خردکننده‌ها

اسکرپرز سه گروه از اهالی بروکلین را دنبال می‌کند که برای کسب درآمد، ضایعات فلزی جمع‌آوری می‌کنند. این گروه‌ها به سرپرستی فرانک نوتس، سال «آرایشگر» واسالو، و میمو و دینو، ضایعات فلزی را از محل‌های ساخت‌وساز جمع‌آوری می‌کنند، لوازم خانگی قدیمی را از خانه‌ها خارج می‌کنند و خودروهای متروکه را بازیافت می‌کنند. آن‌ها سپس این ضایعات را به کارخانه بازیافت فلزات محلی می‌فروشند تا بتوانند کسب‌وکارشان را سرپا نگه دارند. جستجوی ضایعات فلزی در خیابان‌های بروکلین همیشه آسان نیست و این افراد پرحرف اغلب خود را درگیر جریمه‌های پارکینگ، مصدومیت و رقابت مداوم می‌بینند. اما وقتی اوضاع سخت می‌شود، این افراد محله همیشه پشتیبان یکدیگر هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تجارت ضایعات فلزی صحبت کنند. چرا این صنعت تا این حد رقابتی است؟ آیا فکر می‌کنید ضایعات‌فروشان در سایر مناطق کشور با چالش‌های مشابه گروه‌های بروکلین مواجه هستند؟
• در برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی، چه مقدار از واقعیت به نمایش گذاشته می‌شود؟ مرز بین واقع‌نمایی و داستان‌پردازی در این برنامه‌ها کجاست؟
• چرا برنامه‌های واقع‌نمای زیادی در مورد مشاغل غیرمعمول وجود دارد؟ چه جذابیتی دارند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نمای درباره گروه‌های جمع‌آوری ضایعات فلزی در بروکلین شامل مشاجرات فراوان است—از جمله تهدید به کتک زدن دیگران—و همچنین نوشیدن الکل و گاهی سیگار کشیدن. همچنین حاوی الفاظ زشت فراوان (مانند «ass» و «piss» که شنیده می‌شوند و «s--t» و «f--k» که سانسور شده‌اند) و اشاره‌هایی به رابطه جنسی است. همه این موارد از زاویه‌ای طنزآمیز ارائه می‌شوند، اما باز هم برای بینندگان جوان مناسب نیست.

اسکرپرز با نگاهی طنزآمیز به دنیای غیرمتعارف بازیافت فلزات، تجربه‌ای شبیه به یک سریال کمدی واقعی را ارائه می‌دهد. این فیلم همچنین برخی از جنبه‌های منحصر به فرد بزرگ شدن و کار کردن در بروکلین را به تصویر می‌کشد. به لطف رفتارهای عجیب و غریب و بحث‌های اغراق‌آمیز برخی از شخصیت‌ها، بسیاری از صحنه‌ها کمی بیش از حد تمرین‌شده به نظر می‌رسند. و البته استفاده زیادی از زبان تند و تیز در آن وجود دارد. اما به طور کلی، این فیلم سرگرمی جالبی را برای نوجوانان و بزرگسالان به ارمغان می‌آورد.