بلادشات

در فیلم "بلادشات"، سرباز ری گارسون (وین دیزل) در ماموریتی در کنیا است که در آن یک گروگان را نجات داده و یک تروریست را از پای در می‌آورد. اما بعداً ربوده می‌شود و زمانی که نمی‌تواند جزئیات ماموریت را فاش کند، مردی به نام مارتین اکس (توبی کبل) همسر ری را به قتل می‌رساند. اکس سپس ری را هدف گلوله قرار می‌دهد. باورنکردنی است، ری بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که دکتر امیل هارتینگ (گای پیرس) او را با استفاده از میکرو زیست‌فناوری به زندگی بازگردانده و او را به یک ابرسرباز تبدیل کرده است. در ابتدا، ری هیچ چیز را به یاد نمی‌آورد، اما زمانی که یک آهنگ خاطره‌ای از آن قتل را در او زنده می‌کند، اولین واکنش او ترک آنجا و انتقام گرفتن است. با این حال، زمانی که مأموریت خود را به پایان رساند، متوجه می‌شود که همه چیز دروغ بوده و از او سوءاستفاده شده است. آیا او دفعه بعد که راه‌اندازی مجدد شود، همه چیز را به یاد خواهد آورد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «بلادشات» صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ آیا این که خشونت در فیلم خونین نیست، آن را کمتر تکان‌دهنده می‌کند؟ آیا برخی انواع خشونت در رسانه‌ها تأثیر متفاوتی نسبت به سایر انواع آن دارند؟
• آیا بلدشات شبیه یک ابرقهرمان به نظر می‌رسد؟ او را چگونه می‌توان با ابرقهرمانان دیگر در فیلم‌ها و کتاب‌های مصور مقایسه کرد؟
• انتقام چرا اغلب به عنوان یک محرک داستانی در فیلم‌ها و سایر رسانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ انتقام چه دستاوردی دارد؟
• کی.تی. قوی و با مهارت است، اما همچنین مورد شیء‌انگاری قرار گرفته و با لباس‌های جذاب و کم‌پوشش به نمایش گذاشته می‌شود. آیا او یک الگوی مناسب است؟ آیا او یک تصویر غیرواقعی از بدن را ترویج می‌کند؟
• آیا می‌توان گفت که این فیلم از تنوع برخوردار است، با توجه به اینکه دو متخصص کدنویسی سفیدپوست نیستند؟ یا آیا این شخصیت‌ها بیشتر به کلیشه‌ها نزدیک هستند؟

خونین دل" یک فیلم علمی تخیلی و اکشن است که بر اساس یک کتاب مصور درباره یک سرباز (وین دیزل) ساخته شده که به او قدرت‌های فوق بشری داده می‌شود و از آن‌ها برای انتقام مرگ همسرش استفاده می‌کند. خشونت در این فیلم شدید و مکرر است، اگرچه خونریزی چندانی ندارد. انتظار می‌رود که تعداد زیادی اسلحه و تیراندازی، کتک کاری، چاقو کشی و تعقیب و گریز ماشین وجود داشته باشد. شخصیت‌ها کشته می‌شوند و پوست صورت شخصیت اصلی کنده می‌شود و جمجمه‌اش برای لحظه‌ای نشان داده می‌شود. زبان فیلم شامل یک بار استفاده از کلمه "لعنت"، و همچنین کلمات "کثافت"، "احمق" و کلمات مشابه، و همچنین نشان دادن ژست توهین‌آمیز "انگشت میانی" است. یک زوج متاهل در بستر نشان داده می‌شوند - هر دو بدون لباس بالاتنه هستند، اما پشت زن به دوربین است. آنها به هم ابراز محبت می‌کنند. زنی دیگر نیز در لباس‌های جذاب نشان داده می‌شود و برخی صحبت‌ها و کنایه‌های جنسی وجود دارد. شخصیت‌ها شات‌هایی از مشروبات الکلی می‌نوشند و یک سیگار نیز نشان داده می‌شود.

یک ایده‌ی داستانی علمی-تخیلی خوب، تا حد زیادی توسط سکانس‌های اکشن بی‌معنا، شخصیت‌های بی‌روح و تلاش برای از بین بردن هرگونه هوشمندی که فیلم ممکن است روزی داشته باشد، نابود شده است. «بلادشات» که بر اساس یک کتاب کمیک محبوب ساخته شده است، بیشتر شبیه یکی از فیلم‌های ضعیف سری سریع و خشمگین است تا یک فیلم ابرقهرمانی. این فیلم پر است از خودنمایی‌های احمقانه، مبارزات بی‌قانون و انفجارهای آهسته. هر دو قهرمان و ضدقهرمان‌ها آنقدر یک‌نواخت و خسته‌کننده هستند که تقریباً مهم نیست چه کسی برنده می‌شود. با توجه به اسکلت پایه‌ای داستان و پیچش‌های بالقوه‌ی جذاب آن، این فیلم می‌توانست واقعاً چیزی باشد. در دستان دیگری، حتی ممکن بود به خوبی فیلم «ممنتو» (که اتفاقاً ستاره‌ی آن، پیرس، ضدقهرمان این فیلم بود) باشد.دیوید اس. اف. ویلسون، کارگردان تازه‌کار که پیشینه‌ای عمدتاً در زمینه بازی‌های ویدئویی دارد، راه آسان را انتخاب می‌کند و به جای استفاده جالب از مفهوم هویت و حافظه، به دنبال نمایش، طرح داستانی سنتی و پایان مرتب و منسجم است. ویلسون موفق می‌شود یک سکانس مبارزه نسبتاً جالب در یک تونل مسدود شده پر از گرد و غبار پودری ایجاد کند. همچنین یک شخصیت مکمل سرگرم‌کننده به نام ویلفرد ویگنز (با بازی لامورن موریس)، یک نابغه کدنویسی وجود دارد که صحنه‌های پایانی فیلم را روشن می‌کند. اما در بیشتر اوقات، «بلادشات» سرگرمی توخالی و خسته‌کننده‌ای است.