من پدرم را دوست دارم.

چاک (پتون اوزوالت) در فیلم «دوستت دارم بابا» از پسرش فرانکلین (جیمز موروسینی) دور افتاده است، که با مشکلات روانی زیادی بزرگ شده است. به عنوان یک درمان، فرانکلین پدرش را در فیس‌بوک بلاک می‌کند. اما چاک، که به نظر می‌رسد در بیشتر دوران زندگی فرانکلین غایب بوده، به شدت می‌خواهد در تماس بماند. بنابراین تصمیم می‌گیرد عکس‌هایی را از حساب کاربری بکا (کلودیا سولسکی)، پیشخدمت رستوران، بدزدد و یک حساب کاربری جعلی بسازد. با وجود اینکه همه چیز خیلی خوب به نظر می‌رسد، فرانکلین به طور منظم با بکا جعلی چت می‌کند و حتی شروع به عاشق شدن می‌کند. وقتی از چاک خواسته می‌شود فرانکلین را برای ملاقات حضوری با بکا برساند، او باید چاره‌ای بیندیشد تا دروغ شکننده‌اش را حفظ کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش رابطه جنسی در فیلم «دوستت دارم بابا» صحبت کنند. چه ارزش‌هایی در این فیلم منتقل می‌شود؟
• آیا می‌توان با توجه به رفتارش با پسرش، به کریگ احساس همدردی کرد؟ چرا، یا چرا نه؟
• catfishing چیست؟ چرا آنقدر شرم‌آور و بیرحمانه است؟ چه کسی از آن آسیب می‌بیند و چگونه؟ چگونه با اصول اساسی شهروندی دیجیتال در تضاد است؟
• در این فیلم رابطه پدر و پسر چگونه است؟ این رابطه تا چه حد به روابط خودتان شبیه است یا از آن متفاوت است؟

والدین باید بدانند که من عاشق پدرم یک کمدی سیاه در مورد پدری دور افتاده (پتون اوسوالت) است که به پسرش دروغ می‌گوید. این فیلم بسیار شرم‌آور است و می‌تواند تلخ و بی‌رحم به نظر برسد. انتظار گفتگوهای جنسی بالغانه، صحنه‌های جنسی، بوسیدن عاشقانه، فحش‌های جنسی، پیام‌های جنسی، شخصیت‌هایی با لباس‌های آشکار و موارد دیگر را داشته باشید. الفاظ رکیک فراوان شامل کلمات فحش و کلمات جنسی است. گفتگویی در مورد خودکشی وجود دارد و شخصیتی با غرق شدن خودکشی می‌کند. شخصیت‌ها با هم بحث می‌کنند، هل می‌دهند، داد می‌زنند و با حمله وحشت‌زدگی دست و پنجه نرم می‌کنند. نوشیدن اجتماعی مختصر، نوشیدن آبجو در یک بار و سیگار کشیدن وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این کمدی سیاه گمراه‌کننده، آزاردهنده و ناراحت‌کننده قطعاً به مقداری شجاعت برای ساخت نیاز داشته، اما نتیجه بی‌رحمانه، خنده‌دار نیست و در نهایت بدون هدف خاصی است. موروسینی گفته است که من پدرم را دوست دارم بر اساس یک داستان واقعی است، که واقعاً به موضوع کمک نمی‌کند. با وجود واکنش‌های وحشت‌زده از شخصیت‌های مکمل بازی شده توسط لیل رل هاوری و ریچل دراچ، فیلم به نظر نمی‌رسد که کاملاً درک کند که این عمل فریب دادن در واقع تا چه حد قابل انزجار است. این فقط در مورد پدری است که با احساسات پسر شکننده‌اش به شیوه‌ای خودخواهانه و خشن بازی می‌کند، بلکه در مورد مردی است که از یک زن بی‌گناه سوءاستفاده می‌کند با دزدیدن هویت او.با روایت داستان از دیدگاه این شخصیت غیرقابل بخشش، فیلم در دام می‌افتد. این فیلم در بسیاری از جنبه‌ها شبیه به فیلم «پدر بزرگ جهان» است، جایی که پدری از پسر مرده‌اش (که شخص بدی بود) برای احیای حرفه نویسندگی خود استفاده می‌کند، اما در آن داستان قربانی واقعی وجود نداشت و جرم به طرز وحشتناکی بد نبود. در نتیجه، فیلم به‌طور واقعی تاریک و خنده‌دار به نظر می‌رسید. از سوی دیگر، فیلم «من پدرم را دوست دارم» مانند یک کمدی استاندارد «دروغ» ساختار یافته است، که در آن بینندگان فقط منتظر می‌مانند تا دروغ فاش شود، و سپس پیامدهای آن و رستگاری احتمالی را می‌بینند، که در اینجا نامناسب و ناراضی‌کننده است. اگر فقط فیلم واقعاً درباره چیزی بود، یا شرارت‌های اینترنت یا نگاهی واقعی به روابط خانوادگی. اما به نظر می‌رسد بیشتر علاقه‌مند به فقط فشار دادن دکمه‌های بینندگان است.