اداره کنترل حیوانات

در اداره کنترل حیوانات، گروهی از مامورین حمایت از حیوانات به تماس‌های مردمی در سیاتل پاسخ می‌دهند. فرانک (با بازی جوئل مک‌هیل، بازیگر سریال کامیونیتی) که خودش را گرگی تنها می‌داند، از فکر اینکه یک همکار جدید به گروهش ملحق شود، ناراحت است. اما واقعا از اینکه باید به یک تازه‌کار به نام فرد (با بازی مایکل رولند) که یک اسنوبردباز حرفه‌ای بوده، آموزش بدهد، ناراحت است. آیا فرد می‌تواند با جلب نظر فرانک، وارد روتین او شود؟ یا اینکه فرانک خیلی در روش‌های خودش ریشه دوانده است که جایی برای یک نفر که ممکن است از او بهتر باشد، وجود نداشته باشد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد طنز در کنترل حیوانات صحبت کنند. چه زمانی شوخی کردن خنده‌دار است؟ و چه زمانی توهین‌آمیز است؟
• شخصیت‌های این نمایش باید در مورد حیوانات به اندازه کافی بدانند تا بتوانند در شرایط دشوار با آنها کنار بیایند. چگونه کنجکاوی به آنها در انجام وظایفشان کمک می‌کند؟
• در چه مرحله‌ای شوخی کردن با همکار و ضبط کردن نتیجه آن با دوربین به قلدری تبدیل می‌شود؟

والدین باید بدانند که کنترل حیوانات یک کمدی است که ماموران کنترل حیوانات را در حین پاسخ به موقعیت‌های مختلف در سیاتل دنبال می‌کند. طنز این فیلم بی‌احترامی‌آمیز است اما گاهی به مرز توهین می‌رسد. زنان به عنوان ابزار استفاده می‌شوند و بعد از آن عذرخواهی می‌شود. تیراندازی دسته جمعی به شوخی مطرح می‌شود. از زنی که در موقعیت قدرت است به عنوان فردی «ناتوان» و «آسان برای دستکاری» یاد می‌شود. برخی از زبان‌های فیلم کنایه‌آمیز و مرتبط با مسائل جنسی است («میل جنسی همسرم ظریف است»). انتظار افتادن‌ها، موقعیت‌های پرخطر کمدی و هرج و مرج مرتبط با رفتار حیوانات را داشته باشید. زبان فیلم شامل کلمات «احمق»، «جهنم» و «cunnilingus» است.

تلاشی برای کاوش در یک کمدی جدید در بخش دولتی، این مجموعه سریع‌اللحن است، اما از خنده‌های واقعی تهی است. تقریباً به نظر می‌رسد که سازندگان کنترل حیوانات پس از یک دوره پرکار در پارک‌ها و تفریحات، دور هم جمع شدند و شروع به پرتاب ایده‌ها کردند: آنها پلیس نیستند، آتش‌نشان هم نیستند—آنها افسران کنترل حیوانات هستند و در خانه‌های سیاتل دست و پا چلفتی‌وار عمل می‌کنند.گفتگوهای سریع بین افسران در این نمایش به سختی می‌توانند مخاطب را جذب کنند و جویل مک‌هال به نظر می‌رسد که فقط برای خودش جوک می‌گوید. بعضی از جوک‌ها نه تنها خنده‌دار نیستند بلکه حتی توهین‌آمیز هم هستند (جوکی که رابی پاتل در مورد پیامدهای تیراندازی دسته‌جمعی می‌گوید). نوجوانان جوان ممکن است بخواهند این نمایش را تماشا کنند، اما والدین ممکن است ترجیح دهند چیز دیگری به آنها پیشنهاد دهند.