با هم گیر کرده‌ایم

در گیرودار قرنطینه، در حالی که ساکنان یک ساختمان اجاره‌ای در پاریس با همسران، فرزندان و همسایگان خود درگیر روابط پیچیده‌ای هستند، حقایق، نیمه‌حقایق و ناآگاهی‌های آشکار در مورد کووید، فشار زیادی بر آنها وارد می‌کند. وقتی راوی 10 ساله شروع به توصیف چیزهایی می‌کند که در مورد پدرش تونی (فرانسوا دامین) دوست دارد، مشخص می‌شود که پدرش یک نژادپرست زن‌ستیز است که همسر بسیار منطقی‌تر خود را از خانه رانده است. تونی، صاحب ساختمان و همچنین صاحب مشاغل دیگر، نمی‌تواند جمله‌ای بگوید بدون اینکه کسی یا گروهی را آزرده کند. و پسر تحسین‌کننده او، همانطور که می‌فهمیم، در حال یادگیری برای شبیه شدن به پدرش است. اما مستاجران نیز به شیوه‌های خودشان به همان اندازه وحشتناک هستند. به نظر می‌رسد که نتیجه‌گیری‌های نژادپرستانه در آنها نهادینه شده است. مستاجر جدید "شمال آفریقا" در طول روز به خود مشغول است در حالی که سایر مستاجران شکایت می‌کنند که او با بیرون رفتن هر شب، محدودیت‌های همه‌گیری را نقض می‌کند. ساموئل (تام لیب)، مربی آنلاین تناسب اندام، همسر باردار خود آگاتا (الیسون ویلر) را از آپارتمان کوچک خود بیرون می‌کند وقتی به صورت زنده پخش می‌کند تا دنبال‌کنندگان زن او متوجه نشوند که ازدواج کرده است. مارتین (دانی بون، همچنین کارگردان فیلم) به شدت دهانش را با ضدعفونی‌کننده دست اسپری می‌کند و در حالت مداوم وحشت از میکروب‌های نامرئی در همه جا است. وقتی کلر (لورنس آرنه)، همسر وکیل او، به ملاقات موکلش در زندان می‌رود، او اجازه نمی‌دهد که او به آپارتمانشان برگردد. با این حال، او مشکلی ندارد که دخترش با پسر همسایه بیرون بازی کند و مشکلی ندارد که در فاصله چند اینچی از دیگران در ساختمان بایستد. صاحب یک بار تعطیل شده، الکل گلابی قدرتمند خود را به عنوان ضدعفونی‌کننده دست می‌فروشد تا بتواند امرار معاش کند، در حالی که سرایدار ساختمان، پائولو (خورخه کاوو)، نگران همسرش است که هفته‌ها به دلیل کووید در بیمارستان بستری است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قوانین مربوط به همه‌گیری در این فیلم صحبت کنند. آیا به نظر می‌رسد که شخصیت‌ها از رفتار نامناسب دیگران شکایت می‌کنند در حالی که خودشان به همان شکل رفتار می‌کنند؟
• فیلم نشان می‌دهد که افراد خودخواه ناگهان به افرادی همکاری‌جو و جامعه‌گرا تبدیل می‌شوند و در واقع تا پایان داستان به افراد متفاوتی تبدیل می‌شوند. آیا باور دارید که افراد تا این حد و به این سرعت تغییر کنند و بهتر شوند؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا شخصیت‌های اینجا به‌عنوان افرادی به‌شدت احمق به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا فکر می‌کنید این موضوع به‌عنوان یک عنصر طنز کار می‌کند؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که فیلم «هم‌قفس» (با عنوان اصلی «خیابان انسانیت ۸» در نسخه فرانسوی) با زیرنویس انگلیسی، داستان ساکنان یک ساختمان اجاره‌ای در پاریس را روایت می‌کند که به دلیل قرنطینه کووید مجبور به کنار آمدن با خشم، تعصبات و دیگر ضعف‌های انسانی خود در کنار شرکای زندگی، خانواده و همسایگانشان می‌شوند. این کمدی شامل کلماتی مانند «لعنتی»، «خرابکاری»، «احمق»، «دیوانه»، «لعنتی»، «خر»، «لعنتی»، «خرابکاری» و «لعنتی» است. بزرگسالان سیگار و سیگار الکترونیکی می‌کشند. همچنین الکل مصرف می‌کنند و گاهی مست می‌شوند. زنی به یک پسر بچه الکل می‌دهد. تعصبات نژادپرستانه، زن‌ستیزانه و سنی وجود دارد. همچنین اطلاعات غلط زیادی در مورد کووید وجود دارد. ساکنان سفیدپوست یک ساختمان تصور می‌کنند که یک مستأجر جدید با پوست تیره حتماً تروریست است یا تهدید دیگری برای جامعه محسوب می‌شود. مردی به پسرش می‌گوید امیدوار است زن مسنی تجارت خود را از دست بدهد یا بر اثر کووید بمیرد تا او بتواند اجاره‌نامه‌اش را تصاحب کند. مردی از کووید استقبال می‌کند زیرا فقط افراد مسن را می‌کشد و آنها «بی‌فایده و هزینه‌بر» هستند. یک دانشمند دیوانه واکسن را روی موش‌ها، خوکچه هندی، گربه ولگرد و همسایگان بی‌خبر آزمایش می‌کند. همه موش‌ها می‌میرند. مردی گربه ولگردی را برای آزمایش‌های پزشکی رام می‌کند و با صورت خراشیده بیرون می‌آید. کودکی می‌افتد و چانه‌اش زخمی می‌شود و بخیه می‌خورد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

Stuck Together تلاش نچسبی است برای یافتن خوبی پنهان در مردم از طریق مسخره کردن زشتی. طنز آن به سمت احمقانه بودن می‌رود و خط پایه‌ای برای انسانیت به عنوان گروهی از افراد خودخواه، ناآگاه، نژادپرست، زن‌ستیز و به طور کلی توهین‌آمیز ارائه می‌دهد. فیلم به صورت غیرقابل باوری تلاش می‌کند که نشان دهد بحران مردم را هم بدتر و هم بهتر کرده است. مشکل، گذارهای قابل توجهی است از نفرت‌انگیز به شایسته، از احمقانه به هوشمندانه، از خصمانه به مهربان، از طردکننده به پذیرا که همه آنها به طور کامل بی‌اساس هستند. هیچ چیزی که ما می‌بینیم نمی‌تواند مرد نژادپرست زن‌ستیز را به نمونه‌ای دلسوز از پذیرش و خوبی تبدیل کند.متاسفانه هیچ چیز غیرمنتظره‌ای در اینجا وجود ندارد. از ابتدا مشخص است که مستاجر جدید «شمال آفریقایی» که همه او را به اشتباه‌کاری مشکوک می‌دانند، در نهایت قهرمان‌ترین فرد در میان آن‌ها خواهد بود. گاهی به نظر می‌رسد نویسنده و کارگردان حتی شخصیت‌های خود را نمی‌شناسد. یک وکیل جنایی با تجربه «اعتراف» می‌کند که قاطع نیست، نتیجه‌ای که به آن می‌رسد به این دلیل است که یک موکل بیکار و بی‌عقل او را اخراج کرده و رئیس او، عمو آن قانون‌شکن، از او عصبانی می‌شود. اصرار او بر اینکه این اتفاقات نقص شخصیتی او را آشکار کرده، به همان اندازه که توهین‌آمیز است، مضحک است، و این تلقی را القا می‌کند که زنان حرفه‌ای شایسته در مواجهه با رفتار بد دیگران، از هم می‌پاشند و خود را سرزنش می‌کنند. لحظات تاثیرگذار و کمیاب، که بسیار اندک و دیرهنگام هستند، هیچ کاری برای نجات این وضعیت انجام نمی‌دهند.