بهشت را دوباره ساختن

در 8 نوامبر 2018، آتش‌سوزی وحشتناکی رخ داد که به سرعت شهر کوچک بهشتی در کالیفرنیا را نابود کرد. این آتش‌سوزی با سوزاندن بیش از 150 هزار جریب زمین، مرگبارترین آتش‌سوزی در تاریخ کالیفرنیا بود که 85 نفر کشته و 18 هزار سازه را تخریب کرد و 50 هزار نفر را بی‌خانمان کرد. کارگردان، ران هاوارد، در مستند «بازسازی بهشت» نگاهی دقیق به اتحاد جامعه در طول و پس از این فاجعه انداخته است.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره هدف فیلمسازان از ساخت فیلم «بازسازی بهشت» صحبت کنند. چه درس‌هایی می‌خواهند بینندگان از آن بیاموزند؟
• تاب‌آوری چیست و چگونه در اینجا به نمایش گذاشته شده است؟ چگونه شجاعت، قدردانی و پایداری موضوع مستند را مشاهده کردید؟
• رون هاوارد کارگردان معتقد است که کنجکاوی او باعث می‌شود تا هر فیلمی را که کارگردانی می‌کند، بسازد. چگونه "بازسازی بهشت" این موضوع را نشان می‌دهد؟ چرا کنجکاوی و اکتشاف آن مهم است؟
• ماه‌ها پس از خاموش شدن شعله‌ها، آتش چگونه همچنان به مردم آسیب می‌رساند؟
• صحبت‌کردن درمورد برنامه‌ی اضطراری خانواده‌ی خودتان. چه اقدامات پیشگیرانه‌ای می‌توانید انجام دهید تا مطمئن شوید که در صورت بروز حادثه آماده‌اید؟

بازسازی بهشت" یک مستند از شبکه نشنال جئوگرافیک به کارگردانی ران هاوارد است که نشان می‌دهد مردم پارادایس، کالیفرنیا چگونه پس از ویرانگری مهیب‌ترین آتش‌سوزی جنگلی در تاریخ کالیفرنیا، دوباره شهر خود را بازسازی کردند. در اینجا کلمه «جامعه» کلمه مناسبی است، چرا که مردم به شهر خود بازگشتند، آن را بازسازی کردند و با حمایت از یکدیگر از این تروما عبور کردند و این فیلم نمادی از استقامت آنهاست. بسیاری از ویژگی‌های مثبت شخصیتی و تم‌ها به نمایش گذاشته شده است، از جمله شجاعت و فداکاری امدادگران، قدردانی مردم و پشتکاری که برای گذراندن این دوره دشوار لازم بود. نه دقیقه اول فیلم بسیار پرتنش است: ران هاوارد بینندگان را به درون آتش می‌برد و از طریق فیلم‌های ضبط‌شده با دوربین بدن پلیس و تلفن‌های همراه، بیننده را در مرکز حادثه قرار می‌دهد. این بخش با فرار یک خانواده و گریه کودکی در ماشین به پایان می‌رسد. احتمالا شما نیز چند بار در طول فیلم تحت تأثیر همدردی با مردم پارادایس و ظلمی که بر آنها رفته است، گریه کنید. این فیلم به راحتی می‌تواند به یک منبر سیاسی تبدیل شود، اما از سرزنش‌های بی‌مورد پرهیز می‌کند. با این حال، نقش شرکت برق PG&E در این تراژدی بخشی از گفتگو است و فیلم بینندگان را ترغیب می‌کند تا درباره آمادگی بیشتر برای فجایع طبیعی فکر کنند. همچنین انتظار می‌رود که برخی الفاظ تند (مانند "لعنت" و "کثافت") شنیده شود.

هاوارد در این مستند جذاب، رویکرد متفاوتی را در پوشش یک فاجعه طبیعی انتخاب کرده است: او بر روحیه انسانی تمرکز می‌کند، نه سیاست. هاوارد که بیشتر در زمینه داستان و فیلم‌های داستانی کار کرده است، ثابت می‌کند که در خلق یک نگاه متوازن و ژورنالیستی به روند احیای یک شهر پس از یک فاجعه نیز تبحر دارد. بسیاری از عناصر این مستند می‌توانستند بار منفی شدیدی داشته باشند، مانند تغییرات آب و هوایی، متهم کردن دولت، یا به تصویر کشیدن شرکت پی‌جی‌اندای کالیفرنیا (که به دلیل سهل‌انگاری مسئول آتش‌سوزی شناخته شد) به عنوان فاسد و شیطانی. این مسائل ذکر شده‌اند، زیرا بخشی از داستان هستند، اما به صورت اغراق‌آمیز به آنها پرداخته نشده است. در عوض، هاوارد توجه خود را بر مردم پارادایس متمرکز می‌کند: تجربیات آنها، نحوه بقا، و اینکه برای برخی، مشکلات حتی مدت‌ها پس از خاموش شدن شعله‌های آتش ادامه داشت.هاوارد بینندگان را بلافاصله با قرار دادن آنها در موقعیت ساکنان، جذب خود می‌کند. این فیلم از صبح روز ۸ نوامبر ۲۰۱۸ آغاز می‌شود، جایی که ابتدا هشدار آتش‌سوزی را می‌شنوید و سپس اولین گزارش‌ها از وقوع آتش‌سوزی را دریافت می‌کنید. آتش گسترش می‌یابد و به تدریج نزدیک‌تر می‌شود تا اینکه در نهایت از طریق فیلم‌های ضبط‌شده با تلفن همراه، خود را محاصره در میان شعله‌هایی می‌بینید که از کنار پنجره‌تان بالا می‌روند. وقتی سرانجام موفق به فرار می‌شوید، همراه با شنیدن گریه‌ی کودک عقب ماشین که از نجات یافتن به گریه افتاده، نفس راحتی می‌کشید. پس از آن ۹ دقیقه‌ی دلهره‌آور، فیلم هر چند ماه یک بار به سراغ مدیر مدرسه، یک مشاور و یک افسر پلیس می‌رود که تلاش می‌کنند تا بدون وجود امکانات کافی، زندگی کودکان و جامعه را به روال عادی بازگردانند. در همین حین، ساکنان شهر نیز از مشکلات و دشواری‌هایی که با آن مواجه هستند سخن می‌گویند و زمان می‌برد تا اوضاع بهتر شود. به طور شگفت‌انگیزی، این شهر کوچک متحد می‌شود و عشق جایگزین مخالفت‌ها می‌گردد. وقتی موانعی بر سر راه ظاهر می‌شوند، هاوارد بینندگان را با نشان دادن جنبه‌های دیگر ماجرا، در جریان امور قرار می‌دهد. شورای شهر با جابجا کردن دوباره‌ی ساکنان، خشم آنها را برمی‌انگیزد، اما ما قادر هستیم دلیل این تصمیم ناعادلانه و دشوار رهبران شهر را درک کنیم. وقتی سخنگوی شرکت پی‌جی‌اندی به نگرانی‌های شهر پاسخ می‌دهد، شهروندان خشمگین می‌شوند، اما ما می‌توانیم ترس او را ببینیم و درک کنیم که او احساس می‌کند به عنوان یک قربانی قربانی شده و با وجود این تلاش می‌کند تا اطمینان خاطر دهد. هاوارد همچنین علم زمین‌شناسی پشت پرده‌ی گسترش سریع آتش را توضیح می‌دهد که به یک سیاست دولتی خوش‌نیّت بازمی‌گردد. در اینجا هیچکس، حتی آتش، نقش یک شرور را ندارد. بلکه فیلم درباره‌ی درک این است که چگونه یک بحران رخ می‌دهد، چه تاثیری بر بازماندگان می‌گذارد، چگونه می‌توانیم بهبود یافته و چگونه می‌توانیم از وقوع دوباره‌ی آن جلوگیری کنیم.