دفتر دنج

در شغل جدیدش، ارسون (جان هم) یک کشف هیجان‌انگیز می‌کند: یک دفتر کار گوشه‌ای، دست‌نخورده اما به‌خوبی تزئین‌شده و مجهز، در انتهای راهرویی بین سرویس بهداشتی و آسانسور وجود دارد. ارسون با ورود به آن، متوجه می‌شود که در این فضای کاری وسیع، بهتر فکر می‌کند، بهتر کار می‌کند و بهتر احساس می‌کند. اما مشکل چیست؟ همکاران او می‌گویند که چنین اتاقی وجود ندارد. این فیلم بر اساس داستان کوتاه «اتاق» نوشته یوناس کارلسون در سال ۲۰۱۵ ساخته شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد استفاده فیلم دفتر کار از روایت اول شخص صحبت کنند. فیلم چگونه به بیننده اجازه می‌دهد تا خود را در جایگاه ارسون قرار دهد؟ آیا او قابل درک است؟ فکر می‌کنید اگر فیلمی بر اساس افکار درونی خصوصی شما ساخته می‌شد، چگونه قضاوت می‌شدید؟
• آیا فکر می‌کنید فیلم‌سازان قصد داشتند اورسن به عنوان فردی با ویژگی‌های عصبی متفاوت به تصویر کشیده شود؟ نشانه‌های قابل مشاهده‌ی این ویژگی‌ها کدامند؟ تشخیص این ویژگی‌ها چه مزایایی دارد و چگونه می‌تواند در محیط کار یا در حین کار بر روی یک پروژه مفید باشد؟ چرا فکر می‌کنید افراد با ویژگی‌های عصبی متفاوت اغلب در این موقعیت‌ها با مشکل مواجه می‌شوند؟ همکاران اورسن چگونه با او رفتار می‌کنند و اگر شما جای آن‌ها بودید، چه واکنشی نشان می‌دادید؟
• مفهوم دفتر کار در گوشه ساختمان چه معنایی دارد؟ پیام کلی فیلم را چگونه خلاصه می‌کنید؟
• روایت‌گر غیرقابل اعتماد چیست؟ آیا این توصیف برای ارسون مناسب است؟
• این فیلم را در چه ژانری قرار می‌دهید؟ معمایی، تریلر روانشناسانه، یا طنز؟

والدین باید بدانند که کرنر آفیس یک کمدی ابسورد در مورد ملالت‌بار بودن کار اداری است. هرگز به صراحت بیان نمی‌شود، اما بسیاری از بینندگان استنباط خواهند کرد که شخصیت اصلی، ارسون (با بازی جان هم)، دارای اختلال عصبی است و احتمالا در طیف اوتیسم قرار دارد. در نتیجه، بینندگان دارای اختلال عصبی احتمالا این کمدی را به شیوه‌ای بسیار متفاوت از افراد دارای اعصاب معمولی تجربه خواهند کرد. داستان به طور انحصاری از طریق افکار و دیدگاه ارسون روایت می‌شود، که او را به عنوان فردی مغرور اما ناامن به تصویر می‌کشد، با مغزی درخشان که به شیوه‌ای متفاوت از دیگران عمل می‌کند. سوال مرکزی این است که آیا ناتوانی او در درک نشانه‌های اجتماعی بر او غلبه خواهد کرد. اگرچه فیلم به طور مستقیم برای بینندگان جوان‌تر هدف‌گذاری نشده است، اما محتوای آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است، با برخی صحنه‌های جالب در یک مهمانی اداری و استفاده از کلمه "shit". برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این کمدی مثل شخصیت اصلیش، ارسن، آنقدر «عجیب» است که همه آن را درک نخواهند کرد -- اما این دقیقا همان نکته‌ای است که آن را درخشان می‌کند. دفتر گوشه با استفاده از افکار درونی و دیدگاه ارسن، داستان خود را روایت می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه تفاوت‌های مردم، ادراکاتشان را تغییر می‌دهد -- و این موضع در نحوه درک فیلم توسط بینندگان مختلف نیز تاثیرگذار است. برخی آن را به عنوان یک طنز کافکایی می‌بینند که از دیدگاه یک کارمند مغرور اداری (شبیه میلتون ودامز در فیلم فضای اداری) به ماهیت روح‌بلعیدن کار شرکتی نظر دارد. دیگران مردی را می‌بینند که به دلیل متفاوت کار کردن مغزش، به شکلی دل‌شکسته سوءتفاهم شده است.برای کسانی که مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا هستند یا به کسی با این شرایط نزدیکند، تماشای این فیلم ممکن است مثل دریدن پوست و ریختن آب جوش داخل بدنتان باشد، چون به نظر می‌رسد حتی کارگردان، یواخیم بک، شاید شخصیتش را به‌طور کامل درک نکرده باشد. او فیلمی درباره‌ی مردی ساخته که «در دنیای خودش گم شده»، اما کسانی که می‌دانند چقدر سخت است که بخواهی دیگران رفتارهای نورودایورژنت را بپذیرند (در مورد ارسن، بی‌ادبی، صحبت خشک و رسمی، و نیاز سختگیرانه به برنامه و نظم) به‌خوبی می‌دانند که این موضوع عجیب نیست، فقط متفاوت است (و بخشی از همان چیزی است که افراد نورودایورژنت را استثنایی می‌کند). ارسن تلاش زیادی می‌کند تا «عادی به نظر برسد» و بااین‌حال نمی‌فهمد چرا نمی‌تواند در شرکت پیشرفت کند، با اینکه کارش به‌طور انکارناپذیری بهتر از بقیه است. فیلم به‌طور واقعی می‌گوید: «آیا می‌بینی چه می‌بینم؟ آیا به‌خوبی نگاه می‌کنی؟ چون چیزی شگفت‌انگیز در درون است، اگر بتوانی از مفهوم خودت از «عادی» عبور کنی. یا آیا از چیزی که نمی‌فهمی مسخره‌بازی درمی‌آوری یا آن را نادیده می‌گیری؟» در نهایت، دفتر گوشه‌ای یک کمدی از نوع متفاوت است، یک فانتزی استعاری با سیلی از واقعیت تلخ.