ناشویل

از سازندگان لگونا بیچ، نشویل مجموعه‌ای واقع‌گرایانه است که سفرهای خوانندگان موسیقی کانتری را دنبال می‌کند که در تلاش برای رسیدن به موفقیت و عقد قرارداد ضبط موسیقی هستند. این مجموعه در پایتخت موسیقی کانتری جهان، شهر نشویل، ضبط شده و بینندگان را با گروهی از افراد آشنا می‌کند که توسط آرزوهایشان و جامعه اجتماعی نشویل گرد هم آمده‌اند. خواننده‌ای به نام ریچل بردشاو (دختر تری بردشاو، ستاره سابق ان‌اف‌ال) و مت جنکینز که بعد از از دست دادن قرارداد ضبط موسیقی‌اش از نو شروع کرده است. چاک ویکز، ستاره در حال ظهور که در حال ترویج تک‌آهنگی است که امیدوار است اولین تک‌آهنگ موفقش باشد و میکا کامبز، تازه‌وارد بااستعداد. دوستان بردشاو/خوانندگان مشتاق سارا گونزولوس و لیندسی هگر، و همچنین موسیقی‌دان‌ها جف آلن و جیمی جانسون، همگی بخشی از این گروه هستند. و در میان همه این‌ها کلینت جنکینز، یک فرد غیرموسیقیدان ثروتمند و دلربا قرار دارد که به لطف شرکت جت خصوصی پدرش، ارتباطاتی در صنعت موسیقی دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد واقعی بودن این برنامه واقع‌نمای تلویزیونی صحبت کنند. آیا بخشی از آن ساختگی یا تمرین‌شده به نظر می‌رسد؟ آیا فکر می‌کنید نمایش دقیق و درست از تلاش برای تبدیل شدن به یک ستاره موسیقی کانتری است؟ آیا ورود به صحنه موسیقی کانتری با ورود به سایر ژانرهای موسیقی تفاوت دارد؟ چرا و چرا نه؟ آیا نشویل واقعاً به نظر می‌رسد مکانی برای "موفقیت بزرگ" در مقایسه با شهرهایی مانند نیویورک یا لس آنجلس باشد؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد موسیقی‌دانان محبوب کانتری خود صحبت کنند. چگونه آنها به موفقیت بزرگ دست یافتند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نما که زندگی جوانان در تلاش برای ورود به دنیای موسیقی کانتری را دنبال می‌کند، شامل درام‌های رابطه‌ای مشابه با برنامه‌های ام‌تی‌وی است، از جمله دلدادگی و بحث‌های حسادت‌آمیز. مصرف الکل و کنایه‌های جنسی در آن زیاد است و نام برندهای مختلف هم به وفور دیده می‌شود. از طرف دیگر، زبان به کار رفته در مجموعه نسبتا ملایم است و تا حدی تلاش‌های سخت برای ورود به این صنعت فوق‌العاده رقابتی و همچنین قدرت لازم برای مقابله با طرد شدن توسط ستارگان در حال ظهور را به تصویر می‌کشد.

این برنامه با نگاهی صمیمی به پشت صحنه تلاش، اشتیاق و اراده‌ای که در ساختن یک حرفه موسیقی کانتری وجود دارد، قدرت خود را به نمایش می‌گذارد. خواه برای مدیران برچسب‌ها اجرا کنند یا در مکان‌های محلی برای پول اجاره بنوازند، همه این هنرمندان جوان با قلب و روح خود در موسیقی‌شان غرق می‌شوند و تلاش می‌کنند در صنعتی که احتمالا آنها را رد خواهد کرد، موفق شوند. هر کدام از آنها باید با هزاران نفر دیگر برای رسیدن به قله رقابت کنند. خوشبختانه نشویل فاقد جلوه‌های سطحی برنامه‌هایی مانند لاگونا بیچ و همتایان واقعی آن است. در عوض، بر فضای صمیمی و زمینی تمرکز دارد که موسیقی کانتری از آن متولد می‌شود و این کار را با دنبال کردن جوانانی انجام می‌دهد که برای رسیدن به قله حاضرند تلاش کنند. اما ارزش این سفر با داستان‌هایی که بیش از حد شبیه سریال‌های تلویزیونی هستند و بر روابط شخصی بازیگران تمرکز دارند، رقیق می‌شود، برخی از این روابط با لحظات پرتنش و حسادت‌آمیز (به علاوه کنایه، الکل و غلت زدن‌های سنگین) همراه است.