نوشتن با آتش

نوشتن با آتش مستندی است درباره یک گروه شجاع از ۴۰ زن روزنامه‌نگار روستایی هندی که یک روزنامه را اداره می‌کنند که بر بی‌عدالتی‌های تبعیض جنسی و طبقاتی تمرکز دارد. در پرجمعیت‌ترین ایالت هند، اوتار پرادش، زنان طبقه دالیت (که قبلاً به آن‌ها "نامسلمان" می‌گفتند) با وجود اینکه هند باید یک جمهوری دموکراتیک باشد، با برخورد منفی مواجه می‌شوند. سنت‌های قدیمی سخت از بین می‌روند و جنایات علیه دالیت‌ها بدون توجه و مجازات باقی می‌مانند، اما روزنامه خبر لاهاریا (موج‌های خبر) موضوعات مورد علاقه و بی‌عدالتی در ایالت را پوشش می‌دهد (و افشا می‌کند)، با وجود بدرفتاری و اخراج از سوی ساکنان غیر دالیت. این مستند، به کارگردانی شرکای شخصی و حرفه‌ای رینتو توماس و سوشمیت گوش، بر سه خبرنگار تمرکز دارد که در طول یک دوره سه ساله از ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ به کارکنان روزنامه در انتقال به یک اتاق خبر دیجیتال با وب‌سایت، یوتیوب و رسانه‌های اجتماعی کمک می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد بحث‌های مربوط به خشونت و جرایم علیه زنان دالیت (و مردان) در مستند «نوشتن با آتش» صحبت کنند. چرا بحث در مورد خشونت علیه دالیت‌ها برای داستان ضروری است؟
• این مستند چگونه شجاعت، همدلی، صداقت و پشتکار را ترویج می‌دهد؟ چرا این‌ها نقاط قوت شخصیتی مهمی هستند؟
• این فیلم چه چیزی در مورد هند، سیستم اجتماعی-سیاسی/طبقاتی آن و زندگی دالیت‌ها می‌گوید؟ به نظر شما این نوع تبعیض نهادی و گسترده در کجا اتفاق می‌افتد؟
• فیلم چه تاثیری بر تفکر شما در مورد اهمیت روزنامه‌نگاری دارد؟ چرا برای جامعه مفید است؟ چگونه بر زنان در مستند تاثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که مستند «نوشتن با آتش» درباره روزنامه‌نگاران فعال در تنها سازمان خبری هند است که توسط زنان طبقه دالیت (که قبلاً به آن‌ها «نامس» می‌گفتند) اداره می‌شود. رینتو توماس و سوشمیت گوش، کارگردانان فیلم، این گروه را دنبال می‌کنند و بر سه خبرنگار و داستان‌های مختلف آن‌ها تمرکز می‌کنند، در حالی که این گروه در حال تبدیل شدن به یک نشریه دیجیتال است. این فیلم شامل بحث‌هایی در مورد خشونت جنسی و عمومی، از جمله تجاوز، سنگسار، سهل‌انگاری جنایی، خشونت خانگی و آنچه در ایالات متحده به عنوان جرایم نفرت شناخته می‌شود، است. با داستان یک روزنامه‌نگار کشته شده، خطر مداوم برای جان روزنامه‌نگاران آشکار می‌شود. این گفتگوها بخش عمده محتوای دشوار فیلم را تشکیل می‌دهند و با پیام‌های واضحی در مورد اهمیت روزنامه‌نگاری و افشای بی‌عدالتی، تبعیض جنسی، تبعیض طبقاتی، ملی‌گرایی مذهبی افراطی، فساد شرکتی و سیاسی و تعصب نهادی همراه هستند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند قدرتمند، تاثیرگذار و امیدبخش است که مخاطبان را متواضع، الهام‌بخش و یادآور اهمیت روزنامه‌نگاری می‌کند. زنان دلیر، باهوش و سخت‌کوش دالیت در اوتار پرادش (یکی از فاسدترین ایالت‌های هند) که برای خبر لاهاریا کار می‌کنند، تعصبات عمیق و باستانی که هنوز در هند وجود دارد را افشا می‌کنند - تا جایی که جرایم علیه دالیت‌ها جدی گرفته نمی‌شود و به مقامات محلی گزارش می‌شود. توماس و گوش مخاطبان را نه تنها با سردبیران و خبرنگاران مختلف روزنامه، بلکه با انواع داستان‌هایی که بررسی می‌کنند، مانند نبود لوله‌کشی سرپوشیده در برخی روستاها، تجاوز گروهی مکرر به یک زن مسن دالیت توسط مردانی که مجازات نشده‌اند، و تخلفات ایمنی معدن که منجر به مرگ یا جراحت شده است، آشنا می‌کنند.همچنین لحظاتی از شادمانی وجود دارد، مانند هیجان و دست و پا چلفتی بودن در یادگیری فناوری جدید (برخی از زنان در ابتدا برای تسلط بر تبلت و گوشی‌های هوشمند با مشکل مواجه می‌شوند) یا وقتی سونیتا با تحقیر خود توضیح می‌دهد که هنوز مجرد است زیرا خانواده‌اش قادر به پرداخت جهیزیه برای مردی که مایل به اجازه کار کردن به او باشد، نیستند. علاوه بر سونیتای شجاع، این فیلم از میرا، خبرنگار ارشد با تجربه، که در ۱۴ سالگی ازدواج کرده و مادر سه فرزند است و موفق به کسب مدارک تحصیلی متعدد و مدیریت اتاق خبر شده است، و شیمکالی، که جوان و یادگیرنده سریع است، پیروی می‌کند. شنیدن داستان‌هایی که زنان مورد بررسی قرار می‌دهند آسان نیست؛ می‌تواند ویران کننده باشد. اما به عنوان اولین تجربه کارگردانی، این یک پیروزی است و کارگردانان به وضوح موضوعات ناراحت کننده اما مهمی را که خبر لهریا بررسی می‌کند، روشن می‌کنند.