انتخاب

برنامه تلویزیونی قرار ملاقات THE CHOICE تا حدودی از برنامه The Voice الگوبرداری شده است، با این تفاوت که در این برنامه، مجردها با یکدیگر رقابت می‌کنند تا با سلبریتی‌های جنس مخالف (مانند جو جوناس، دین کین، کارمن الکترا و دیگران) قرار ملاقات بگذارند. در دور اول برنامه، سلبریتی‌های مجرد روی صندلی‌های چرخان مشابه برنامه The Voice می‌نشینند و پشت به صحنه هستند، در حالی که شرکت‌کنندگان یکی یکی روی صحنه می‌آیند و خودشان را معرفی می‌کنند. اگر سلبریتی‌ها از شنیدن صحبت‌های شرکت‌کنندگان خوششان بیاید، دستگیره "عشق" را می‌کشند و با چرخاندن صندلی، آن شرکت‌کننده را برای قرار ملاقات انتخاب می‌کنند. بعد از اینکه هر سلبریتی سه قرار ملاقات بالقوه انتخاب کرد، در جلسات کوتاه پرسش و پاسخ، یکی از آنها را حذف می‌کنند. مجری برنامه، کت دیلی، از هر دو نفر نهایی سلبریتی‌ها یک سوال می‌پرسد و پاسخ به آن سوال تعیین می‌کند که کدام شرکت‌کننده انتخاب شود. بعد از برنامه، سلبریتی مجرد و انتخاب او به یک "قرار رویایی" می‌روند و تصاویر این قرار در قسمت بعدی برنامه به نمایش گذاشته می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا در برنامه تلویزیونی «انتخاب» در دور اول، شرکت‌کنندگان مجرد به‌عنوان نامزدهای بالقوه، اجازه ندارند یکدیگر را ببینند. این موضوع چه چیزی در مورد دیدگاه برنامه در مورد نحوه انتخاب معمول افراد برای قرار ملاقات‌ها بیان می‌کند؟ اگر هدف برنامه این است که نشان دهد ظاهر فیزیکی نباید مهم باشد، پس چرا شرکت‌کنندگان زن با لباس‌های آشکار و جذاب ظاهر می‌شوند؟
• آیا شرکت‌کنندگانی که در برنامه انتخاب حضور پیدا می‌کنند واقعا به دنبال عشق هستند؟ اگر اینطور است، آیا انتخاب واقعا به آنها در یافتن عشق کمک می‌کند؟ اگر پاسخ هر دو سوال منفی است، چرا فکر می‌کنید شرکت‌کنندگان در این برنامه حضور دارند و انتخاب چه سودی از این معامله می‌برد؟
• آیا شوخی‌های جنسی در برنامه انتخاب شما را ناراحت می‌کند؟ چرا ایده‌ی معاشرت و دلبری شرکت‌کنندگان از یکدیگر مقابل دوربین‌های تلویزیونی خنده‌دار است؟

والدین باید بدانند که «The Choice» یک برنامه واقع‌نمای آشنایی است که سرشار از کنایه‌های جنسی، شوخی‌های تحریک‌کننده و زنانی با لباس‌های تنگ و آشکار است. شرکت‌کنندگان زن خصوصیات خود را به‌طور شهوانی برای جمعیت تشویق‌کننده توصیف می‌کنند و گاهی برای اثبات منظور خود حرکات رقص زننده‌ای انجام می‌دهند. شرکت‌کنندگان مرد نیز با زنانی که برخی بینندگان ممکن است آن را بی‌احترامی یا تحقیرآمیز تلقی کنند، صحبت می‌کنند. برخی از شرکت‌کنندگان به‌طور کامل رد می‌شوند که تماشای آن می‌تواند ناراحت‌کننده باشد. همچنین صحبت‌های زیادی در مورد مهمانی وجود دارد که بسیاری آن را به معنی نوشیدن الکل تفسیر می‌کنند.

انتخاب برنامه گیج‌کننده‌ای است، با شرکت‌کننده‌هایی (معمولاً زنان) که با سرعت زیادی می‌آیند و می‌روند و به سختی می‌توان آن‌ها را شناخت. هی، او به نظر مهربان می‌آید. اوه، حالا رفت. ریتم برنامه تند و تکراری است، به خصوص در دور اول، وقتی شرکت‌کننده‌ها یکی پس از دیگری ظاهر می‌شوند و در ۳۰ ثانیه خودشان را معرفی می‌کنند: یکی از آن‌ها می‌گوید: «باید من را انتخاب کنی، من هم مغز دارم و هم جذابیت!» و کمی می‌رقصد. دیدن این صحنه شاید دو بار جالب باشد؛ اما دیدن حداقل ۱۲ شرکت‌کننده پشت سر هم که تقریباً یک چیز را می‌گویند، خیلی جالب نیست.همانطور که برای یک برنامه تلویزیونی آشنایی و ازدواج معمول است، شوخی ها در سطح تبلیغات AXE است: یکی از شرکت کنندگان در حالی که باسن و پشت خود را نوازش می دهد و مجردها با چهره های گرگ صفت به جیغ های تماشاچیان واکنش نشان می دهند، می گوید: "من عاشق رقصیدن و خواندن هستم و می توانم بدنم را مثل شکیرا تکان دهم." نوجوانان و جوانان احتمالاً از این برنامه لذت خواهند برد. والدین عمدتاً از دیدن سلبریتی ها در این برنامه لذت خواهند برد، و همچنین از دوربین کثیف ذهن که به آرامی از پایین تا بالا روی هر شرکت کننده زن حرکت می کند، هم لذت خواهند برد و هم ناراحت خواهند شد، تا فراموش نکنید که The Choice در واقع درباره چیست.