خانه‌های فقیرنشین دوره ویکتوریایی

ویکتوریایی اسلم هاوس به ما نشان می‌دهد که زندگی روزمره فقرا در لندن اواخر دهه ۱۸۰۰ چگونه بوده است. در این مجموعه، افرادی امروزی در یک خانه بازسازی‌شده با دقت زندگی می‌کنند. در این خانه، خاکستر، غذاهای بد، کار طاقت‌فرسا و نور کم وجود دارد، اما شرکت‌کنندگان همدردی می‌کنند و سعی می‌کنند راه‌هایی برای بهتر کردن اوضاع پیدا کنند در حالی که خانواده‌های خود را سیر نگه می‌دارند. حتی در میان فقرا، طبقات مختلف وجود دارد، بنابراین برخی از خانواده‌ها می‌توانند دو اتاق (کثیف) برای خواب و کار داشته باشند، در حالی که برخی دیگر به سختی می‌توانند برای یک شب در "خانه داس" پول جمع کنند، جایی که فقرا در تخت‌هایی شبیه تابوت و پر از کاه می‌خوابیدند، یا روی نیمکتی می‌نشستند و با طنابی به دور سینه‌شان از افتادن در خواب جلوگیری می‌کردند. درست مثل دوران ویکتوریایی، از کودکان انتظار می‌رفت که به پرداخت اجاره کمک کنند و در پروژه‌های مونتاژ قطعه‌ای (جعبه کبریت، گل مصنوعی) کار می‌کردند یا به عنوان فروشنده خیابانی فعالیت می‌نمودند، در حالی که افراد مسن در مشاغل سخت و طاقت‌فرسا کار می‌کردند، در دورانی که مفهومی به نام "بازنشستگی" وجود نداشت. در هر قسمت، زمان ۱۰ سال جلو می‌رود، بنابراین خانواده‌ای از خیاط‌ها که با دوختن دستی لباس امرار معاش می‌کنند، هفته بعد از دریافت ماشین‌های خیاطی مکانیکی خوشحال می‌شوند. غذا نیز متناسب با آن دوران است، بنابراین انتظار دیدن کاسه‌های زیادی از سوپ خاکستری افسرده، برش‌های نان به عنوان غذای یک روز کامل و حتی ماهی‌ای که در توالت دود شده است را داشته باشید. خبری از استارباکس نیست!

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تمایل خود به شرکت در یک برنامه واقع‌نمای شبیه Victorian Slum House صحبت کنند. دشوارترین بخش کنار گذاشتن زندگی مدرن چیست؟ آیا جنبه‌های مثبتی در زندگی آن دوران وجود داشته است؟
• توسعه ماشین آلات مدرن مثل ماشین های خیاطی چه تأثیری بر طبقه کارگر در لندن داشت؟ انقلاب صنعتی به چه صورت به کارگران کمک کرد یا آسیب رساند؟
• شرایط زندگی مدرن برای اقشار محروم چگونه با شرایط زندگی در زمان‌های قدیم مقایسه می‌شود؟ آیا فقر همچنان به عنوان یک شکست اخلاقی در نظر گرفته می‌شود، همانطور که در گذشته بود؟
• در دوره ویکتوریایی ساختار خانواده چگونه متفاوت یا مشابه بود؟ از آن زمان به بعد زندگی کودکان و سالمندان چگونه تغییر کرده است؟

والدین باید بدانند که اگرچه ویکتوریَن اسلَم هاوس به‌طور فنی یک برنامه واقع‌نما است، اما یک «بازی» به سبک سِرفایوِر نیست. در عوض، این برنامه یک روش هوشمندانه برای زنده کردن تاریخ برای بینندگان و شرکت‌کنندگان است، در سنت دیگر برنامه‌های پی‌بی‌اس، ۱۹۰۰ هاوس و فرانتیر هاوس. در این برنامه، تنوعی از خانواده‌های مدرن و افراد مختلف در حال زندگی و کار در یک محله فقیرنشین کاملاً عملی از دوره ویکتوریایی نشان داده می‌شوند که در نزدیکی محله شرقی لندن بازسازی شده است. این برنامه از نظر تاریخی دقیق است و خانواده‌هایی را نشان می‌دهد که در شرایط کثیف و شلوغ زندگی می‌کنند و دوره‌ای را بررسی می‌کند که کودکان از سن ۷ سالگی به کار گرفته می‌شدند. در این برنامه در مورد نرخ مرگ و میر نوزادان و زندگی افراد معلول در آن دوره صحبت می‌شود. این برنامه هم آموزشی است و هم سرگرم‌کننده و شامل مشارکت تاریخ‌دانانی است که به خانواده‌ها در درک شرایطی که اجدادشان با آن مواجه بودند، کمک می‌کنند.

در عصری که برنامه‌های تلویزیونی مبتذل به دنبال یافتن همسر یا نمایش ثروت هستند، دیدن برنامه‌ای که بر تاریخ و درس‌آموزی از آن تمرکز دارد، تغییری خوشایند است. تماشای خانواده‌های امروزی که در خانه‌های شبیه به دوره دیکنز برای پرداخت اجاره‌بها تلاش می‌کنند، ممکن است سرگرم‌کننده به نظر نرسد، اما واقعاً چنین است. برنامه «خانه حلبی ویکتوریایی» هیچ چیز را پنهان نمی‌کند و نشان می‌دهد که چگونه شرایط سخت و جامعه قضاوت‌گر بر فقرای شهری فشار می‌آورند و بقای روزانه افراد را به چالش می‌کشد. دیدن نحوه رفتار نسل‌های گذشته با مادران مجرد و معلولان بسیار روشنگر است. یکی از شرکت‌کنندگان این برنامه دارای پای مصنوعی است که آن را با نسخه‌ای کمتر راحت اما تاریخی‌تر تعویض می‌کند، و اشاره می‌کند که در واقعیت، این پای مصنوعی برای او دست‌نیافتنی بوده، زیرا در دوره ویکتوریایی معادل دو سال حقوق او قیمت داشته است. مادر مجرد دو فرزند هر روز با خطر تخلیه خانه مواجه است، زیرا مجبور است تغذیه فرزندانش را بر پرداخت اجاره‌بها به صاحبخانه ترجیح دهد.با این حال، همه چیز تاریک و غم‌انگیز نیست. چه نتیجه هوشمندانه تدوین باشد یا درس‌های واقعی آموخته شده، بچه‌ها به طور شگفت‌آوری مشتاق به شرکت در کار سخت برای حفظ خانواده‌های دوره ویکتوریایی هستند و به نظر می‌رسد که واقعاً قدردان ارزش‌گذاری بر مشارکت‌هایشان هستند. خانواده‌ها با گذر هفته‌ها پیوند عمیق‌تری با هم برقرار می‌کنند. بچه‌ها، جدا از تلفن‌های هوشمند و بازی‌های ویدیویی، کاملاً از اتفاقات پیرامون خود آگاه می‌شوند و از نحوه زندگی مورد انتظار مردم و کمکی که جامعه برای آن انجام داده شگفت‌زده می‌شوند. این مجموعه مستند چشم‌گشا می‌تواند الهام‌بخش گفتگوهای روشنگرانه باشد و انتخاب فوق‌العاده‌ای برای تماشای خانوادگی است.