لوله‌کش‌های کاخ سفید

در سال 1971، افسر سابق اطلاعات، ای. هاوارد هانت (وودی هارلسون) تماسی از دفتر رئیس جمهور ریچارد نیکسون دریافت کرد که از او دعوت می‌کرد تا ریاست یک کمیته مخفی را با حضور گوردون لیدی (جاستین ترو)، از افراد نزدیک به نیکسون، بر عهده بگیرد. ماموریت آنچه که بعدها به عنوان لوله‌کش‌های کاخ سفید شناخته شد، جلوگیری از نشت اطلاعات امنیتی، مقابله با رسوایی‌هایی مانند افشای اسناد پنتاگون و بررسی سایر مسائل امنیتی حساس بود. اما در عوض، دولت نیکسون با رسوایی واترگیت مواجه شد. این مجموعه پنج قسمتی، رسوایی را از آغاز تا سرقت نافرجام و پوشش خبری آن که دیدگاه آمریکا را نسبت به ریاست جمهوری برای همیشه تغییر داد، دنبال می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره دقت تاریخی این مجموعه بحث کنند. چرا سازندگان ممکن است در ساختن یک نمایش بر اساس زندگی واقعی حقایق را تغییر دهند؟ چگونه می‌توانید در صورت تمایل اطلاعات بیشتری در مورد نیکسون و واترگیت به دست آورید؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد تأثیر رسوایی واترگیت بر نگرش ما نسبت به ریاست‌جمهوری و نحوه پوشش رسانه‌ها از روسای جمهور صحبت کنند. آیا می‌توانید تصور کنید برنامه‌ای مشابه این، وقایع جاری را مورد بازبینی مجدد قرار دهد؟
• آیا می‌توانست مجموعه‌ای جدی از همین اتفاقات ساخته شود؟ چگونه تغییر لحن، نگاه ما به آنچه می‌بینیم را تغییر می‌دهد؟

والدین باید بدانند که سریال لوله‌کش‌های کاخ سفید درباره رسوایی واترگیت است که منجر به سقوط دولت ریاست جمهوری نیکسون شد. فضای کلی سریال طنز و کمدی است، بنابراین بینندگان می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند، حتی اگر از تمام تاریخچه آن آگاه نباشند. محتوای بالغانه شامل سوء مصرف مواد است: شخصیت‌ها به شدت مشروب می‌خورند و سپس رفتار آشفته و تهاجمی از خود نشان می‌دهند؛ چندین شخصیت سیگار و پیپ می‌کشند؛ نوجوانی دیده می‌شود که در حال کشیدن ماری‌جوآنا است. محتوای جنسی شامل شخصیت‌هایی است که در زیر ملحفه با هم رابطه جنسی دارند، با صداهای تحریک‌کننده و حرکات اغواکننده، اما برهنگی وجود ندارد. زبان شامل کلمات فحش و ناسزا مانند اف، اس، آش، لعنتی، و پسر حرام است، همچنین شامل اصطلاحات توهین‌آمیز قدیمی مانند لزبین و همجنس‌باز است. شخصیت‌های رنگین‌پوست شامل سه نفر از شهروندان کوبایی هستند که در ورود غیرقانونی به واترگیت کمک کردند، اما نه آنها و نه شخصیت‌های دیگر، قابل‌احترام یا شریف نیستند.

برای مردم آمریکا، پنهان‌کاری دزدی واترگیت واقعاً جدی بود، اما همان‌طور که این مجموعهٔ پرهیاهو به ما نشان می‌دهد، شاهکار طنز ناتوانی بود. جی. گوردون لیدی و ای. هاوارد هانت فکر می‌کردند در یک شوخی هستند؛ در هر صورت، خودشان نام «لوله‌کش‌های کاخ سفید» را به خودشان دادند، که توسط نیکسون برای متوقف کردن نشت اطلاعات استخدام شده بودند. و در دست‌های طنزپرداز جاستین ثرو و وودی هارلسون، این دو دلقک‌های دلپذیری هستند: خراب کردن ورودهای غیرقانونی، استخدام احمق‌ترین افراد، بحث کردن در طول ماموریت‌ها در مورد اینکه باید چه نامی روی آن بگذارند. در یک دنبالهٔ الهام‌بخش، این زوج موافقند که باید لباس‌های جاسوسی بپوشند؛ لحظاتی بعد، هانت در یک کلاه گیس نارنجی و لیدی در یک کلاه گیس سیاه پرنس والنت است.جان دین (با بازی دومنال گلیسون) در خدمت به نیکسون می‌گوید که وظیفه لوله‌کش‌ها قبل از دوره مجدد انتخابات «جاسوسی، خرابکاری، نفوذ، اطلاعات غلط، شنود الکترونیک، استخدام و کاشت جاسوس، و ترفندهای کثیف معمولی» است. در عوض، کار نابلدانه آن‌ها یک دولت را سرنگون کرد. کسانی که در دوره‌ای که در این سریال به آن پرداخته شده زندگی کرده‌اند و همچنین دانشجویان تاریخ از تماشای سریال لوله‌کش‌های کاخ سفید لذت خواهند برد: در این سریال به سرعت به مواردی از قبیل Deep Throat، تپه چمن‌زار، و خلیج خوک‌ها اشاره می‌شود که ممکن است کسانی که در جریان نیستند (یا کسانی که مایل نیستند به سرعت پخش سریال را متوقف کنند و جستجوی سریع اطلاعاتی انجام دهند) را گیج کند. اما به عنوان پرتره‌ای از یک رسوایی قدیمی که افراد و جزئیات بسیار احمقانه‌ای به آن متصل بودند، لوله‌کش‌های کاخ سفید کاملاً عالی است.