آنگونه که ما را ساختند

آنها ما را این‌گونه ساختند" داستان ابیگل (دیانا آگرون) نویسنده یک مجله را روایت می‌کند که والدین سلطه‌جوی او توجه زیادی از او طلب می‌کنند. وقتی سلامتی پدرش (داستین هافمن) به سرعت رو به وخامت می‌گذارد، ابیگل باید از او پرستاری کند و در عین حال با مادر نقادش (کاندیس برگن)، برادر دور از دسترسش (سایمون هلبرگ)، دو پسر، شوهر سابق، رابطه عاشقانه احتمالی جدید، و البته شغلش کنار بیاید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چرا فیلم‌های زیادی در مورد خانواده‌های آشفته ساخته می‌شود. چه جذابیتی در تماشای شخصیت‌هایی با زندگی و روابط پر مشکل وجود دارد؟
• چگونه آبیگل خودکنترلی خود را نشان می‌دهد؟ چرا این یک مهارت زندگی مهم است؟" آبیگل با حفظ آرامش خود در شرایط دشوار و مدیریت احساساتش خودکنترلی خود را نشان می‌دهد. او قبل از واکنش نشان دادن، فکر می‌کند و این نشان‌دهندهٔ خودآگاهی و خودکنترلی اوست. خودکنترلی یک مهارت زندگی مهم است، زیرا به ما کمک می‌کند تا در برابر وسوسه‌ها و فشار همسالان مقاومت کنیم، اهداف خود را دنبال کنیم و روابط سالم‌تری برقرار کنیم. این مهارت به ما اجازه می‌دهد تا احساسات و رفتارهای خود را مدیریت کنیم و در نتیجه، تصمیمات بهتری بگیریم و زندگی پربارتری داشته باشیم.
• واضح است که ابیگل در تعیین محدودیت‌ها در ارتباط با مادرش مشکل دارد. او را با شخصیت‌های فیلم‌های دیگری که دیده‌اید و محدودیت‌هایی را حفظ می‌کنند، مقایسه کنید. آنها چگونه این کار را انجام می‌دهند؟ چه توصیه‌ای برای ابیگل دارید؟
• چگونه نوشیدن و مصرف مواد مخدر در فیلم «آن‌طور که ما را ساختند» به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا مصرف مواد مخدر در این فیلم جذاب و دلربا به تصویر کشیده شده است؟

درام-کمدی "همانطور که ما را ساختند" درباره‌ یک خانواده‌ یهودی ناکارآمد است که پدر خانواده (با بازی داستین هافمن) به‌ آرامی در حال مرگ از بیماری مرموزی است. این فیلم که توسط مایم بیا لیک نوشته و کارگردانی شده، داستان را از دید ابیگل (با بازی دیانا آگرون) روایت می‌کند، دختری وظیفه‌شناس که از پدر و مادرش مراقبت می‌کند، علی‌رغم نوسانات خلقی، انفجارهای خشمگینانه و سوءاستفاده‌های پیشین آنها از کودکان (در فیلم نشان داده می‌شود که کودکان و نوجوانان مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند). تشخیص بیماری روانی هر دو والدین ذکر می‌شود اما کاوشی در مورد آن نمی‌شود. در عوض، فیلم بیشتر درباره‌ این است که دو خواهر و برادر بزرگسال چگونه با تروماهایی که بر آنها تحمیل شده، کنار می‌آیند. پدر و مادر آنها دشوار و به‌عنوان هیولا به تصویر کشیده می‌شوند، اما واضح است که ابیگل آنها را عمیقاً دوست دارد، حتی اگر زندگی‌اش را تخریب کنند. فرهنگ یهودی در سراسر فیلم گنجانده شده است، به‌ویژه آیین‌های مرتبط با مرگ و عزاداری. علاقه‌ یک شخصیت به کشیدن قلیان چندین بار مطرح می‌شود و الکل نیز نقشی دارد، جایی که شخصیت اصلی در حال مستی، تصمیم نادرستی می‌گیرد. در سراسر فیلم از کلمات رکیک ("shit"، "fuck" و ...) استفاده می‌شود و وقتی یکی از شخصیت‌ها عصبانی می‌شود، دیگری را "cunt" خطاب می‌کند.

مایم بیاولیک در اولین تجربه کارگردانی و نویسندگی فیلم بلند خود، عملکرد قابل توجهی را به نمایش میگذارد، هرچند که فیلم او کمی ناهماهنگ است. او داستان پسر گمشده را از دیدگاه دختر خانواده که در کنار والدین خود مانده، روایت میکند. ابیگل و برادرش، نیتن (هلبرگ)، برای کنار آمدن با والدین خود که از نظر عاطفی و گاهی اوقات از نظر فیزیکی آزاردهنده بودند، راههای متفاوتی را انتخاب کردند: نیتن سمی بودن محیط خانواده را پشت سر گذاشت و هرگز به عقب نگاه نکرد، در حالی که ابیگل ماند و بار مسئولیت مراقبت از والدین را به تنهایی بر دوش کشید. در حالی که بینندگان داستان کامل کودکی دشوار آن‌ها را می‌آموزند، بیاولیک معیاری را برای ما فراهم می‌کند تا تجربه کودکی خودمان را با آن بسنجیم. ابیگل و نیتن در دهه ۸۰ کودکی می‌کردند، دورانی که سیلی زدن والدین به فرزندی که از خط خارج می‌شد، چندان غیرعادی نبود. با توجه به مصرف الکل و مواد مخدر و همچنین اختلالات روانی تشخیص داده نشده والدینشان که به ویژه بر خشونت آنها تاثیر داشت، بسیاری از بینندگان بزرگسال ممکن است به دوران کودکی خود بیندیشند و عنوان فیلم نشان دهنده قصد بیاولیک در این زمینه است.آن‌ها ما را این‌گونه آفریدند" سرشار از انسانیت است، اما با گذر زمان، تماشای آن کمتر لذت‌بخش می‌شود. یوجین (هافمن) به‌آهستگی در حال مرگ است و این استعاره‌ای مناسب برای حس احتمالی بینندگان است. کارگردانی بیالیک محکم و استوار است و بازی بازیگران عالی است، اما فیلمنامه نیاز به کار بیشتری دارد تا بینندگان را درگیر کند. تخصص بیالیک در استعداد کمدی در سبکی که در دیالوگ‌ها به کار رفته است، آشکار است و دشوار است که برگن را نفرت‌انگیز بدانیم، حتی اگر شخصیت او نفرت‌انگیز باشد. اگرچه برای نوجوانان چیز زیادی در این فیلم وجود ندارد، اما خانواده‌های یهودی ممکن است به‌ویژه مراقبت بیالیک را در نمایش فرهنگ و آداب و رسوم یهودی قدردان باشند.