گل وحشی

ویلدفلاور بر روی بی (کیرنان شیپکا)، زنی جوان و خوداتکا تمرکز دارد که والدین معلول ذهنی به نام‌های شارون (سامانتا هاید) و درک (داش میهوک) دارد. بی به طور اساسی خودش را بزرگ کرده و دیدگاه خود را نسبت به زندگی پرورش داده است، اما یک اتفاق به او اجازه می‌دهد تا در مورد اینکه چگونه به این نقطه از زندگی‌اش رسیده و چه کاری باید انجام دهد تا به جلو حرکت کند، تأمل کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد روابط خانوادگی صحبت کنند. شخصیت‌ها در فیلم Wildflower چگونه به عنوان یک خانواده با هم تعامل دارند؟ چگونه به عنوان یک خانواده رشد می‌کنند؟ آیا به نظرتان واقع‌گرایانه هستند؟
• فیلم چگونه به نمایندگی از معلولیت می‌پردازد؟ آیا فکر می‌کنید موفق بوده است؟ چرا، یا چرا نه؟
• بی ای چه چیزی در مورد خودش و والدینش یاد می‌گیرد؟ رابطه‌شان چطور تغییر می‌کند؟
• شخصیت‌ها چگونه شجاعت و همدلی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم Wildflower یک درام بلوغ درباره دختری نوجوان است که با والدین معلول ذهنی بزرگ می‌شود. انتظار زبان تند و خشن (مثل کلمات "s--t"، "f--k"، "goddamn" و غیره) و استفاده از عبارات توهین‌آمیز برای توصیف شخصیت‌های معلول (مانند "ویژه" و "معلول") و محتوای جنسی شامل بوسیدن و رابطه جنسی خارج از صحنه را داشته باشید. یک شخصیت در سن کالج یک دانش‌آموز دبیرستانی را مورد آزار جنسی قرار می‌دهد و همچنین سیگار کشیدن و نوشیدن الکل وجود دارد، از جمله توسط شخصیت‌های زیر سن قانونی. این فیلم شامل یک بازیگر معلول (سامانتا هایده، بازیگر نورودایورس و فعال معلولیت) است و بر داستانی درباره معلولیت تمرکز دارد، اما از دیدگاه نوروتایپیک روایت می‌شود، که ممکن است مخاطبان را از کیفیت نمایش ناراضی کند. این فیلم با مشاوره الاین هال، بنیانگذار RespectAbility و Miracle Project ساخته شده است، اما مشخص نیست که چه مقدار از این مشاوره در سراسر فیلم استفاده شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

وایلدفلاور به وضوح تلاش می‌کند تا مثالی خوب از نمایش معلولیت در صفحه نمایش باشد. و در ظاهر، سرگرم کننده است و پیامی مثبت و خوشایند درباره اتحاد خانوادگی ارائه می‌دهد. اما نحوه نمایش شخصیت‌های معلول ممکن است برخی بینندگان را آزرده کند. در حالی که ما را به همدردی با بی‌ای سوق می‌دهد، این همدردی به قیمت توسعه شخصیت والدینش تمام می‌شود. نتیجه نمایش نابرابری معلولیت است که در آن شخصیت‌ها در نور کلیشه‌ای بیشتری نسبت به آنچه احتمالا فیلم به دنبال آن بود، نشان داده می‌شوند. قوم‌مداری ذاتی وایلدفلاور در سراسر فیلم به صورت ظریف و نه‌چندان ظریف بافته شده است -- بدترین آن زمانی است که والدین شارون و درک به طور آشکارا بحث و جدل می‌کنند که آیا شارون باید عقیم شود تا او و همسرش نتوانند بچه‌دار شوند. این یک گفتگوی شوک‌آور در فیلمی است که قرار است به بینندگان این ایده را بدهد که خانواده بی‌ای فقط یک نوع خانواده آمریکایی است.با توجه به اینکه بیا در شرایط بدی بزرگ شده و مادرش آدم بی‌مسئولیتی است که فست‌فود می‌خورد و پدرش ماشین‌بازی می‌کند، یکی از بزرگ‌ترین دلایلی است که فیلم به‌طور فعالانه علیه بچه‌دار شدن افراد معلول استدلال می‌کند، که پیام گرمی که ظاهراً می‌خواهد منتقل کند را مخدوش می‌کند. جالب بود اگر می‌دیدیم که والدین بیا چطور از او مراقبت می‌کنند و همچنین چطور پدربزرگ و مادربزرگ، عمه و عموش می‌توانستند وارد عمل شوند و برای او و والدینش یک محیط پر از عشق ایجاد کنند، به جای اینکه بخواهند او را از آنها دور کنند (در مورد عمه و عمو) یا از به دنیا آمدن او جلوگیری کنند (در مورد مادربزرگ پدری و پدربزرگ مادری). بازیگران فیلم، از جمله ژان اسمارت، جکی ویور، اریکا الکساندر، برد گرت، چارلی پلمر و کانن، عالی هستند، اما کاریزمای آنها فقط تا حدی می‌تواند سردرگمی پیام فیلم را بپوشاند.