خاکسپاری

در فیلم «مراسم تدفین»، تجارت خانواده جرومیا اوکیف (با بازی تامی لی جونز) در زمینه تدفین و خدمات تشییع جنازه دچار مشکل شده است. او در جستجوی کمک، قراردادی با گروه لوون، یک شرکت بزرگ که مالک بیش از ۷۰۰ خانه تدفین در ایالات متحده است، امضا می‌کند. اما این شرکت قرارداد را نقض می‌کند و اوکیف مجبور به شکایت از آنها می‌شود. با استخدام وکیل کاریزماتیک ویلی گری (با بازی جیمی فاکس)، اوکیف و تیمش از اعمال ناعادلانه دیگری که گروه لوون مرتکب شده است، پرده برمی‌دارند. گری و اوکیف با اطمینان و مصمم‌تر از همیشه، با غول مقابل خود مبارزه می‌کنند و در نهایت فاش می‌کنند که چگونه یک شرکت خاص می‌تواند با بی‌رحمی از یک جمعیت محروم سوءاستفاده کرده و با روش‌های طمع‌کارانه و ناعادلانه از آنها بهره‌برداری کند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاریخ نژادپرستی در محیط‌های کاری آمریکا صحبت کنند. چه اطلاعاتی در مورد این موضوع دارید و برای کسب اطلاعات بیشتر به کجا می‌توان مراجعه کرد؟»
• آیا فکر می‌کنید گروه لوون باید جریمه ۵۰۰ میلیون دلاری را پرداخت می‌کرد؟ آیا باید بیشتر یا کمتر از این مبلغ می‌بود؟ نظر شما در مورد مبلغ مناسب چیست و دلیل آن چیست؟
• آیا فکر می‌کنید اوکیف باید در هر صورت مصالحه می‌کرد؟ چرا یا چرا نه؟
• «چرا اوکیف اینقدر به پیروزی اهمیت می‌دهد؟ به او پول بیشتری پیشنهاد شده است تا هرگز به آن نیاز داشته باشد، پس چرا برایش مهم است که گروه لوون متحمل ضرر و زیان فراتر از صرفاً مالی یا سرمایه‌ای شود؟»
• «فیلم چه نقاط قوت شخصیتی را ترویج می‌کند؟»

«والدین باید بدانند که "دفن" یک درام دادگاه الهام گرفته از رویدادهای واقعی است. این فیلم بر اساس یک پرونده واقعی دادگاه در سال ۱۹۹۵ که در سال ۱۹۹۹ توسط مجله نیویورکر مورد بررسی قرار گرفت، ساخته شده است. در این فیلم، جیمی فاکس و جورنی اسمالت در نقش وکیلان اصلی مقابل هم بازی می‌کنند و به موضوعاتی مانند نژادپرستی، تاریخ، میراث تروماهای نژادپرستانه تاریخی و سوءاستفاده شرکت‌های بزرگ از مردم سیاه‌پوست برای منافع خود می‌پردازد. شخصیت‌ها گاهی از الفاظ تند و زشت مانند "مادر ف...ر"، "ف...ک"، "س...ت"، "کلمه نژادپرستانه"، "احمق"، "ک...ل"، "بی...ه"، "بیضه" و "جهنم" استفاده می‌کنند. به نژادپرستی، برده‌داری و گروه کو کلاکس کلان اشاره شده است. یک مرد سفیدپوست اعتراف می‌کند که نسبت به سیاه‌پوستان پیش‌داوری دارد، و یک مرد پیشنهاد می‌کند که پدربزرگ مرد دیگر احتمالاً بردگان را مورد آزار جنسی قرار داده است. یک وکیل می‌گوید که موکلش هنگام تلاش برای خودکشی، بسیار مست بوده است. یک شرکت به سوءاستفاده از سیاه‌پوستان اعتراف می‌کند. مردم در مورد اینکه چگونه قبرستان‌های مربوط به بردگان توسط یادبودهای کنفدراسیون پوشانده شده است، صحبت می‌کنند. بزرگسالان الکل می‌نوشند (مانند بوربن) و در یک صحنه، مردی با سیگار برگ نشان داده می‌شود. در میان محتوای بالغانه فیلم، پیام‌های مثبتی در مورد پایداری، شجاعت، کار تیمی و صداقت وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

داستان فیلم در دهه ۱۹۹۰ اتفاق می‌افتد و «دفن» نام درام دادگاه‌محور با عناصری کمدی، لحن دراماتیک و پیام قوی عدالت نژادی است. در حالی که هر کسی می‌تواند برای دقت تاریخی، مقاله اصلی نیویورکر در مورد این پرونده را بخواند، این فیلم قصد دارد روش‌هایی را که برخی شرکت‌ها برای انکار، پنهان‌کاری و انکار تاریخ نژادپرستانه خود به کار برده‌اند تا همچنان نابرابری نژادی را حفظ کنند، نشان دهد.«فیلم از نظر بصری، کارگردانی و ریتم بسیار خوب است و بازی‌ها، به‌ویژه بازی فاکس، بسیار چشمگیر است. او با انرژی و اشتیاق باورپذیری، شخصیت ویلی گری را به تصویر می‌کشد. در جایی که بیننده ممکن است در مورد انگیزه‌های او در این پرونده تردید داشته باشد، فاکس با ظرافت و عمق (مانند زمانی که با همسرش در مورد پرونده صحبت می‌کند) نشان می‌دهد که او صرفاً به دنبال موفقیت نیست، بلکه می‌خواهد به سیستم و قدرت‌های پشت پرده اعتراض کند. در اینجا، این قدرت، شرکتی بزرگ است که از سیاه‌پوستان و کنوانسیون ملی باپتیست‌های سیاه‌پوست سوءاستفاده کرده است. جورنی اسمولت در نقش مقابل فاکس، بسیار قدرتمند ظاهر می‌شود و هر بار که در صحنه حضور دارد، توجه بیننده را به خود جلب می‌کند. تنها انتقاد ممکن در مورد بازی تام جونز است که در مقایسه با سایر بازیگران، عملکرد ضعیف‌تری دارد و شاید با بازی قوی‌تر و تأثیرگذارتری، فیلم را بهتر به زمین می‌چسباند.»