شانس شما برای رقصیدن

در برنامه شانس رقصیدن، افراد عادی که رقاص حرفه‌ای نیستند، فرصت حضور در تلویزیون و اجرای رقص ادای احترام به هنرمندان محبوبشان را به دست می‌آورند. این کار با کمک یک طراح رقص برنامه انجام می‌شود که به آن‌ها می‌گوید چه زمانی چه کاری انجام دهند. در ابتدا، شرکت‌کنندگان از طریق ارسال ویدیو انتخاب می‌شوند. اما بعد از انتخاب شدن، امتیازدهی به عهده تماشاگران استودیو است که برنده مدال شانس رقصیدن و جایزه ۱۰۰۰۰ دلاری را مشخص می‌کنند. مجری برنامه مارک ال. والبرگ است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رقابت و مقایسه این برنامه با مسابقات رقص دیگر در تلویزیون صحبت کنند. در اینجا چه چیزی مهم‌تر است: رقصیدن خوب یا لذت بردن؟ آیا با تصمیمات تماشاگران حاضر در استودیو موافق هستید؟ آیا برنده دیگری را انتخاب می‌کردید؟
• آیا این واقعیت که این شرکت‌کنندگان افراد عادی هستند، باعث می‌شود که این برنامه سرگرم‌کننده‌تر یا کمتر سرگرم‌کننده از برنامه‌هایی مثل رقص با ستارگان باشد؟ آیا سلبریتی‌ها جذاب‌تر از افراد "واقعی" هستند؟
• علاوه بر سرگرمی، فواید رقصیدن چیست؟ آیا فکر می‌کنید این نمایش الهام‌بخش افراد بیشتری برای رقصیدن باشد؟

والدین باید بدانند که در اینجا چیز زیادی برای نگرانی وجود ندارد، به جز کمی رقص تحریک‌آمیز—هرچند حتی آن هم در مقایسه با حرکات جنسی و لباس‌های نیمه‌عریان در دیگر برنامه‌های تلویزیونی رقص، خیلی ملایم است. این برنامه همچنین با پخش آهنگ‌های هنرمندان ضبط‌کننده، از آن‌ها و برندشان حمایت می‌کند، اما به هیچ وجه افراطی نیست. پیام و الگو‌های این برنامه هم کاملاً مثبت هستند و سخت‌کوشی، تفریح و فراگیری را ترویج می‌کنند.

در بسیاری از جهات، شانس شما برای رقصیدن، یادآور برنامه‌های مسابقه‌محور دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ است و به یادآورنده‌ی کلاسیک‌های تلویزیونی فراموش‌شده‌ای مثل تب رقص (که مهارت‌های دیسکو رقبا را محک می‌زد) و اجرای آهنگ‌ها (که مهارت لب‌خوانی آن‌ها را به چالش می‌کشید) است. اما این حس نوستالژیک بخشی از مشکل است و باعث می‌شود که برنامه به‌شدت از واقعیت دور به نظر برسد. حتی لوگو و آهنگ تم نیز قدیمی به نظر می‌رسند و این موضوع که بیشتر آهنگ‌هایی که شرکت‌کنندگان به آن‌ها رقص می‌کنند، مدت‌هاست که در لیست پرفروش‌ها قرار ندارند، به این حس قدیمی بودن کمک نمی‌کند.البته، این لزوماً از سرگرمی کم نمی‌کند؛ رقصنده‌ها، حداقل، به نظر می‌رسد که از زمان متوسط بهتری برخوردارند. اما آیا بینندگان در خانه به طور مساوی سرگرم خواهند شد، در حالی که آنها با رای‌های تلفنی شلیک نمی‌کنند؟ در نهایت، آنها ممکن است با کنترل از راه دور رای دهند.