قهرمان شهر رنگ‌ها

بن عاشق نقاشی‌ست، اما چیزی که او نمی‌داند این است که شکل‌هایی که او خلق می‌کند به همراه مدادشمعی‌ها به زندگی می‌آیند. بعد از اینکه بن به خواب می‌رود، مدادشمعی‌ها به داخل جعبه‌شان می‌پرند تا به شهر رنگارنگ و شلوغ «کلر سیتی» برسند. دو تا از ساخته‌های بن، شاه خرچنگ و دستیارش، پشه، مدادشمعی‌ها را دنبال می‌کنند و شروع به ایجاد هرج و مرج در شهر کلر سیتی می‌کنند. اگر مدادشمعی زرد (با صدای کریستینا ریچی) و دوستانش نتوانند شاه خرچنگ را از مسدود کردن آبشار شهر بازدارند، تمام رنگ از این شهر رنگارنگ خارج خواهد شد.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد ترس‌های شخصیت زرد صحبت کنند. او اعتماد به نفس زیادی به توانایی‌هایش ندارد و از تجربیات جدید می‌ترسد. بچه‌ها: آیا شما هم گاهی احساس ترس می‌کنید؟ برای غلبه بر آن چه کاری انجام می‌دهید؟»
• «چرا فکر می‌کنید کمک کردن زرد به موجودات در سرزمین نقاشی‌های ناتمام مهم بود؟»
• «بچه‌ها: آیا تا به حال تصور کرده‌اید که اشیاء داخل اتاق‌تان وقتی خواب هستید، جان می‌گیرند و زنده می‌شوند؟ آیا این فکر هیجان‌انگیز است یا ترسناک؟ چرا؟»

«والدین باید بدانند که فیلم «قهرمان شهر رنگ‌ها» شبیه داستان اسباب‌بازی‌ها است، اما به جای جان گرفتن اسباب‌بازی‌ها، مداد رنگی‌ها جان می‌گیرند. این فیلم پیام‌های مثبت زیادی در مورد غلبه بر ترس‌ها، باور به خود، کمک به دیگران و کار تیمی دارد. چند صحنه‌ای وجود دارد که مداد رنگی‌ها در خطر هستند—یک سطل زباله‌ی دایناسوری جان می‌گیرد، شخصیتی از بالای یک ساختمان بلند افتاده می‌شود (و نجات پیدا می‌کند)، مداد رنگی‌ها با قایق از «تنگه‌ی ترسناک» عبور می‌کنند و با مه‌ای ترسناک و صدایی تهدیدآمیز مواجه می‌شوند—اما هیچ صحنه‌ی خیلی ترسناکی وجود ندارد. بچه‌های کوچک‌تر از رنگ‌ها و ماجراجویی ملایم فیلم لذت خواهند برد، اما داستان ممکن است برای بچه‌های بزرگ‌تر یا والدین هیجان‌انگیز نباشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.»

قهرمان شهر رنگ‌ها" شبیه داستان اسباب‌بازی است، اما بدون انیمیشن انقلابی یا شخصیت‌های نمادین. این فیلم جذاب با آهنگ‌های دلنشین و درس‌های خوبی برای کودکان است. اما شخصیت اصلی، زرد، به اندازه کافی جذاب نیست تا توجه مخاطبان بزرگ‌تر را جلب کند، زیرا به طور ناخواسته به ماجراجویی می‌رود و با تمام ترس‌هایش مبارزه می‌کند.«در اینجا چند خط طنز وجود دارد، عمدتاً از مداد شمعی بدبین سیاه (دیوید کی) و برخی ارجاعات به فرهنگ عامه (به علاوه یک مداد شمعی عجیب که صدایش شبیه جری لوئیس است) در اینجا و آنجا پراکنده شده است، اما داستان—اگرچه شیرین است—چیزی است که قبلاً دیده‌ایم.»