باغ‌های خاکستری

در سال 1972، روزنامه‌های زرد شروع به گزارش درباره شرایط زندگی عمه و دخترعمه ژاکلین کندی اوناسیس -- ادیت "بیگ ادی" بوویه بیل و ادیت "لیتل ادی" بوویه بیل -- کردند. عمارت ایستهامپتون، نیویورک، جایی که این دو برای دهه‌ها در آن زندگی می‌کردند -- گری گاردنز -- فاقد آب لوله‌کشی بود، مملو از کک و همچنین خانه ده‌ها راکون و گربه بود. در آستانه تخلیه و محکومیت گری گاردنز، ژاکلین کندی اوناسیس در لحظه آخر رسید، و هزینه همه تعمیرات ضروری را پرداخت تا از تخلیه بیگ ادی و لیتل ادی توسط مقامات جلوگیری کند. در همین حال، آلبرت و دیوید میزلز، مستندسازان معروف به خاطر فیلم‌های فروشنده و گیم می شلتر، در حالی که سعی در ساخت مستندی درباره اعضای دیگر و شناخته‌شده‌تر خانواده آنها داشتند، به داستان‌هایشان علاقه‌مند شدند. نتیجه، گری گاردنز، داستان پس از سقوط طولانی از الطاف جامعه اشرافی، مادر و دختری وابسته و گوشه‌گیر که به اندازه گذشته در حال زندگی هستند، و مرزهای بین عجیب بودن و بیماری روانی در پس‌زمینه‌ای از جلال، ثروت و پرستیژ که گذشته اخیر جان اف کندی/کاملو را تعریف می‌کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش شخصیت و خلق و خوی «بیگ ایدی» و «لیتل ایدی» در فیلم صحبت کنند. در مورد رابطه بین فیلمسازان و سوژه‌های فیلم، نحوه تعامل آنها و تأثیر آن بر نحوه خودنمایی بیگ و لیتل ایدی و رابطه‌شان چه نظری دارید؟
• چه طور داستان‌های گذشته ادی بزرگ و ادی کوچک به نمایش درمی‌آید؟
• باغ‌های خاکستری را با برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما مقایسه کنید، جایی که افرادی که در شرایطی نسبتاً مشابه زوال زندگی می‌کنند، با همدردی بسیار کمتری به تصویر کشیده می‌شوند. چگونه باغ‌های خاکستری موفق می‌شود مستندسازی همدلانه‌تری از این دو نفر ارائه دهد، در حالی که تلویزیون واقع‌نما تمایل به دستکاری و سوءاستفاده بسیار بیشتری دارد؟

والدین باید بدانند که گری گاردنز، مستندی از دهه ۱۹۷۰ درباره مادر و دختری وابسته به هم که با ژاکلین کندی اوناسیس مرتبط بودند، پرتره‌ای تراژیکومیک از دو زنی است که روزهای بهتری را دیده‌اند. به همین دلیل، رفتار و شرایط زندگی این دو ممکن است برای بینندگان جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر کمی زیاد باشد. «ادی بزرگ» و «ادی کوچک» اغلب در اتاق خواب مشترک خود در حالی که روم و کوک می‌نوشند، دیده می‌شوند و در مورد رویدادهایی که منجر به سرنوشت مشترک آنها شد، یعنی زندگی مشترک در دهه‌ها در عمارت در حال فروپاشی به نام گری گاردنز، بحث می‌کنند. رفتار آنها در بهترین حالت نامنظم و عجیب و غریب است، اما آنچه پدیدار می‌شود پرتره‌ای تحریک‌کننده از دو زن مستقل سرسخت است که در دوره‌ای و جامعه‌ای سطح بالا زندگی کرده‌اند که گزینه‌ها برای زنانی که می‌خواستند سرنوشت خود را شکل دهند محدود بود و باید با این پیامدها زندگی کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این یک مستند درخشان، تراژیکومیک است. در ابتدای گری گاردنز، لیتل ادی بوویه بیل به دوربین می‌گوید: «بسیار دشوار است که خط میان گذشته و حال را حفظ کرد.» بخش عمده‌ای از بقیه فیلم این نقل قول را به کار می‌برد و با آن پیش می‌رود. بعد از زندگی مشترک در انزوا به مدت بیش از ۲۰ سال (دلایلی که آنها با هم زندگی می‌کنند و به زندگی مشترک ادامه می‌دهند، هرگز مشخص نمی‌شود، اما واضح است که جایی برای رفتن ندارند، علی‌رغم اشتیاق لیتل ادی برای ترک کردن)، این مادر و دختر اغلب در اتاق خواب مشترک خود دیده می‌شوند که در حال مرور وقایع گذشته، بازگشایی کینه‌های قدیمی، و اختلاف نظر در مورد حقایق مرکزی داستان‌هایشان هستند، در حالی که گربه‌ها و راکون‌ها در بقیه قسمت‌های عمارت رو به زوال آنها آزادانه رفت و آمد می‌کنند.با وجود شرایط خاص، گری گاردنز پرسش‌های جسورانه و جهانی در مورد بیماری روانی، نحوه درک جامعه از عجیب بودن و پیری را مطرح می‌کند. در دستان کم‌استعدادتر، مشکلات واضح بیگ و لیتل ایدی می‌توانست مورد سوءاستفاده و بهره‌برداری برای خنده‌های ارزان قرار گیرد، اما با برادران میزلز، آنچه پدیدار می‌شود، پرتره‌ای سه‌بعدی از دو زنی است که توسط شرایط خاص خود مجبور به خلق واقعیتی می‌شوند که هم به اندازه تصاویر در آلبوم‌های عکس است و هم عمارت فرسوده‌ای است.