آهنگ قلب

در HEARTSONG، میرزه بیوه رمانتیک (بولنت امین یارار) برای دختری که دهه ها پیش از دست داده، دلتنگ است. حالا که او در دهه شصتی زندگی خود است، به طور مرتب به دنبال او می گردد. پسر بزرگش، پیروز (ارکان کولچاک کیستندیل)، به همراه برادر و برادرزاده اش، در محوطه همسایه موسیقی عروسی را فراهم می کنند. عروس، سمبول (هازار ارگوچلو)، برای عروسی آماده می شود که هیچ اطلاعی از آن ندارد و به طور کلی، به نظر می رسد از نظر ذهنی کند است. انگار او هرگز چیزی در مورد ازدواج نشنیده است یا اینکه لباس های عروسی سفید هستند. قبل از شروع اجرا، پیروز او را می بیند. در حالی که به هم آهنگ می خوانند، ما باور می کنیم که آنها عمیقاً عاشق هم می شوند. عروسی او به یک نزاع تبدیل می شود و داماد عصبانی، مدعی می شود که سمبول باکره نیست، او را به پدرش، سمن، برمی گرداند که با عصبانیت او را به یک تیر در یک انبار خالی می بندد و او را ترک می کند. به نظر نمی رسد که او ناراحت باشد. پیروز و خانواده اش برای خواستگاری سمبول به نزد سمن می روند. به جای اینکه سمن خوشحال باشد که از دست کالای آسیب دیده ای که سمبول شده است خلاص شود، او و برادرانش خانواده پیروز را کتک می زنند و آنها را فراری می دهند. پیروز و یک پزشک نقشه می کشند تا سمبول را مرده نشان دهند و سپس او را از قبرش بدزدند. آیا نقشه آنها جواب می دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا در برخی فرهنگ‌ها، دختران در سن ازدواج، برخلاف انتظارات، ازدواج نمی‌کنند.
• آیا این فیلم را باورپذیر و جالب یافتید؟ چرا بله یا خیر؟
• چگونه می‌توانید بیشتر در مورد جامعه دام موسیقی‌دانان ترکِ کوچ‌نشین بدانید؟

والدین باید بدانند که هارتسانگ فیلمی ترکیه‌ای در سال ۲۰۲۲ است در مورد گروهی از موسیقی‌دانان ترک که به صورت عشایری زندگی می‌کنند و دردسرهایی که برایشان پیش می‌آید. این فیلم خشونت را به سخره می‌گیرد و خرافات و سنت‌ها را به عنوان رفتارهای عقب‌مانده و خنده‌دار، اما جذاب به تصویر می‌کشد. داماد عروس را به این بهانه که باکره نیست، پس می‌فرستد. زنان به عنوان اموال شخصی در نظر گرفته می‌شوند. بزرگسالان بوسه‌های عفیف می‌زنند. مردم به هم شلیک می‌کنند. در یک عروسی، زد و خوردی رخ می‌دهد. گزارش می‌شود که یک گروه خلافکار چند نفر را کتک می‌زند. زنی نوشدارویی می‌خورد که او را شبیه مرده می‌کند. بعدا او را از قبر بیرون می‌کشند. جن‌گیری برای بیرون راندن شیاطین از شخصی فراخوانده می‌شود. به اشتباه گفته می‌شود که فردی خودکشی کرده است. الفاظی مانند "s--t"، "d--k"، "bastard"، "pimp"، "damn"، "horndog"، "impotent"، و "hell" در فیلم به کار رفته است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

سازندگان هارتسانگ به نظر می‌رسد که قصد نوشتن نامه‌ای عاشقانه به جامعه دام، جامعه موسیقی‌دانان ترکِ کوچ‌نشین، را داشته‌اند، اما نتیجه وحشتناک، تحقیرآمیز و توهین‌آمیز است. این یک داستان طنز بدون درس اخلاقی قابل تشخیص است. تقریبا همه شخصیت‌ها به عنوان افرادی ساده‌لوح، بی‌دلیل خشن یا احمق به تصویر کشیده شده‌اند. و مشکل این نیست که فیلم بر گروهی تمرکز دارد که بدون آب لوله‌کشی، برق یا آموزش زندگی می‌کنند. این نیست که این افراد به عنوان انسان‌های ابتدایی یا خرافاتی به تصویر کشیده شده‌اند. مشکل این است که از آن‌ها تمسخر می‌کند. موسیقی‌دان/دندان‌پزشک جامعه دستمزدش را به صورت بره دریافت می‌کند و این موضوع به عنوان یک کمدی به تصویر کشیده شده است.اما از زنی که با حسرت یاد می‌کند پدرش او را «مبادله» کرده با «گاوی و نی‌لبکی» چه باید فهمید؟ این خیلی لوس و بامزه است. شخصیت‌ها خیلی «رنگارنگ» هستند. سر یک ماهی مرده حرف می‌زند. چه ناز! مردی از قبر بیرون می‌آید و می‌رقصد. چه فولکلوریک! فراتر از باورنکردنی، فیلم در هر معنایی واکنشی است. ما به ندرت عمل را می‌بینیم، بلکه مقدمات و پیامدها را. وقتی کسی شلیک می‌شود، صدای شلیک تفنگ را از دور می‌شنویم. کسی می‌گوید «بریم کمک کنیم» و صحنه بعد مراسم تدفین است. تعامل چه بود که منجر به شلیک شد؟ وقتی گروه رسیدند چه چیزی پیدا کردند؟ چرا قتل ضروری بود؟ فیلم‌سازان به اندازه کافی اهمیت نمی‌دهند که به ما بگویند.