بازیکنان

در مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه، «بازیگران» به موضوع خیانت مردان میانسال می‌پردازد. در فرودگاه و در مسیر تعطیلات، زنی شوهرش را متهم به خیانت می‌کند، و او تقریباً موفق می‌شود او را متقاعد کند که این موضوع صحت ندارد تا اینکه زن به طور پنهانی قبل از پرواز تلفن او را بررسی می‌کند. در داستان بعدی، پس از یک مهمانی شام که پر بود از صحبت در مورد خیانت، مردی (والریو ماستاندریا) اعتراف می‌کند که به همسرش خیانت کرده است، و همسرش در مقابل با فاش کردن رازهای خود انتقام می‌گیرد. سپس، مرد متأهلی به دنبال رضایت جنسی از طریق سوراخی در یک سالن ماساژ است. در داستان بعد، مردی که خود را شبیه دون ژوان می‌داند و برای یک کنوانسیون کاری به شهر دیگری رفته است (ریکاردو اسکامارچو)، مست می‌کند و در پیدا کردن زنی برای برقراری رابطه جنسی ناکام می‌ماند و در نهایت در نیمه‌های شب در حالی که سعی دارد همکارش را اغوا کند، خود را خفت می‌کند. بعد از این اتفاق، زنی فکر می‌کند که شوهرش در حال دریافت رابطه جنسی دهانی است در حالی که با ماشین کروکش در حال رانندگی است؛ شوهرش با روش‌های روانی او را به سمت مراقبت‌های روانپزشکی سوق می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش روابط جنسی در فیلم «بازیکنان» صحبت کنند. آیا فیلم، زن‌بارگی، روابط جنسی بی‌تعهدانه و خیانت به همسر را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد، یا کمدی آن ریشه در نمایش مضحک و افراطی رفتارهای این مردان وسواسی جنسی دارد که برای ارتباط با زنان دیگر تا چه حد پیش می‌روند؟
• آیا فکر می‌کنید بینندگان تاثیرپذیر (به‌ویژه نوجوانان پسر) می‌توانند تحت تأثیر رفتار قابل‌تأمل این مردان قرار بگیرند، یا آیا رفتارهایشان آن‌قدر عجیب است که برای هر کسی غیرممکن است آن را به‌عنوان یک الگوی رفتاری در جامعه بپذیرد؟
• این فیلم را در مقایسه با سایر کمدی‌های جنسی که دیده‌اید، چگونه ارزیابی می‌کنید؟

والدین باید بدانند که فیلم «بازیکنان» (با نام مستعار «Gli infideli») یک کمدی جنسی ایتالیایی محصول ۲۰۲۰ است که در آن پنج مرد میانسال متأهل به دنبال روابط جنسی و معشوقه‌های خارج از ازدواج خود هستند. این فیلم به زبان ایتالیایی و با زیرنویس انگلیسی است. این مردان به فکر رابطه جنسی هستند و مدام در مورد آن صحبت می‌کنند (وقتی درگیر آن نیستند)، در هر فرصتی به دنبال زنان هستند و سعی می‌کنند روابط خود را از چشم همسران شکاک‌شان پنهان کنند. به طور شگفت‌انگیزی، در حالی که اعمال جنسی در فیلم وجود دارد (رابطه دهانی، خودارضایی، مردی که از سوراخی در دیوار یک سالن ماساژ استفاده می‌کند)، برهنگی بسیار کمی وجود دارد به جز سینه‌های برهنه در نقاشی‌های ابتدای فیلم و شخصیتی که در حین یک سمینار کاری کسالت‌بار، زنان برهنه نقاشی می‌کند. در یکی از داستانک‌ها، مرد مستی در یک اتاق هتل شروع به آزار جنسی همکار متأهلش می‌کند؛ آنها رابطه جنسی ندارند، اما او همچنان به آزارش ادامه می‌دهد، حتی بعد از اینکه او نه گفته است. سگی در صندلی عقب یک ماشین مرده پیدا می‌شود، بعد از اینکه یک زن او را در ماشین جا گذاشته تا شوهرش را در حال خیانت بگیرد. فحاشی معمولی، از جمله «f--k» چند بار استفاده شده است. سیگار کشیدن. این فیلم بازسازی یک کمدی فرانسوی با همین نام در سال ۲۰۱۲ است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که این فیلم به عنوان یک کمدی جنسی ایتالیایی معرفی شده است، هیچ چیز به خصوص خنده‌داری در آن وجود ندارد. به عنوان مثال، پایان پیچیده داستان مربوط به مرد متأهل ناراضی که به رابطه جنسی ناشناس از طریق حفره‌ای در دیوار یک سالن ماساژ متوسل می‌شود، بیشتر شبیه به یک صحنه مستهجن از آگهی‌های تبلیغاتی Mentos در دهه ۹۰ به نظر می‌رسد. در داستانی دیگر، یک مرد سفیدپوست بی‌عرضه که آرزوی تبدیل شدن به دون خوان را دارد، در ساعت سه صبح در اتاق هتل همکارش قرار می‌گیرد و به نوعی تعرض جنسی نزدیک می‌شود. در داستان ماقبل آخر، مردی همسرش را فریب می‌دهد (که به درستی فکر می‌کند او را در حال دریافت رابطه جنسی دهانی در حالی که با ماشین کروکش رانندگی می‌کند، می‌بیند) و او را به مراقبت‌های روانپزشکی نیازمند می‌کند. به طور کلی، اگر سبک اروپایی میانسال جذاب (و احتمالاً ویاگرا) را حذف کنید، بیشتر شبیه یکی از کمدی‌های جنسی نوجوانان احمق و بسیار احمقانه دهه ۸۰ به نظر می‌رسد.بازیگران بد نیستند. بیشتر نقش‌های مرد توسط اسکامارکو یا ماستاندرا بازی شده‌اند و تنوع شخصیت‌ها در طول فیلم قابل توجه است. در بهترین بخش فیلم، نزول آهسته یک زوج به سمت بحثی نظری در مورد خیانت و اعتراف متقابل به اشتباهاتشان و اینکه چطور این موضوع تقریباً ازدواج و خانواده‌شان را نابود می‌کند، به زیبایی ریتم‌بندی شده است. اما حتی این بخش هم در پایان به سادگی از کنار موضوع عبور می‌کند. به طور کلی، پیش‌زمینه‌های امیدوارکننده هر داستان در نهایت به ناامیدی ختم می‌شوند.