لانه زنبور

مایک بوتچر خبرنگار جنگ بوده است، اغلب در عراق و افغانستان. در این مدت، او از بخش زیادی از زندگی خانوادگی خود دور بوده است، از جمله بزرگ شدن پسرش. وقتی مایک به آخرین ماموریت خود می رود، پسرش کارلوس، که حالا بزرگ شده، اصرار می کند که او هم برود، و مایک آن را فرصتی برای پیوند با او می بیند. اما مقصد آنها شامل برخی از خطرناک ترین نقاط افغانستان است، تقریبا درست در حیاط خلوت طالبان. در THE HORNET'S NEST، هر دو مرد شاهد مرگ و شجاعتی هستند که هرگز قبلا ندیده اند، و هر دو چیز جدیدی در مورد خودشان کشف می کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت جنگی در «لانه زنبور» صحبت کنند. چه مقدار از آن نشان داده می‌شود و چه مقدار نه؟ تاثیر آن چیست؟ چه حسی به شما می‌دهد و چگونه واکنش نشان می‌دهید؟ کدام یک تاثیر بیشتری دارد؟
• آیا این فیلم دیدگاه سیاسی در مورد خود جنگ ارائه می‌دهد؟ آیا ضدجنگ است؟ آیا فیلمی می‌تواند طرفدار سرباز و ضدجنگ باشد؟
• مایک بوتچر چرا کار را به خانواده ترجیح می‌دهد؟
• آیا می‌توان هر کدام از شخصیت‌های این فیلم را به عنوان الگو در نظر گرفت؟

پدر و مادرها باید بدانند که «لانه زنبور» مستندی درباره جنگ در افغانستان است. این مستند بر روی یک خبرنگار کهنه‌کار و پسرش تمرکز دارد و چند سرباز را در موقعیت‌های خطرناک دنبال می‌کند. هیچ خون یا مرگ واقعی در دوربین نشان داده نمی‌شود، اما تیراندازی و انفجار مکرر و مرگ چند سرباز واقعی وجود دارد. زبان یک مشکل است، با استفاده مکرر از کلمات قوی مانند «لعنتی»، «خراب» و «بیچاره». اگرچه فیلم قدرتمند است، اما خشمگین یا سیاسی نیست. این فیلم بسیار احساسی است و بر رابطه پدر و پسر و واکنش سربازان به موقعیت‌هایی که در آن قرار گرفته‌اند تمرکز دارد. فیلم جنگ را خوب نشان نمی‌دهد، اما پیوند سربازان را جذاب نشان می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلمسازان مستند دیوید سالزبرگ و کریستین تورئود از تصاویر خام جنگ استفاده می‌کنند، آن را با مصاحبه‌های جدیدتر ترکیب می‌کنند و آن را به چیزی بسیار قدرتمند و احساسی تبدیل می‌نمایند. تصاویر بوچر به شدت به نبرد واقعی نزدیک است، با گلوله‌هایی که تقریبا به لنز دوربین برخورد می‌کنند. (کارلوس یاد می‌گیرد که یک گلوله در فاصله نزدیک، صدایی شبیه به وزوز زنبور عسل دارد.)فیلم شامل حقایق و ارقامی در مورد تعداد کشته‌شدگان در جنگ است و به این واقعیت می‌پردازد که اکنون طولانی‌ترین جنگ در تاریخ ایالات متحده است، اما بیشتر بر جنبه‌های احساسی تمرکز دارد. سربازان در مورد احساساتشان در مورد یک نجات یا تلفات خاص مصاحبه می‌شوند. مایک ناگهان احساس غریزه محافظت‌گرانه یک پدر را تجربه می‌کند وقتی پسرش به تنهایی برای فیلمبرداری بیرون می‌رود. اما شاید قدرتمندترین بخش، زمانی است که پس از اتمام یک ماموریت خطرناک با تلفات سنگین، یک افسر فرمانده که از حضور دوربین بی‌خبر است، در مقابل دوربین فرو می‌ریزد و برای از دست دادن این همه جوان اشک می‌ریزد.