ارزش

کن فاینبرگ (مایکل کیتون) وکیل موفقی است که برای تصدی شغل «مدیر ویژه» صندوق جبران خسارت قربانیان که توسط کنگره پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر در ورث ایجاد شده، رقابت می‌کند. این در حالی است که همسرش (تالیا بالسام) به طور شهودی می‌داند که این وضعیت بسیار پیچیده است و شریک تجاری‌اش (امی رایان) می‌بیند که فاینبرگ در برقراری ارتباط عاطفی مناسب با اعضای داغدار خانواده قربانیان ناتوان است. یکی از فارغ‌التحصیلان اخیر و امیدوارکننده مدرسه حقوق فاینبرگ، پریا (شونوری راماناتان) نیز در این تیم کار می‌کند که هنوز از نزدیک بودن به حملات ۱۱ سپتامبر به لرزه افتاده است. پریا به رهبر جنبش «اصلاح صندوق» (با بازی استنلی توچی) جذب می‌شود که کار فاینبرگ را تضعیف می‌کند اما در عین حال نکات بسیار معتبری را در مورد نحوه جبران خسارت مطرح می‌کند. این روند دو ساله همه افراد درگیر را متحول خواهد کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیچیدگی‌های سیاسی و اخلاقی ایجاد و توزیع صندوق جبران خسارت قربانیان، همانطور که در فیلم به تصویر کشیده شده است، بحث کنند. این پیچیدگی‌ها چگونه از طریق شخصیت‌های مختلف فیلم روشن می‌شوند؟ چه اطلاعاتی در مورد عملکرد فعلی صندوق می‌توانید به دست آورید؟
• چگونه به این سوال پاسخ می‌دهید که زندگی چه ارزشی دارد؟ آیا می‌توان پاسخی یافت که برای همه قابل اعمال باشد؟ چرا بله یا خیر؟
• این فیلم چگونه حملات ۱۱ سپتامبر را به تصویر می‌کشد؟ آیا فکر می‌کنید استفاده از آرشیو تصاویر بیشتر یا کمتر می‌توانست لحن فیلم را تغییر دهد؟ چطور؟
• در طول فیلم، فینبرگ چگونه تکامل پیدا می‌کند؟ نقاط عطف کلیدی در سفر او کدام بودند؟ چگونه ولف وجدان اخلاقی را در این فیلم به تصویر می‌کشد؟
• شخصیت‌های سریال چگونه همدلی را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟

وُرث به بررسی موضوعات مهمی در مورد ارزش زندگی و فرآیند سوگواری برای مرگ ناگهانی یا خشونت‌آمیز عزیزان می‌پردازد. در این فیلم، تصاویری از اخبار آرشیوی حملات تروریستی 11 سپتامبر نمایش داده می‌شود، از جمله تصاویری از آتش‌سوزی برج‌ها، سقوط یکی از برج‌ها، افرادی که با خاکستر پوشانده شده‌اند، دیوارهایی پر از پوسترهای "اشخاص مفقودالاثر" و موارد مشابه. شخصیت‌های فیلم، با جزئیات و اغلب با اشک، داستان‌های روزهای آخر عزیزان خود یا تماس‌های آخر آنها از داخل برج‌ها یا هواپیماها را بازگو می‌کنند. وکلا، سیاستمداران و لابی‌گران با حقوق بالا به نظر می‌رسد با یکدیگر همدست هستند و به دنبال نتایج سودمند متقابل هستند. شخصیت‌ها همدردی خود را با افرادی که تحت تأثیر واقعه 11 سپتامبر قرار گرفته‌اند، نشان می‌دهند و در برخی موارد، آن را می‌آموزند. در میان بازیگران اصلی، تنوع نژادی، قومی و اقتصادی وجود دارد. مردی عصبانی در مورد "وکیل یهودی" که صندوق را اداره می‌کند، فریاد می‌زند. وکلای با حقوق بالا به دنبال حداکثر جبران خسارت برای موکلان ثروتمند خود هستند، در حالی که چند شخصیت از طبقات متوسط به عنوان افراد سخاوتمند و قدردان به تصویر کشیده شده‌اند. در اوایل دهه 2000، برخی از قوانین ایالتی، شرکای زندگی را به رسمیت نمی‌شناختند. الفاظی مانند "فحش"، "لعنتی"، "خرافات" و "به جهنم" در فیلم استفاده شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.

این تصویر پیچیده و حساس از باتلاق پیرامون صندوق دولتی برای جبران خسارت قربانیان ۱۱ سپتامبر با انتخاب بازیگران عالی و ریتم متعادل تقویت شده است. همانند کسانی که با پرداخت از این صندوق مامور شده‌اند، ورث سوال غیرممکنی را می‌پرسد: زندگی یک فرد چقدر ارزش دارد؟ اما همانطور که کن فاینبرگ، «استاد ویژه» صندوق، به کلاس حقوقش در جرج تاون می‌گوید، این یک سوال حقوقی است، نه فلسفی. اینجاست که فاینبرگ کیتون اشتباه می‌کند -- در تلاش برای برخورد «خواهان‌ها» (اعضای خانواده که عزیزانشان را در ۱۱ سپتامبر از دست داده‌اند) -- به صورت عینی، به عنوان اعداد در یک فرمول. کیتون کار درخشانی در نشان دادن تحول فاینبرگ از یک فرد بسیار مطمئن در داخل دی‌سی به یک جنگجوی فروتن و دلسوز انجام می‌دهد، و او با بازیگران حامی عالی احاطه شده است که در طول فیلم از طریق دگرگونی‌های فردی خودشان می‌گذرند. این علاوه بر انتخاب بازیگرانی است که حدود یک دوجین «خواهان» کاملاً معتبر هستند که مونولوگ‌های غم‌انگیز و گاهی خشمگین را تقریباً مستقیماً به دوربین درباره عزیزانی که از دست داده‌اند، ارائه می‌دهند.در انتخابی جالب، چهره‌های چند شخصیت که در ۱۱ سپتامبر جان خود را از دست می‌دهند، به‌طور عمدی نشان داده نمی‌شود تا بر تمرکز بر پیامدهای این واقعه تأکید شود. این داستان الهام‌گرفته از واقعیت، نه برای بازگو کردن و نه برای بازآفرینی، ساده نیست. حتی ممکن است تماشای آن برای برخی خانواده‌های قربانیان ۱۱ سپتامبر بسیار دشوار باشد. سارا کولانجلو، کارگردان فیلم (معلم مهدکودک)، اغلب صحنه‌ها را به‌صورت همزمان به نمایش می‌گذارد، تکنیکی که گاهی آشکار است اما همچنان مؤثر. به‌عنوان مثال، در یکی از این جفت‌ها، شخصیت کیتون در حال دفاع از «گرگ‌های» وکیل‌مانند است که در پی کسب پول بیشتر برای موکلان ثروتمند خود هستند، درحالی‌که شریک او در اتاقی با گروهی از خانواده‌های قربانیان اسپانیایی‌زبان قرار دارد که با ادب و احترام قدردانی می‌کنند. فیلم، احساسات آن روزها را بازآفرینی می‌کند، به‌گونه‌ای که حس می‌شود کل جهان به تلویزیون‌های خود چسبیده و در سکوت فرو رفته‌اند. بااین‌حال، قدرت فیلم در تصاویر گرافیکی آن نیست، اگرچه چند مورد وجود دارد. بلکه نیروی آرام «ورث» در به تصویر کشیدن رنج هر یک از افراد درگیر، به‌جز برخی سیاستمداران و قدرت‌های سیاسی، نهفته است.