بزرگترین محموله ماءالشعیر تاریخ

در بزرگترین دویدن برای آبجو، سال ۱۹۶۷ در شهر نیویورک است و چیکی دانوهو (زک افران) و دوستانش از کشته شدن تعداد زیادی از دوستانشان در ویتنام ناراحت هستند. خواهر چیکی، کریستین (روبی آشبرن سرکیس)، در اعتراضات ضد جنگ شرکت کرده است، اما چیکی احساس می‌کند که این کار احترام به سربازان را زیر سوال می‌برد. در حالی که در بار مورد علاقه‌اش، که توسط سرهنگ (بیل موری) اداره می‌شود، مشغول نوشیدن است، چیکی نقشه‌ای می‌کشد تا سوار کشتی بعدی به مقصد ویتنام شود و برای دوستان نظامی‌اش که هنوز زنده هستند، آبجو ببرد. وقتی به آنجا می‌رسد، با شانس، پشتکار و کمک یک خبرنگار بداخلاق به نام کوتس (راسل کرو)، چیکی سعی می‌کند ایده‌ی وحشیانه‌اش را عملی کند. اما حضور در منطقه جنگی، چشمان او را نیز باز می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «بزرگ‌ترین دویدن برای خرید آبجو» صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه الکل و نوشیدن آن به تصویر کشیده شده است؟ آیا جذاب و اغواگر نشان داده شده‌اند؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا برای رسانه‌ها مهم است که حقیقت جنگ را نشان دهند، یا باید مردم از آن محافظت شوند؟
• آیا چیکی را الگوی مناسبی می‌دانید؟ آیا این عمل فداکارانه است؟ در نهایت او به چه چیزی دست می‌یابد؟

والدین باید بدانند که «بزرگ‌ترین دویدن برای خرید آبجو» یک درام کمدی است که بر اساس داستان واقعی چیکی دانوهو (زک افران)، ملوان بازرگانی، ساخته شده است. او در سال ۱۹۶۷ به ویتنام سفر کرد تا برای دوستان نظامی‌اش آبجو ببرد. این فیلم نیت خوبی دارد، اما کمی دست و پا چلفتی است. انتظار می‌رود خشونت‌های جنگی، با اسلحه و تیراندازی، انفجار، زخم‌های خونین، قطع شدن بازو، پرتاب یک مرد از هلیکوپتر و مرگ او، مشت زدن، دعوا، سیلی زدن و غیره را ببینید. مرگ مورد بحث قرار می‌گیرد. زبان فیلم قوی و مکرر است و از کلمات فحش، آشغال، کس، بی‌شرم و غیره استفاده می‌شود. همچنین گفتگوهای کوتاهی در مورد رابطه جنسی وجود دارد. الکل و نوشیدن در فیلم رایج است و نوشیدن به عنوان یک تفریح و آرامش‌بخش نشان داده می‌شود، بدون اینکه هیچ پیامد منفی نشان داده شود یا مورد بحث قرار گیرد. آبجوی پابست بلو ریبون انتخاب شخصیت‌های فیلم است و برچسب و لوگوی آن در سراسر فیلم دیده می‌شود. شخصیت‌ها همچنین سیگار می‌کشند و به طور خلاصه ماری‌جوآنا. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام-کمدی می‌توانست خیلی خنده‌دارتر باشد، اما به خاطر فیلمنامه‌ای سست و موعظه‌های یک‌نواخت و بیش از حد جدی در مورد جنگ و خدمت، به عقب می‌افتد. یکی از شخصیت‌ها در مورد نقشه چیکی در فیلم «بزرگ‌ترین دویدن برای خرید آبجو» می‌گوید: «این احمقانه‌ترین چیزی است که تا به حال شنیده‌ام.» اما به نحوی، فیلم به کارگردانی پیتر فارلی، نتوانسته این لحن را به خوبی به تصویر بکشد. شاید به این دلیل است که فیلم بیش از حد به دلیل نجیب سفر چیکی، که حمایت از سربازان و «خرید آبجو برای آن پسران» است، اهمیت می‌دهد. اگر فیلم کمی بی‌خیال‌تر و بی‌قانون‌تر بود، شاید می‌توانست خنده‌هایی را ایجاد کند. (شخصیت بیل موری در فیلم «خط راهنما» حتی شخصیت خود را در اینجا نمی‌شناخت.)ممکن است نقش اصلی برای افرون کمی زیاد بود. توانایی بازیگری او از روزهای اولش به طور حاشیه‌ای بهتر شده و حالا می‌تواند یک صحنه دراماتیک را به طور قانع‌کننده بازی کند، اما شاید حس طنز و کمدی‌اش به اندازه تعداد دیگری از بازیگران نباشد. یا شاید فارلی از این می‌ترسید که با نشان دادن هرگونه تصویری از ارتش که می‌تواند منفی تلقی شود، مردم را ناراحت کند، در حالی که هنوز می‌خواست تأکید کند که «جنگ جهنم است.» شاید به همین دلیل است که فیلم به نظر خیلی خوشایند می‌آید، بدون اینکه واقعاً جذاب باشد. در نهایت، در حالی که دشوار است از «بزرگ‌ترین دویدن برای آبجو» متنفر شد، اما بیشتر از اینکه کف‌دار باشد، صاف است.