آیا کسی باید برود؟

آیا باید کسی برود؟ این مجموعه، کارمندان شرکت‌های کوچک را در حال تصاحب شغل مدیران خود نشان می‌دهد. مدیران عامل شرکت‌هایی که با کارمندان پرحرف، تنبل و به‌طور کلی مشکل‌دار دست و پنجه نرم می‌کنند، به کارمندان خود فرصت می‌دهند تا به مدت 48 ساعت شرکت را اداره کنند. در این مدت، هر فرد نظرات صادقانه همکاران خود را در مورد عملکرد شغلی‌اش می‌شنود. حقوق هر کارمند نیز فاش می‌شود. سپس هر فرد باید از این اطلاعات استفاده کند تا سه کارمندی را که باید اخراج شوند تا عملکرد کلی شرکت بهبود یابد، انتخاب کند. آنها همچنین می‌توانند در مورد تنزل رتبه همکاران و/یا کاهش حقوق به نفع شرکت تصمیم بگیرند. سه کارمند باید سپس همکاران خود را متقاعد کنند که عضو باارزشی از تیم هستند و باید در شرکت باقی بمانند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی صحبت کنند. چرا افراد حاضرند اطلاعات شخصی خود را مانند عملکرد شغلی و حقوقشان در یک برنامه تلویزیونی عمومی کنند؟ آیا مسابقات واقع‌نما بهترین روش برای آموزش درس‌هایی در مورد چگونگی تبدیل شدن به یک کارمند خوب، والدین خوب، یا عضو فعال دیگر در جامعه است؟
• از تماشای یک برنامه‌ای مثل این، تماشاگران چه چیزی به دست می‌آورند؟ آیا قرار است با افراد حاضر در برنامه همذات‌پنداری کنیم؟ یا برایشان دلسوزی کنیم؟
• این نمایش تا چه حد واقعی است؟ بعد از پایان این نمایش، چه اتفاقی برای شرکت‌ها و کارمندان خواهد افتاد؟

والدین باید بدانند که آیا کسی باید برود؟ یک مسابقه واقع‌نمای محیط کار است که برای کودکان طراحی نشده و احتمالاً برای آن‌ها جذاب نخواهد بود. در این برنامه رفتارهای زننده، فحاشی و سیگار کشیدن وجود دارد. همچنین به آزار جنسی هم اشاره می‌شود. این برنامه همچنین برخی از تصمیمات دشوار کارفرمایان را در بهبود عملکرد شرکت و اخراج کارکنان برجسته می‌کند.

آیا باید کسی برود؟ کارمندان را در موقعیتی قرار می‌دهد که خودشان باید تصمیمات دشواری بگیرند که برای سود شرکت طراحی شده‌اند، و این تصمیمات را بر اساس رابطه بین کیفیت مشارکت کارمندان در محل کار، حقوقشان و نیاز به کاهش هزینه‌ها اتخاذ کنند. نتیجه نمایشی است پر از لحظاتی شبیه به بقا، که در آن کارمندان اداری سعی می‌کنند همدیگر را متقاعد کنند تا همکاران خاصی را برای حذف انتخاب (و انتخاب نکنند) کنند، و جلسات ناراحت‌کننده اتاق کنفرانس که در آن کسانی که در معرض خطر اخراج قرار دارند، باید بقیه را متقاعد کنند تا آنها را حفظ کنند.با وجود همه تنش‌ها و احساسات جریحه‌دار شده، این نمایش به‌طور کلی به‌اندازه سایر مسابقات واقع‌نمای رقابتی، بی‌رحم و خشن نیست، با این حال تصمیماتی که در اینجا گرفته می‌شود می‌تواند تاثیرات واقعی و منفی بر زندگی اعضای گروه داشته باشد. همچنین باید تعجب کرد که چگونه یک شرکت در واقعیت کار خواهد کرد وقتی جزئیات مربوط به هر یک از کارمندان آن به این صورت عمومی فاش می‌شود. اما به هر حال، سیاست‌های اداری که در این نمایش‌های غیرداستانی به تصویر کشیده می‌شود، قطعاً برای کسانی که از این نوع سرگرمی‌های جاسوسی لذت می‌برند، جذاب خواهد بود.