حباب

در فیلم «حباب»، هالیوود در اوج همه‌گیری و قرنطینه‌ی کووید-۱۹ به‌شدت به دنبال یک فیلم پرفروش بلاک‌باستر است. با این اوصاف، بازیگران و عوامل فیلم جدید از سری فیلم‌های «هیولای صخره»، یعنی «هیولای صخره ۶»، به انگلیسی وارد روستایی در کشور انگلستان شده‌اند. کارول کاب (کارن گیلان) که بعد از فیلمش درباره‌ی اتحاد اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها برای دفع حمله‌ی بیگانگان با شکست تجاری و انتقاد منتقدان مواجه شد، به این فرنچایز بازگشته است. در این فیلم دارن (فرد آرمیسن) فرصت پیدا کرده تا اولین فیلم بزرگ بودجه‌اش را کارگردانی کند، بعد از اینکه در شغل قبلی‌اش در یک فروشگاه بزرگ لوازم خانگی با آیفون ۶ فیلم گرفته و اعتبار مستقل به دست آورده بود. یک سوپراستار رسانه‌های اجتماعی (ایریس اپتاو) به عنوان ترفندی برای جلب بازار جوانان به گروه اضافه می‌شود. بد، متد بازیگران، رهبران فرقه‌های نوظهور و یک مدیر اجرایی سخت‌گیر استودیو (کیت مک‌کینون) مصمم هستند که این فیلم تمام شود، صرف نظر از شکست‌های روانی و عاطفی، قرار ملاقات‌ها، توهمات ناشی از مواد مخدر و آسیب‌هایی که در حین ساخت فیلم اتفاق می‌افتد. در حالی که بازیگران به‌طور آشکارا علیه قرنطینه‌ای که هرچه بیشتر شبیه به حبس اجباری می‌شود، شورش می‌کنند، دارن باید راهی برای به ثمر رساندن چشم‌انداز هنری‌اش پیدا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره طنز و هجو در "حباب" صحبت کنند. تفاوت بین این دو چیست و فیلم چگونه سعی در استفاده از هر دو دارد؟
• آیا شوخی‌های زننده و شوخی‌های بصری اغراق‌آمیز این فیلم خیلی زیاد هستند، یا اینکه «زیاده‌روی» کل مفهوم فیلم است؟
• چگونه این فیلم تلاش می‌کند تا از طریق انزوایی که همه در دوران پاندمی کووید-19 تجربه کردند، کمدی استخراج کند؟

والدین باید بدانند که «حباب» یک کمدی به کارگردانی جاد آپاتو است که در مورد بازیگران و خدمه‌ای است که در حین ساخت یک فیلم اکشن بلاکباستر در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ از هم می‌پاشند. انتظار می‌رود که تعداد زیادی کلمات و عبارات تند و تیز (به ویژه "فحش") استفاده شود. شخصیت‌ها از مواد مخدر استفاده می‌کنند و بخشی از فیلم شامل یک مونتاژ است که در آن شخصیت‌ها مواد مخدر مصرف می‌کنند، کوکائین استنشاق می‌کنند، الکل می‌نوشند و در نهایت توهم می‌زنند، در حالی که برخی از شخصیت‌ها مصرف مواد مخدر را ستایش می‌کنند. شخصیت‌ها رابطه جنسی دارند (بدون برهنگی)، از جمله صحنه‌ای که در آن یکی از شخصیت‌ها توهم می‌کند که از طریق صفحه نمایش با مربی پیلاتون خود رابطه جنسی دارد، و شخصیت دیگری در یک مونتاژ نشان داده می‌شود که از یک ویبراتور استفاده می‌کند، زیرا در تلاش است تا از انزوا و قرنطینه عبور کند. در حالی که سعی دارد از "حباب" هتل که محل اقامت بازیگران و خدمه است فرار کند، یکی از شخصیت‌ها در دست خود مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و انگشتانش را از دست می‌دهد. یک شخصیت دیگر نیز با تیر و کمان در دست خود مورد اصابت تیر قرار می‌گیرد. در کل، تلاش‌های بی‌ادبانه و زننده‌ای برای طنز در سراسر این فیلم دو ساعته و شش دقیقه‌ای وجود دارد. برای اینکه در جریان فیلم‌های مشابه بیشتر قرار بگیرید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

دو ساعت و شش دقیقه زمان بسیار طولانی است که برای تماشای یک کمدی تقریباً فاقد هرگونه کمدی سپری می‌شود. و با این حال، "حباب" به نوعی این اتفاق را رقم می‌زند. با توجه به همه استعدادهایی که در این گروه بازیگران حضور دارند، این امر شگفت‌انگیزتر و در عین حال ناامیدکننده‌تر است. شما با انتظارات بسیار بالا به تماشای فیلم می‌نشینید، اما نتیجه چیزی نیست جز خودخواهی و شوخی‌های بی‌مزه‌ای که هرچقدر هم تلاش کنید، با وجود استعدادها، کلمات رکیک و شوخی‌های غیراخلاقی، باز هم خنده‌دار نمی‌شوند.این متن به نوعی طعنه‌ای است به رفتار خودخواهانه و بی‌ادبانه‌ی ستاره‌های هالیوودی در دوران پاندمی، که دقیقا همان چیزی است که مردم آمریکا فکر می‌کنند ستاره‌ها در آن دوران انجام می‌دهند. همچنین این متن نقدی غیرضروری بر سلبریتی‌ها و نیز طعنه‌ای است بر فیلم‌های اکشن پرفروش. این جنبه از فیلم بهتر از بقیه کار کرده، حتی اگر بسیاری از این شوخی‌ها واضح و آشکار باشند. همچنین این فیلم تا حدی شبیه به مستندهایی است که درباره ساخت فیلم‌ها ساخته می‌شوند و در آن کارگردان، بازیگران و گروه تولید همه شروع به از دست دادن کنترل می‌کنند، در حالی که یک فاجعه پس از دیگری رخ می‌دهد - مانند مستند "قلب تاریکی" درباره فیلم "آپوکالیپس ناو" یا رویاهای دیوانه‌وار و رقابت‌های ورنر هرتزوگ و کلاوس کینسکی در "باردن آو دریمز"، یا "فینال کات: ساخت و نابودی دروازه بهشت". همه این‌ها موضوعاتی ساده و در دسترس هستند که می‌توان به راحتی آنها را دستمایه طنز قرار داد، اما فیلم در تلاش برای شبیه شدن به داستان‌های چندبخشی پیچیده‌ای که توسط رابرت آلتمن به کمال رسیدند، گم می‌شود.