گذرنامه

در فیلم پاسپورت، اسکار (با بازی جیم ایکی) باید به خانه در لندن برگردد. اما در نیجریه گیر افتاده است بدون پاسپورت، چون عده‌ای کیفش را دزدیده‌اند. اما او نقشه‌ای دارد. و شاید با کمک یک زن جوان جاه‌طلب که در پی رسیدن به ریاست جامعه است، بتوانند با هم وسایلی را که از او دزدیده شده پس بگیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در درام‌های کمدی صحبت کنند. خشونت در سریال پاسپورت چگونه موقعیت اسکار را دراماتیک‌تر می‌کند؟ آیا خشونت را خنده‌دار می‌دانید؟ چرا بله یا خیر؟
• اگر در موقعیت اسکار بودید، آیا کاری متفاوت انجام می‌دادید؟ آیا به جای آن به پلیس مراجعه می‌کردید، برای مثال؟
• در طول ماجراجویی اسکار چه چیزی یاد گرفت؟

پدر و مادرها باید بدانند که پاسپورت یک درام کمدی نیجریه‌ای است در مورد مردی که به شدت می‌خواهد نیجریه را ترک کند تا به لندن بازگردد. خانواده‌اش از مهمانی‌های او و بی‌مسئولیتی‌اش در مورد پول خسته و ناراضی هستند، بنابراین وقتی به آن‌ها می‌گوید که پاسپورتش دزدیده شده، باور نمی‌کنند. اما مادرش بیمار است، پس او باید تلاش کند تا پاسپورتش را پیدا کند و پروازش را از دست ندهد. زنی در شکم خود تیر می‌خورد، یک درگیری مشت‌زنی رخ می‌دهد، برخی افراد دیگران را با سلاح تهدید می‌کنند، و برخی شخصیت‌ها دیگران را با توهین‌های تحقیرآمیز مورد خطاب قرار می‌دهند. بزرگسالان به طور مختصر در مورد روابط عاشقانه بحث می‌کنند، و مردی نوشیدنی‌ای را دوست دارد که به او اجازه می‌دهد "تمام شب بیدار بماند". بزرگسالان سیگار می‌کشند و نوشیدنی‌های الکلی می‌نوشند، و مردی به ماری‌جوانا اشاره می‌کند. زبان شامل کلمات: "فحش"، "مادر فحش"، "کلمه‌ی نژادپرستانه"، "کلمه‌ی انگلیسی با معنی احمق"، "کلمه‌ی انگلیسی با معنی باسن"، "بیضه"، و "جهنم" است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام کمدی ریتم و فیلمنامه خوبی دارد، اما بسیاری از بیننده‌ها ممکن است فیلم را خیلی خنده‌دار یا دراماتیک ندانند. در این فیلم، بیشتر گفتگوها و دیالوگ‌ها کاملاً متقاعدکننده نیستند. و توالی اتفاقات هم کاملاً باورپذیر نیستند، به این معنی که اگر این فیلم کمدی نبود، حفره‌های داستانی و لغزش‌های منطقی آن قابل توجیه نبودند. البته که این‌ها در اینجا هم الزاماً قابل توجیه نیستند. بعضی از بازی‌های بازیگران عجولانه به نظر می‌رسند، بسیاری از دیالوگ‌ها لکنت‌دار ادا می‌شوند، و شخصیت‌ها خیلی وقت صرف پرسش از یکدیگر می‌کنند (چرا این را می‌گویی؟ چه کاری می‌خواهی انجام دهی؟ چه کسی گفته تو باید این کار را بکنی؟)، بیش از حد لازم بحث می‌کنند (بحث‌های طولانی شخصیت‌ها به تنهایی حداقل ۳۰ دقیقه به زمان فیلم اضافه می‌کنند)، و از هر چیز کوچکی، مسئله بزرگی می‌سازند (دیالوگ‌های پرکننده برای طولانی‌تر کردن صحنه‌ها).داستان هم کمی ضعیف است. هیچ‌کدام از کسانی که اسکار می‌شناسد نمی‌توانند به او برای بازگشت به لندن کمک کنند، و او هم به دنبال راه‌های سریع گرفتن پاسپورت نیست. به‌جای آن، از زنی کمک می‌گیرد که هیچ دلیلی برای کمک به او ندارد. حتی بعد از اینکه اسکار او را برای ساعت‌ها تحقیر می‌کند، زن تصمیم می‌گیرد به او کمک کند. همچنین، مسائل منطقی و مشکلاتی در ارتباط با پیوستگی داستان وجود دارد، مثل اینکه چطور و چه زمانی شخصیت‌های داستان به اطلاعات خاصی دست پیدا می‌کنند، چطور اسکار می‌فهمد که پاسپورتش به دست نیمه‌شرور، ترمیناتور ایکس افتاده است، و چرا بعضی از شخصیت‌ها از ابتدا اسکار را تهدید نکردند و او را فراری ندادند. اما البته، در آن صورت فیلمی وجود نداشت. همه اینها به خاطر ژانر کمدی فیلم است، اما متاسفانه، صحنه‌های خنده‌دار زیادی در فیلم وجود ندارد.