منظره با دست نامرئی

مناظر با دست نامرئی -- اقتباس فیلمساز کوری هینلی از رمان علمی-تخیلی نوجوان ام.تی. اندرسون در سال ۲۰۱۷ -- در آینده نزدیک (اواسط دهه ۲۰۳۰) اتفاق می‌افتد، پنج سال بعد از اینکه ووف، گونه‌ای بیگانه پیشرفته، زمین را تصرف کرده است. برخلاف موجودات در دیگر تهاجمات بیگانه سینمایی مهلک‌تر، این بیگانگان جعبه‌ای، غیرجنسی و به رنگ هلویی، بیشتر شبیه اربابان بوروکراتیک و کارآفرین هستند. آنها سیستم طبقاتی شدیداً تقسیم‌شده‌ای ایجاد می‌کنند که در آن بیشتر انسان‌ها شغل ندارند و حتی کسانی که قبلاً موقعیت‌های برتر داشتند، اکنون در خدمت بیگانگان کار می‌کنند. وقتی هنرمند دبیرستانی آدام کمپبل (آسانت بلک) با همکلاسی بی‌خانمان و خنده‌دارش، کلویی (کایلی راجرز) ملاقات می‌کند، او خانواده‌اش (که شامل پدرش و برادر بزرگترش است) را ابتدا به شام و سپس برای زندگی در زیرزمین خانه‌شان دعوت می‌کند -- که باعث ناراحتی مادر مجردش، بث (تایفانی هدیش) می‌شود. در حالی که نوجوانان به هم علاقه‌مند می‌شوند، کلویی پیشنهاد می‌کند که دستگاه‌های تولید شده توسط بیگانگان را بپوشند تا جفت‌گیری خود را پخش کنند -- چیزی که ووف‌ها حاضرند برای تماشای آن پول بدهند، زیرا عشق رمانتیک در جامعه آنها وجود ندارد. این نمایش به سبک واقعیت نمایشی و پرداخت به ازای تماشا، برای مدتی خوب و حتی سودآور است، اما وقتی داستان عشق سرد می‌شود، پخش و معیشت آنها رو به زوال می‌رود و به نتایجی غیرمنتظره منجر می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های موجود در کتاب «سرزمین با دست نامرئی» در مورد زندگی تحت ستم و اشغال صحبت کنند. این داستان علمی-تخیلی چه ارتباطی با زندگی معاصر دارد؟
• فیلم چگونه خودکشی را به تصویر می‌کشد؟ چرا این صحنه مهم است یا نیست؟ آیا نمایش خودکشی تاثیر متفاوتی بر مخاطبان نسبت به اعمال خشونت‌آمیز دیگر دارد؟
• چگونه بیگانگان در این داستان با بیگانگان در فیلم‌های علمی تخیلی دیگر متفاوت بودند؟ به چه روش‌هایی مخرب بودند، حتی اگر آشکارا خشونت‌آمیز نبودند؟
• آیا کسانی که با کتاب آشنا هستند، فکر می‌کنند که این فیلم وفاداری خوبی به کتاب داشته است؟ از چه تغییراتی در فیلم خوشتان آمد و از چه تغییراتی خوشتان نیامد؟

والدین باید بدانند که «منظره‌ای با دست نامرئی» یک درام-کمدی علمی-تخیلی است که بر اساس رمانی به همین نام از ام.تی. اندرسون ساخته شده است. این داستان عجیب و غریب در آینده‌ای نزدیک اتفاق می‌افتد، زمانی که یک گونه بیگانه پیشرفته از نظر فناوری زمین را اشغال کرده و اکثر انسان‌ها را بیکار کرده است، به جز در خدمت به بیگانگان. نوجوانان آدام (آسانت بلک) و کلویی (کایلی راجرز) معتقدند که می‌توانند اربابان بیگانه خود را با پخش کردن عشق جوانه‌زده خود در نوعی برنامه واقع‌نما خوشحال کنند. در اوایل فیلم صحنه خشونت‌آمیزی وجود دارد که در آن معلمی که اخراج شده است، خودکشی می‌کند (با اسلحه) مقابل دانش‌آموزانش -- این صحنه در پس‌زمینه است، اما بینندگان خواهند دید که او اسلحه را بلند می‌کند و شلیک می‌کند و سپس لکه خونی روی دیوار می‌افتد. خود بیگانگان بیشتر عجیب به نظر می‌رسند تا ترسناک. انتظار می‌رود چندین صحنه از نوجوانان که با هم معاشقه می‌کنند، دست هم را می‌گیرند، می‌بوسند و می‌رقصند وجود داشته باشد. زبان فیلم بسیار قوی است و از کلمات «فاک»، «شیت»، «سکس» و «احمق» به طور مکرر استفاده می‌شود. در یکی از صحنه‌ها، یک بزرگسال به یک نوجوان آبجو تعارف می‌کند و یک خانواده (از جمله نوجوانان) در یک شام جشن، شراب می‌نوشند. در این فیلم موضوعات زیادی برای بحث و بررسی وجود دارد، از جمله موضوعات همدلی و استقامت تا تاثیر اشغال، ماهیت خانواده آمریکایی، صداقت هنری و امتیازات. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این تمثیل عمیق و تامل‌برانگیز در مورد ستمگری، در قالب یک رمانس نوجوانانه و با تلفیقی از کمدی و درام علمی تخیلی ارائه شده است. اگرچه بیگانگان در «منظره‌ای با دست نامرئی» بیشتر شبیه «مردان سیاه‌پوش» هستند تا «جنگ دنیاها» یا «نشانه‌ها»، اما همچنان حس پس از جنگ و آخرالزمانی در داستان وجود دارد. انسان‌ها که اکنون تحت ستم قرار دارند و از اقتصاد تحت سلطه ووف‌ها کنار گذاشته شده‌اند، باید با غذاهای مصنوعی، آموزش مبتنی بر ماژول و بیکاری گسترده کنار بیایند. حتی جراحان مغز و اعصاب نیز در خدمت بیگانگان کارتونی و شبیه به تخت عثمانی هستند که به فرهنگ عامه دهه‌های 1940 و 1950 (که آن را اوج انسانیت می‌دانند) علاقه‌مندند. بلک، که به عنوان مالیک در «این ما هستیم» به یادماندنی بود، و هادیش به ترتیب جنبه‌های دراماتیک و کمدی داستان را به دوش می‌کشند. و راجرز به خوبی در نقش کلئوی باهوش، هرچند حیله‌گر، ظاهر می‌شود که از بهره‌برداری از احساسات خود (یا آدام) برای نیازهای اساسی مانند غذا و سرپناه ابایی ندارد.هینلی حرف‌های زیادی در مورد زندگی تحت اشغال، مشکلات اجتماعی و اقتصادی استعمار، اهمیت بیان هنری، استفاده از پروپاگاندا و موارد دیگر دارد. تقریباً بیش از حد است. در نهایت این نوع فیلمی است که انتظار دارید در یک یا دو ژانر قرار بگیرد، اما ناگهان مسیر عوض می‌کند و کاری غیرمنتظره انجام می‌دهد. اگر فیلم‌نامه زمان بیشتری را صرف کاوش در روش‌هایی که ووف‌ها از مردم سوءاستفاده کرده‌اند، می‌کرد، شاید لحن فیلم تا این حد نامتوازن به نظر نمی‌رسید. پیش‌فرض جذاب و بازیگران بااستعداد همچنان این اقتباس را دیدنی می‌کنند، اما داستان ممکن است بینندگان را با حسی از پتانسیل برآورده نشده رها کند.