گذرگاه

هنگامی که فیلم شروع می‌شود، لینزی (جنیفر لارنس) سرباز ارتش آمریکا به دلیل آسیب مغزی ناشی از انفجار بمب کنار جاده‌ای از افغانستان به خانه بازگردانده شده است. او باید داروها و فیزیوتراپی‌های زیادی مصرف کند و دوباره کارهای اولیه را یاد بگیرد. در نهایت او به خانه مادرش (لیندا اموند) در نیواورلئان فرستاده می‌شود، اما واضح است که رابطه‌شان پرتنش است و لینزی مشتاق است دوباره به افغانستان برگردد. یک روز او با جیمز (برایان تری هنری)، مکانیکی محلی، ملاقات می‌کند و دوستی بین آن‌ها شکل می‌گیرد. جیمز با آسیب و مشکلات عاطفی خودش دست و پنجه نرم می‌کند، اما این دو در یکدیگر همدمی پیدا می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف مواد در فیلم Causeway صحبت کنند. چرا شخصیت‌ها الکل مصرف می‌کنند و سیگار می‌کشند؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم در نیواورلئان اتفاق می‌افتد. چطور این شهر در فیلم نقش دارد؟
• شخصیت‌های این فیلم چقدر باورپذیر بودند؟ چرا باورپذیر بودند یا نبودند؟ فیلم‌سازی چگونه سعی در ایجاد حس واقع‌گرایی دارد؟
• لینزی چگونه استقامت و پشتکار خود را نشان می‌دهد؟ چرا این یک ویژگی شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که کازوی یک درام بالغ و گفتگومحور است با بازی جنیفر لارنس و برایان تیری هنری در نقش دو دوست جدید که با زخم‌های جسمی و عاطفی دست و پنجه نرم می‌کنند. او یک کهنه‌سرباز ارتش آمریکا است که در اثر جراحات به خانه فرستاده شده تا بهبود یابد، و او یک مکانیک محلی است که از یک تصادف جدی جان سالم به در برده. تصادف‌های آنها به طور مفصل توصیف می‌شود اما نشان داده نمی‌شود. هر دو آنها آبجو می‌نوشند و ماری‌جوانا می‌کشند؛ سیگار هم کشیده می‌شود، و گفته می‌شود که یکی از شخصیت‌های فرعی وابستگی به مواد مخدر داشته و مواد می‌فروخته. این فیلم پیام‌های مثبتی دارد در مورد پشتکار برای حل یک مشکل، دوستی‌هایی که در مکان‌های غیرمنتظره شکوفا می‌شوند، و اهمیت مواجهه با مشکلات زندگی به جای فرار از آنها. زبان فیلم شامل کلمات فحش و ناسزا است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم آگاهانه آهسته و پرحرف در مورد دو نفر آسیب‌دیده که تلاش می‌کنند زندگی خود را دوباره سر و سامان دهند، شامل اجراهای فوق‌العاده‌ای از لارنس و هنری است. کارگردان فیلم کازوی، لیلا نوگبائر، باهوشانه اجازه می‌دهد دوربین روی دو شخصیت اصلی مکث کند، هرگز عجله نکند و همان‌قدر که در گفت‌وگوهایشان احساسات وجود دارد، در حرکات و نگاه‌هایشان هم آن را به تصویر بکشد. اما فیلم در بعضی مواقع کند می‌شود، شاید به این دلیل که دو شخصیت آن خودشان هم گیر افتاده‌اند. لینزی و جیمز هر دو با ترومایی دست و پنجه نرم می‌کنند که نمی‌دانند چطور با آن روبرو شوند. یک دکتر به لینزی می‌گوید که تروما ارتباط قوی‌تری با افسردگی دارد تا سیگار با سرطان. پرستارش به او هشدار می‌دهد که آهسته برود، اما مادرش به نظر می‌رسد که کاملاً باور ندارد مشکلی وجود داشته باشد. استیون مک‌کینلی هندرسون، جین هادیشل و اموند همگی در این نقش‌های مکمل عالی هستند.فیلم Causeway به مجموعه رو به رشد فیلم‌هایی می‌پیوندد که درباره تأثیر جنگ‌های «همیشگی» ایالات متحده هستند، اما از زاویه‌ای کمتر رایج و با تمرکز بر یک کهنه‌سرباز زن. اما لینزی تنها محوریت فیلم نیست و تنها شخصیتی نیست که از تروما رهایی می‌یابد. لینزی و جیمز زوجی نامتعارف را تشکیل می‌دهند و این بخش بزرگی از چیزی است که این فیلم را جذاب می‌کند. گفتگوهای آن‌ها تا حد زیادی واقعی به نظر می‌رسند، همان‌طور که ابتدا به نظر می‌رسد هر دو نسبت به یکدیگر محتاط هستند و به‌تدریج جزئیات شخصی را فاش می‌کنند. همچنین به نظر می‌رسد سمبل‌گرایی در شغل نظافت استخر لینزی وجود دارد. در نهایت او باید استخر خود را تمیز کند، و اگرچه در نگه‌داشتن نفس خود خبره است، اما باید برای تنفس به سطح آب بیاید. او به‌طور نیمه‌جدی می‌گوید که ۲۶ سال است نفس خود را حبس کرده است. ریتم آهسته فیلم با مکان آن هماهنگ است: به نظر می‌رسد در زمان نیواورلئان هستیم، با اشاره‌های مکرر به گرما و صحنه‌های خیابانی که تضادها و رنگ‌های متنوع شهر را به تصویر می‌کشند. در اینجا چیزهای زیادی برای قدردانی وجود دارد، اما داستان و ریتم آهسته آن برای همه جذاب نخواهد بود.