سفر شادی‌بخش

در فیلم "JOYRIDE"، وکیل مدافع جوی (با بازی الیزیا دِکِر) در مسیر رساندن نوزاد تازه متولد شده‌اش به یک دوست نزدیک است که قرار است نوزاد را به فرزندی قبول کند، و پس از آن، خود جوی نیز برای استراحت به تعطیلات خواهد رفت. برنامه‌های او زمانی مختل می‌شود که تاکسی‌اش توسط پسری ۱۲ ساله به نام مولی (چارلی رید) ربوده می‌شود که با پول نقد دزدی که از پدرش مخفی کرده، در حال فرار است. در حالی که این دو سر مقصد سفر با هم بحث می‌کنند، خود را در سفری غیرمنتظره می‌یابند که ممکن است زندگی هر دوی آن‌ها را برای همیشه تغییر دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نحوه برخورد فیلم «سوارکاری» با موضوع مادری صحبت کنند. این فیلم چگونه با نبرد جوی مواجه شد؟ آیا می‌توانید فیلم‌های دیگری را به یاد آورید که با موضوع مشابهی سر و کار داشته باشند؟ چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی در پیام‌های مربوط به مادری مشاهده می‌کنید؟
• جو و مولی دو شخصیت داستانی هستند که هر کدام سفر خود را برای خودشناسی و پذیرش دیگران طی می‌کنند. جو با چالش‌های زیادی روبرو می‌شود که باعث می‌شود تا او به جنبه‌های مختلف شخصیت خود پی ببرد. او یاد می‌گیرد که قوی‌تر و بااراده‌تر از چیزی است که فکر می‌کرد و می‌تواند بر ترس‌ها و تردیدهای خود غلبه کند. همچنین، جو درمی‌یابد که اهمیت دادن به دیگران و درک احساسات آنها می‌تواند به او کمک کند تا روابط بهتری برقرار کند و دنیای پیرامون خود را بهتر درک کند. از سوی دیگر، مولی نیز سفر خود را برای خودشناسی آغاز می‌کند. او در ابتدا با پذیرش گذشته خود و اشتباهاتی که مرتکب شده بود، دست و پنجه نرم می‌کرد. اما به مرور زمان، مولی یاد گرفت که خود واقعی‌اش را بپذیرد و عشق و بخشش را در قلب خود جای دهد. او درمی‌یابد که کمک به دیگران و درک درد آنها می‌تواند به او احساس هدف و معناداری در زندگی بدهد. هر دو شخصیت، جو و مولی، از طریق تجربیات خود درک عمیق‌تری از همدلی و مهربانی پیدا می‌کنند. همدلی به معنای توانایی درک و شریک شدن در احساسات دیگران است، در حالی که مهربانی شامل نوع دوستی و دلسوزی برای دیگران می‌باشد. این دو شخصیت یاد گرفتند که با درک و پذیرش احساسات خود و دیگران، می‌توانند روابط عمیق‌تر و معنی‌دارتری برقرار کنند و به دنیای پیرامون خود کمک کنند. بنابراین، سفر خودشناسی جو و مولی باعث شد تا آنها نه تنها خود را بهتر بشناسند، بلکه به درک عمیق‌تری از اهمیت همدلی و مهربانی در زندگی دست یابند.
• لطفاً در مورد استفاده از الفاظ رکیک در این فیلم صحبت کنید. آیا به نظرتان این الفاظ ضروری بودند یا بیش از حد استفاده شده بودند؟ این نوع زبان چه تأثیری بر فیلم داشت؟
• این فیلم بر اساس دو ایده آشنای سفر جاده‌ای و زوج عجیب و غریب شکل گرفته است. آیا می‌توانید فیلم‌های دیگری را نام ببرید که از یکی یا هر دو این ایده‌ها استفاده کرده باشند؟ این فیلم را چطور ارزیابی می‌کنید؟
• چگونه نوشیدن الکل و کشیدن سیگار در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا آنها را جذاب و فریبنده نشان داده‌اند؟ چرا این موضوع اهمیت دارد؟

لذت‌سواری" یک درام ایرلندی فوق‌العاده در مورد دوستی غیرمحتمل بین یک مادر جدید و یک پسر ۱۲ ساله فراری است که دارای زبان و مضامین بالغانه‌ای می‌باشد. الویا کلمن در نقش جوی ظاهر می‌شود که در مسیر تحویل نوزاد خود به دوستش برای پذیرفتن فرزندخوانده است که تاکسی‌اش توسط نوجوانی به نام مالی (چارلی رید) دزدیده می‌شود. مالی پس از تلاش برای جلوگیری از دزدی پدرش از پول‌های خیریه، در حال فرار است. مضامین بالغانه شامل خشونت خانگی، همچنین فرزندخواندگی، مرگ مادران، سرطان، غیبت والدین و اشاره‌های گذرایی به آدم‌ربایی، یتیم‌خانه‌های رومانیایی و قاچاق کودکان می‌شود. شخصیت‌های بزرگسال سیگار می‌کشند و نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند و یکی از آنها در حال مستی دیده می‌شود. یک درگیری فیزیکی بین یک مرد و زنی اتفاق می‌افتد و زمانی که پسرش سعی در کمک دارد، به کناری هل داده می‌شود. همچنین صحنه‌هایی وجود دارد که کودکی در معرض خطر خفگی در دریا قرار دارد. زبان تند و تیز در سراسر فیلم استفاده شده است، از جمله کلمات "لعنت" و "کثافت". در حالی که برخی از محتوا بالغانه است، فیلم همچنین دارای یک عنصر سفر جاده‌ای زوج عجیب و غریب است که پر از گرمای و حس طنز است.

این درام ایرلندی با بازی‌های قدرتمندانه و شیمی طبیعی بین کولمن و تازه‌وارد رید بر روی ریل حفظ می‌شود. "جوی‌راید" همچنین دارای احساس و شوخ‌طبعی کافی برای کاوش در مضامین بالغ و دیدگاه بالقوه جنجالی خود در مورد مادری از طریق موانع گاه‌وبیگاه جاده است. رید در نقش مالتی لایه‌ای، یک کشف است و عمق زیادی را در اولین نقش خود به عنوان یک نوجوان سرکش با روحیه‌ای قدیمی که با نگاهی شیطنت‌آمیز و زبانی تند به راه خود ادامه می‌دهد، به نمایش می‌گذارد. او شخصیت جوی کولمن را "ودکا تونیک" صدا می‌کند، چرا که این نوشیدنی مورد علاقه او در بار است، و این دو در گفتگوهای خود در جاده‌های روستایی به همان اندازه که دریافت می‌کنند، می‌دهند.این داستان با ریتمی آسان پیش می‌رود و رابطه‌ی در حال شکوفایی میان شخصیت‌های اصلی که با هم تفاوت دارند، هرگز خسته‌کننده نمی‌شود. فیلمنامه، تیزی و دیالوگ‌ها، جرقه‌ای دارند که حتی وقتی موانع و مسیر فیزیکی شروع به غیرمنطقی شدن می‌کنند، این فیلم هنوز هم سرگرم‌کننده، گرم و دیدنی است و از نفس نمی‌افتد.