رقابت رسمی

در فیلم رقابت رسمی، هومبرتو سوارز (خوزه لوئیس گومز)، مدیر اجرایی کهنسال یک شرکت داروسازی، به دنبال سرمایه‌گذاری در کاری است که میراثی ماندگار برای او به جا بگذارد. بنابراین تصمیم می‌گیرد یک فیلم بسازد. او حقوق یک کتاب برنده جایزه را به قیمت گزافی خریداری می‌کند و لولا کوئه‌واس (پنه‌لوپه کروز)، کارگردان آوانگارد، را برای هدایت پروژه استخدام می‌کند. لولا دو بازیگر متفاوت را برای نقش‌های اصلی انتخاب می‌کند: فلیکس ریورو (آنتونیو باندراس)، ستاره جهانی، و ایوان تورس (اسکار مارتینز)، استاد سینمای هنری و مربی بازیگری. در تمرینات، لولا بازیگران را به چالش می‌کشد تا بهترین عملکرد را داشته باشند، و بازیگران نیز یکدیگر را به رقابت می‌طلبند و از نقاط ضعف هم استفاده می‌کنند.

• آیا شخصیت‌های فیلم مسابقه رسمی بر اساس واقعیت ساخته شده‌اند؟ اگر اینطور است، چه چیزی یا چه کسی الهام‌بخش آن‌ها بوده است؟
• آیا تمرینات لولا، اگرچه گاهی اوقات عجیب و غریب و در مواقع دیگر خشن، باعث ارائهٔ نمایش‌های خوبی از سوی بازیگرانش می‌شود؟ آیا این موضوع روش‌های او را توجیه می‌کند؟
• هدف هومبرتو از ساخت این فیلم چیست؟ آیا واقعا به آن علاقه دارد؟
• فیلم‌های دیگری که در مورد ساخت فیلم ساخته شده‌اند را هم دیده‌اید؟ این فیلم در مقایسه با آن‌ها چطور است؟
• چگونه تنظیمات فیلم، گاهی به‌طور واقعی، طرح و شخصیت‌ها را منعکس می‌کنند؟

والدین باید بدانند که فیلم اسپانیایی زبان «رقابت رسمی» که درباره صنعت فیلم است، موضوعات بالغانه را بررسی می‌کند و حاوی خشونت و تعداد زیادی الفاظ زشت است. طنز سیاه فیلم و انگیزه‌های خودخواهانه شخصیت‌ها ممکن است برای بینندگان جوان قابل درک نباشد، همانطور که موضوع فیلم در فیلم: رقابت خواهر و برادر بزرگسال، حبس به دلیل رانندگی در حالت مستی، و دو برادری که عاشق یک زن هستند. در فیلم بوسیدن عاشقانه، برهنگی جزئی (سینه‌های برهنه، لباس زیر) و ارجاعات جنسی و تشریحی وجود دارد. یک مرد تشخیص پزشکی وخیمی را فاش می‌کند و دیگری از ارتفاعی سقوط می‌کند و مرده به نظر می‌رسد. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند. فحش دادن رایج است و در یک صحنه دو مرد به عنوان بخشی از یک «تمرین» بازیگری، توهین‌های فزاینده‌ای را به یکدیگر پرتاب می‌کنند. الفاظ زشت (در زیرنویس انگلیسی این نقد) شامل «فاک»، «شیت»، «آس هول»، «گاد دِم»، «بیچ»، «دیک»، «پوسی» و موارد بیشتر است. پنه لوپه کروز، آنتونیو باندراس و اسکار مارتینز در این فیلم بازی می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

سه اجرای شگفت‌انگیز این طنز تلخ درباره صنعت فیلم را از ابتدا تا انتها سرگرم‌کننده می‌کند، هرچند ممکن است برای هر بیننده‌ای جذاب نباشد. رقابت رسمی خودشیفتگی شخصیت‌هایش را به تصویر می‌کشد، هر کدام با عقاید و روش‌های هنری خودخواهانه‌شان. نحوه‌ای که کروز، باندِراس و بازیگر آرژانتینی با سابقه، مارتینز، این موضوع را در حالت‌ها، نگاه‌ها و اظهارات پرطمطراقشان به تصویر می‌کشند، هم خنده‌دار و هم شرم‌آور است، به دلیل شباهتش به رفتار برخی از افراد واقعی صنعت فیلم. تمرین در انباری خالی، با یک "خانه" که فقط با نوار محصور شده، یادآور آزمایش‌های لارس فون تریه در داگویل است. صحنه‌های پایانی بر انبوه اهداف می‌افزایند، با فرش قرمز و فراخوان‌های عکاسی و کنفرانس مطبوعاتی متکبرانه. هر کسی که در این نوع از رویدادها حضور داشته یا در صنعت فیلم کار کرده، "انواع" به نمایش گذاشته شده را می‌شناسد، و این فیلم ممکن است به‌ویژه برای منتقدان و افراد مطلع جذاب باشد. اما با وجود بازیگران باکیفیت بالا و پیچ و خم‌های ابزورد داستان، فیلم باید به‌طور گسترده‌تری مورد توجه قرار گیرد. زمان نزدیک به دو ساعته آن به سرعت می‌گذرد.فیلم درون فیلم بر اساس کتابی در مورد رقابت دو برادر است، رقابتی که به صورت طنزآمیزی در دو بازیگر بازتاب یافته است. ایوان، استاد تواضع، در حال تمرین سخنرانی برای انصراف از دریافت جایزه اسکار است، و از فقدان اصالت در سرگرمی‌های جریان اصلی انتقاد می‌کند، و اصرار دارد که در کلاس معمولی پرواز کند و دستمزدها و چک‌های بزرگ را رد کند. در همین حال، فلیکس با بازی باندارس (که می‌تواند شخصیت فراداستانی برای بازیگر باشد، زیرا او یک ستاره جهانی است که باید فیلم‌های استودیویی خود را به همکاران بازیگرش توجیه کند)، در قراردادهایش غذاهای ماکروبیوتیک و سیاست عدم لمس صورت را گنجانده است. و لولا با موهای وحشی، با بازی کروز، اضطراب هنری و وجودی او به بی‌معنایی برخی از آرزوها و تکنیک‌هایش اشاره دارد. دکوراسیون سرد و مدرن فیلم این پوچی را منعکس می‌کند (با اشاره به فضای وسیع اما خالی بنیاد یک میلیونر). به همین ترتیب، استفاده فیلم از نمایشگرها، دوربین‌ها و به ویژه آینه‌ها برای بازتاب تصاویر شکسته، بزرگ و تقلیدی به سمت شخصیت‌ها، نمادین است.