دانشگاه هیولاها

این انیمیشن پیش‌درآمدی بر سرگذشت «مایک» و «سالی» است. مایک دانشجویی تازه‌وارد و باانگیزه است. او می‌خواهد با تحصیل در دانشکده‌ی «زهره‌ترکونی» به هیولایی ترسناک تبدیل و وارد شرکت «هیولا‌ها» شود. مایک به‌صورت تئوری تمام فنون ترساندن را بلد است و همه‌چیز را دراین‌باره خوانده است؛ اما درحالی‌که ترسناک‌بودن از ارزش‌‌های جامعه‌ی هیولا‌ها محسوب می‌شود، استادان و برخی هم‌کلاسی‌های مایک به او می‌گویند تو ترسناک نیستی. مایک و سالیوان رابطه‌ی خوبی با هم ندارند. سالی هیولایی است که نسبت به درس‌خواندن بی‌تفاوت است و صرفاً به‌خاطر شهرت خانوادگی و چهره‌ی ترسناکش در دانشگاه پر‌طرفدار است. طی جریانی مدیر دانشگاه، مایک و سالی را از دانشکده زهره‌ترکونی اخراج می‌کند. مایک با مدیر دانشگاه قرار می‌گذارد که اگر با تیمش در مسابقه‌‌ی زهره‌ترکونی برنده شود، دوباره به دانشگاه برگردد. مایک و سالی، از دانشجویان مهربان و ساده که توسط دیگران دست‌کم گرفته می‌شوند، یک تیم تشکیل می‌دهند و با تلاش در مسابقه برنده می‌شوند. بااین‌حال مایک متوجه می‌شود که ازنظر سالیوان ترسناک نیست و او با دستکاری و تقلب در مسابقه به مایک کمک کرده است تا تیمشان پیروز شود. مایک درحالی‌که افسرده و ناراحت است، برای اثبات ترسناک‌بودن خود، به‌صورت غیرقانونی وارد اتاقی در دنیای آدم‌ها می‌شود و سالی هم برای کمک به او وارد آنجا می‌شود. درنهایت هر‌دوی آن‌ها دوباره اخراج می‌شوند؛ ولی به‌عنوان عضو دبیرخانه به استخدام کارخانه‌ی هیولا‌ها درمی‌آیند و با تلاش و پشت‌کار در آنجا پیشرفت می‌کنند و ترفیع می‌گیرند.

• به نظرت وقتی دیگران مایک را در مدرسه نادیده می‌گرفتند، او چه احساسی داشت؟ تا حالا در چنین موقعیتی بوده‌ای؟ چه احساسی داشتی؟ در این مواقع دلت می‌خواهد چه کار کنی؟ درباره‌ی تفاوت استعداد انسان‌ها با یکدیگر با فرزند نوجوان خود صحبت کنید و از اهمیت پرتلاش‌بودن برای او بگویید. درنهایت چه ويژگی‌هایی باعث شد مایک موفق شود؟ در کار‌های گروهی چه چیز‌هایی می‌تواند موجب شکست یا پیروزی‌ گروه بشود؟ خلاصه: درنهایت چه ويژگی‌هایی باعث شد مایک موفق شود؟

لازم است والدین بدانند این انیمیشن درواقع پیش‌درآمد داستان شرکت هیولا‌ها و مربوط به دوران دانشجویی مایک و سالیوان است. مایک رؤیای تبدیل‌شدن به هیولایی ترسناک را در سر دارد؛ اما در پایان متوجه می‌شود این پشتکار و روحیه‌ی خوبی که برای کار گروهی دارد، به تنهایی ارزش‌مند است و می‌تواند باعث موفقیتش شود، پس لزومی ندارد که دقیقاً مانند سایر هیولا‌ها باشد. باوجود اینکه داستان درباره‌ی «هیولا»، «ترساندن کودکان» و... است؛ اما فانتزی‌بودن صحنه‌ها، رنگارنگ‌بودن محیط و کمدی‌بودن موقعیت‌ها از شدت ترس در این انیمیشن بسیار کاسته است. اگر کودک کم‌سن شما از صحنه‌ای ترسید، این ترس او را دست‌کم به حساب نیاورید و به او اطمینان‌خاطر دهید که کنارش هستید. مایک در هنگام کودکی توسط دیگر هم‌سن‌وسالانش نا‌دیده گرفته می‌شود. درباره‌ی برخورد ناراحت‌کننده‌ی دوستان مایک با فرزند خود صحبت کنید. از فرزند خود بخواهید درباره‌ی ویژگی‌های مثبت مایک صحبت کند. از تفاوت استعدادِ انسان‌ها با یکدیگر برای او بگویید. اگر فرزند کم‌سن شما از خوابیدن در تاریکی یا تنهایی‌خوابیدن در اتاق می‌ترسد، بهتر است این محصول را تا زمان مناسب برای او نمایش ندهید و حتماً در کنار هم به تماشای این انیمیشن بنشینید. درصورت تماشای این فیلم توسط فرزندتان و ایجاد ترس در او، به غیرواقعی‌بودن این موجودات و تخیلی‌بودن آن‌ها تأکید کنید و از صحبت‌کردن با او درباره‌ی این موضوع خسته نشوید تا‌زمانی‌که احساس امنیت کند. هر‌چند موقعیت‌های کمدی و پیام‌های مثبتی مانند دوستی و کار گروهی بر ترسناک‌بودن این داستان غلبه می‌کند. خلاصه: اگر کودک کم‌سن شما از صحنه‌ای ترسید، این ترس او را دست‌کم به حساب نیاورید و به او اطمینان‌خاطر دهید که کنارش هستید.

تیم پیکسار با ظرافت، کمدی دانشجویی درجه R را به یک ماجراجویی درجه G تبدیل کرده است که کودکان پیش‌دبستانی، برادران دانشجوی خوابگاهی و والدین خسته می‌توانند به‌طور یکسان و بدون هیچ نگرانی از آن لذت ببرند. دانشگاه هیولاها یک ترکیب هوشمندانه است. این فیلم از بهترین (و پاکیزه‌ترین) کمدی‌های دانشجویی مانند انتقام جیک و بچه‌های حیوان، مدرسه قدیمی و اساساً هر فیلمی که گروهی از نامتعادل‌ها در آن گرد هم می‌آیند و علی‌رغم همه احتمالات مخالف، پیروز می‌شوند، الهام گرفته است. همانند «انتقام»، انجمن دانشجویی OK که در «هیولاها» بسیار مورد تمسخر قرار گرفته است، شامل گروهی خنده‌دار از نامتعادل‌ها است: ماماز بوی (پیتر سوهن)، دو سره تری (دیو فولی) و تیری (شان هیز)، دانش‌آموز مسن دان با سبیل (جوئل موری) و بی‌دست‌و‌پای آرت (چارلی دی). هر کدام از آنها به خاطر شور و شوق صادقانه و بی‌گناهی کامل خود به یاد ماندنی و دوست‌داشتنی هستند (اگرچه آرت به طور غافلگیرانه‌ای یک مجرم سابق است).این داستان ساده و کلیشه‌ای است، اما این موضوع ایرادی ندارد. بیشتر فیلم‌ها از روی هم کپی‌برداری می‌کنند، بنابراین موضوع اصلی این است که فیلم‌سازان تا چه حد بتوانند دیدگاه خود را در یک داستان تکراری و کلیشه‌ای وارد کنند. طرفداران سرسخت استودیو پیکسار ممکن است بحث کنند که این استودیو دارد به سمت جریان اصلی حرکت می‌کند و لبه هنری خود را از دست می‌دهد. اما این به معنای آن نیست که دانشگاه هیولاها یک کمدی زیبا و پر از انیمیشن با شوخی‌های ظریف و شخصیت‌پردازی دقیق نیست. تماشای رابطه مایک و سولی که از رقیب به دوست تبدیل می‌شوند، شاید به اندازه تماشای نجات بوو انقلابی نباشد، اما پیکسار همچنان شایسته نمره «الف» است، چرا که بار دیگر باعث خنده و علاقه مخاطبان به این شخصیت‌ها شده است.