صلابت

اگرچه رویدادهایی که در فیلم «تانویو» رخ می‌دهند به ترتیب خاصی روایت نمی‌شوند، اما انتظار می‌رود که بیننده خود قطعات پازل را کنار هم بچیند. از یک دزد جذاب و همیشه خندان به نام «شیطان تاریکی» (آجیت کومار) درخواست می‌شود تا یک سرقت بانک را سازماندهی کند. او این کار را رد می‌کند و باعث می‌شود که مجرمان به سراغ یک باند دیگر بروند. برخی از افسرهای پلیس نیز در این سرقت دست دارند، و همچنین صاحبان بانک و مدیران اجرایی. همه‌چیز به سرعت در بانکی که پر از گروگان، نگهبان، پلیس‌های فاسد و روزنامه‌نگارانی است که حاضر به چشم‌پوشی از این جرم هستند، خراب می‌شود. یک باند رقیب وارد بانک می‌شود و سارقان اصلی را می‌کشد و کنترل جرم را به دست می‌گیرد. این گروه از سارقان به رهبری همان «شیطان تاریکی» اداره می‌شوند که در ابتدا پیشنهاد این کار را رد کرده بود. اما ما این واقعیت را بعداً متوجه می‌شویم که در فلش‌بک‌هایی نشان داده می‌شود که «شیطان» متوجه حقیقت ماجرا شده است. او می‌داند که افرادی که در سرقت اصلی دخیل بودند فاسد هستند و از دانش خود برای پیشبرد اهدافش استفاده می‌کند. در نهایت، تفاوت بین خوب و بد مبهم می‌شود و این سؤال را به جا می‌گذارد: «گنگستر کیست؟»

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه مدت زمان فیلم بر تمرکز مخاطب بر روی داستان‌های متعدد، فلش‌بک‌ها، موضوعات و شخصیت‌ها تأثیر می‌گذارد.
• خواندن و رقصیدن بخش جدایی‌ناپذیر فیلم‌های هندی است. چگونه رقص‌های از پیش طراحی‌شده بر دیدگاه مخاطب درباره‌ی بقیه‌ی اکشن‌ها مانند سرقت بانک، تیراندازی، تعقیب و گریز، کلاهبرداری بانکی و غیره تأثیر می‌گذارد؟ آیا این رقص‌ها بر جذابیت فیلم می‌افزایند یا از آن می‌کاهند؟
• اینجا با خشونت چگونه برخورد می‌شود؟ آیا فکر می‌کنید که طراحی حرکات خشونت‌آمیز، موسیقی‌گذاری روی آن و نمایش آن در حالت اسلو موشن، خشونت را بزرگنمایی می‌کند؟ چرا یا چرا نه؟ چه روش‌های دیگری برای نمایش خشونت روی پرده وجود دارد؟

والدین باید بدانند که «تونیو» یک فیلم هندی طولانی، گسترده و تقریباً غیرقابل طبقه‌بندی است. صحنه‌های زیادی از تیراندازی وجود دارد که بیشتر بر سر یک سرقت بانک متمرکز هستند، اما در مدت زمان دو ساعت و نیمه این فیلم، فساد شرکت‌ها، پلیس، ارتش، دولت، مطبوعات و افراد نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. انفجارها همه‌جا هستند. نمایش‌های آهسته و کاملاً طراحی‌شده‌ای از سلاح‌های خودکار که بدن انسان را پاره می‌کنند، به تصویر کشیده شده‌اند. بسیاری کشته می‌شوند. مردی از ساختمان پرت می‌شود و این اتفاق به عنوان خودکشی گزارش می‌شود. پلیس افراد را با بنزین می‌سوزاند و آنها را به آتش می‌کشد. بقایای سوخته آنها دیده می‌شود. یک پسر بچه کوچک را بالای یک ماشین گرفته‌اند تا پدرش را تهدید کنند. بمب به گروگان‌ها بسته می‌شود. مردانی زیر یک پانل کف مخفی با یک بمب گیر کرده‌اند. شخصی ظاهراً یک افسر پلیس را به دلیل یک نوار جنسی با یک دانشجوی کالج باج‌گیری می‌کند. کلمات و عبارات تند و تیز به صورت پراکنده در فیلم استفاده شده‌اند، از جمله «لعنت»، «کثافت»، «احمق»، «نفرین»، «جهنم» و «پیس». این فیلم به زبان‌های تامیل، هندی و انگلیسی با زیرنویس انگلیسی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

تونیوو یک آشفتگی عظیم و یک سرقت پرزرق و برق، یک جشنواره اجتماعی-رقص است. کارگردان و نویسنده اچ. وینوت ریتم بی‌پیرای، تقریباً کمیک ددپول‌وار و بی‌تفاوتی را که دارد، با نامفهوم بودن و جاه‌طلبی بیش از حد طرح داستانی همراه می‌کند تا چیزی را ایجاد کند که فقط به خاطر دیوانگی و نامفهوم بودن آن دیدنی است. این فیلم شبیه یک پارودی فیلم سرقت است، مثل یک اسکت 146 دقیقه‌ای SNL. این فیلم که از نظر کارگردانی گمراه‌کننده است، به فلش‌بک‌های دست‌وپاگیر متکی است که گویی برای توضیح داستان‌های چندگانه‌ای که هر کدام به شیوه خود بر داستان سنگینی می‌کنند، گنجانده شده‌اند. در نهایت، باید بپرسیم که با توجه به حقایقی که در پایان فاش می‌شود، چرا سرقت در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود.تیراندازی‌های مداوم که به نظر می‌رسد با مهمات بی‌پایان، انفجارها، درگیری‌های فیزیکی، نمایش هنرهای رزمی، رقص، آواز و طرح‌ریزی داستان تغذیه می‌شوند، یکدیگر را خنثی کرده و نتیجه‌ای کسل‌کننده و پر از اغراق به بار می‌آورند. علی‌رغم وجود یک شخصیت اصلی جذاب و دلربا که توسط آجیت کومار با آواز و رقص و شلیک مسلسل به تصویر کشیده شده است، هیچ‌یک از سه یا چهار فیلم جداگانه‌ای که در این دو ساعت و نیمه آشفته گنجانده شده‌اند، به نظر نمی‌رسد ارزش سرمایه‌گذاری عظیم تلاش، زمان و پول را داشته باشند. زیرنویس‌های انگلیسی نیز کمی نامناسب به نظر می‌رسند، برای مثال، زمانی که دزدان مدام درباره «غارت بانک» صحبت می‌کنند.