حکم سیاه

«در فیلم "حکم سیاه"، یک مامور دولتی (جف فاهی) به دیدن دوست قدیمی خود، نیک (تام برنجر)، یک قاتل بازنشسته در تیخوانا می‌رود و او را دوباره به کار بازمی‌گرداند. نیک باید سه حکم "سیاه" را تکمیل کند و اهدافی را از بین ببرد که برای امنیت آمریکا خطرناک تلقی می‌شوند. در همین حال، مامور اداره مبارزه با مواد مخدر، آنتونی وان اوون (کام گیگاندت) انباری را مورد حمله قرار می‌دهد و دست خالی برمی‌گردد؛ در این فرایند، بهترین دوست و شریک او توسط زیکو خطرناک (رافائل کابررا) به قتل می‌رسد. اداره مبارزه با مواد مخدر موفق به دستگیری فوزی پولات (پیتر نیکوس) می‌شود که با اربابان بزرگ‌تر جرایم ارتباط دارد و به جرم پولشویی بازداشت می‌شود. پولات همچنین اولین هدف از احکام "سیاه" است، و نیک او را قبل از اینکه اداره مبارزه با مواد مخدر بتواند از اطلاعات او استفاده کند، به قتل می‌رساند. آنتونی به زودی هویت قاتل را کشف می‌کند و متوجه می‌شود که آن‌ها سابقه‌ای دارند. او و نیک باید با هم کار کنند تا یک ارباب قدرتمند جرایم را از استفاده از یک دستگاه شیطانی که می‌تواند کل شبکه‌های برق را از کار بیندازد، متوقف کنند.»

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت فیلم «حکم اعدام» صحبت کنند. این صحنه‌ها چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ آیا تکان‌دهنده بود؟ فیلم برای ایجاد این تاثیر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• «ماهیت انتقام چیست؟ آیا می‌تواند خوب باشد؟ بد؟ یا هر دو؟ چگونه؟»
• «رابطه پدر و پسری در این فیلم چگونه است؟ این رابطه را با ارتباط خودتان با والدین یا سرپرستانتان چگونه مقایسه می‌کنید؟»
• «مصرف الکل و مواد مخدر چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا این کارها جذاب و اغوا کننده نشان داده می‌شوند؟ آیا پیامدهایی در پی دارند؟ چرا این موضوع مهم است؟»
• آیا شخصیت‌های رنگین‌پوست به درستی در اینجا به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا کلیشه‌ای در این مورد مشاهده کردید؟ چرا نمایش متنوع و مثبت در رسانه‌ها اهمیت دارد؟

والدین باید بدانند که «حکم سیاه» یک فیلم اکشن معمولی است که درباره‌ی یک قاتل بازنشسته (با بازی تام برنجر) و یک مامور اداره‌ی مبارزه با مواد مخدر (با بازی کام جیگندت) است که با هم همکاری می‌کنند تا یک حمله‌ی تروریستی را متوقف کنند. خشونت در این فیلم شامل استفاده از اسلحه، خونریزی، اجساد، مبارزه، استفاده از چاقو، شکنجه با آب و انفجار بمب‌های لوله‌ای است. یکی از شخصیت‌ها با کیسه‌ای بر سر ربوده می‌شود، به صندلی بسته می‌شود و مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد. مردی با اسلحه به زنی تهدید می‌کند و موهایش را می‌کشد. گفتگویی در مورد تبدیل کودکان ۱۲ ساله به کارگران جنسی وجود دارد. الفاظ زشت و رکیک به وفور استفاده شده‌اند، از جمله "لعنتی"، "احمق"، "خر" و موارد مشابه. در فیلم صحنه‌های عاشقانه و بوسیدن وجود دارد و گفتگوهای مرتبط با مسائل جنسی نیز به چشم می‌خورد. شخصیت‌های بزرگسال در طول فیلم به طور اجتماعی الکل مصرف می‌کنند (مثل آبجو، کوکتل و نوشیدن از فلاسک) و گفتگوهای مرتبط با قاچاق مواد مخدر و دستگیری‌های مرتبط با آن وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم اکشن به نظر پیچیده می‌رسد، با شخصیت‌های زیاد و روابط درهم تنیده، اما در عین حال آشفته و گیج‌کننده است و به راحتی با دقت و موشکافی از هم پاشیده می‌شود. فیلم «مجوز سیاه» به کارگردانی تیبور تاکاچ است، که نام او ممکن است برای طرفداران فیلم‌های ترسناک دهه ۱۹۸۰ آشنا باشد، به دلیل فیلم‌هایش «دروازه» (۱۹۸۷) و «من، دیوانه» (۱۹۸۹). اما هرچه او در آن زمان توانسته بود به دست آورد، دیگر در این فیلم مشهود نیست، زیرا فیلم با چندین صحنه آهسته و کسل‌کننده از توضیحات کلامی آغاز می‌شود که تلاش بیهوده‌ای برای ایجاد شبکه‌ای از فعالیت‌های بعدی است. (به نوعی، فیلمنامه بر اساس داستانی از بازیگر مایکل پاره نوشته شده است!) با پیش رفتن داستان، مشخص می‌شود که هیچ چیز واقعاً مهم نیست. برخی از شخصیت‌ها کشته می‌شوند و برخی دیگر به زندگی عادی خود ادامه می‌دهند.حتی زمانی برای قهرمان داستان، آنتونی، وجود دارد تا با آشپزی به نام مینا (هلنا هارو) بعد از یک صحنه تعقیب و گریز نه‌چندان جذاب، رابطه‌ای عاشقانه برقرار کند. وقتی همه‌چیز در نهایت کنار هم قرار می‌گیرد و ارتباط بین نیک و اداره مبارزه با مواد مخدر برقرار می‌شود، سوالاتی در مورد اینکه چه کسی چه چیزی را می‌دانست و چه زمانی می‌دانست، مطرح می‌شود. اما انتظار یک پاسخ واضح را نداشته باشید (به جز اینکه یک فیلم‌نامه‌نویس آن را ضروری دانسته است). فیلمسازی تنبل و سست هیچ هیجانی ایجاد نمی‌کند و از ابتدای فیلم تا انتها به قدیمی‌ترین و آشناترین ترفندها متکی است (که وعده‌ی دنباله‌ای را هم می‌دهد!). تنها اسکار برنجر، نامزد اسکار، با بازی صبورانه و زمینی خود به‌عنوان یک قاتل فرسوده، به فیلم «مجوز سیاه» جان می‌بخشد. بهترین صحنه‌ی او زمانی است که یک نوشیدنی نارگیلی به نام "کوکو لوکو" سفارش می‌دهد. این صحنه ارتباطی با بقیه‌ی فیلم ندارد، اما صمیمی‌ترین لحظه در فیلم است، فیلمی که به هر درمانی نیاز دارد.