قبلی اسکورسیزی مثل گودفلس است، اما بیشتر تأمل‌برانگیز و غمگین. تماشای این فیلم به تماشاگران بالغ توصیه می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مارتین اسکورسیزی در این شاهکار حماسی جنایی، با نگاهی دقیق و موشکافانه، اثری فراتر از نوستالژی خلق کرده است؛ اثری که هم از عظمت و هم از اندوه سرشار است. در این فیلم، بازیگرانی حضور دارند که در آثار کلاسیک اسکورسیزی مانند خیابان‌های پایین شهر، راننده تاکسی، گاو خشمگین، خوب، بد، زشت و کازینو بازی کرده‌اند (و همچنین آل پاچینو که برای اولین بار با اسکورسیزی همکاری می‌کند و با بازی فوق‌العاده‌اش در نقش هافا، صحنه‌ها را می‌رباید). در حالی که فیلم‌های قبلی اسکورسیزی با سبک پرتحرک و پرانرژی خود، تماشاگران را مجذوب می‌کردند، ایرلندی با دقت و ظرافت بیشتری ساخته شده و طعم تلخ و شیرین آن، بیشتر به چشم می‌آید. این فیلم شباهت بیشتری به سه‌گانه مذهبی اسکورسیزی، یعنی وسوسه آخر مسیح، کوندون و سکوت دارد.در روایت داستان زندگی طولانی فرانک شیران، فیلم شخصیتی تراژیک و منفعل خلق می‌کند که به عظمت نزدیک می‌شود بدون اینکه به آن دست یابد و تمایل او به پیروی از دستورات و وفاداری به دیگران، باعث می‌شود تا از هر گونه معضل اخلاقی چشم‌پوشی کند. حتی صحنه‌های خشونت و تعلیق عمدی، بی‌تفاوت و بی‌روح به نظر می‌رسند، گویی اعتراف می‌کنند که این مسائل نباید به نمایش گذاشته شوند. با این حال، فیلم ظاهری زیبا و چشم‌نواز دارد و هیچ حرکت اضافی در آن دیده نمی‌شود. و حتی به طور شگفت‌انگیزی، اغلب احساسی و خنده‌دار است. در پایان، فیلم ایرلندی با پرسش‌های بسیاری به پایان می‌رسد -- در مورد میراث، پشیمانی و موارد دیگر. این فیلم، اثری بزرگ از کارگردانی است که در سال‌های پاییزی زندگی خود، بیشتر به گذشته می‌نگرد تا آینده، اما همچنان از رازهای زندگی شگفت‌زده است.