بزرگترین سگ آمریکایی

در واقع، این برنامه نسخه سگ‌ها از برنامه سراینده است. به جای یک ساحل شنی، همه در یک عمارت مجلل اردو زده‌اند، به جز یک جفت بدشانس که هر هفته در خانه سگ‌ها گیر می‌افتند (یک کلبه کوچک اما راحت که فقط یک نیویورکی آن را سخت و طاقت‌فرسا می‌نامد). اما همچنان یک مسابقه استاندارد است با افرادی که سعی می‌کنند چیزی را ثابت کنند، در این مورد، ثابت کنند که سگ‌های فوق‌العاده‌ای دارند، در حالی که برای کسب پول با انجام انواع و اقسام نمایش‌های خنده‌دار، مهارت‌های سگ‌هایشان را به رخ می‌کشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل شباهت فرمت برنامه‌های رقابتی صحبت کنند: زندگی مشترک رقبا، حذف، سه داور و جوایز نقدی بزرگ. از بچه‌ها بپرسید که چرا فکر می‌کنند افراد در این نوع برنامه‌ها شرکت می‌کنند و چه اقداماتی را تهیه‌کنندگان برای پرهیجان‌تر نشان دادن رقابت انجام می‌دهند. همچنین، سگ مورد علاقه‌تان کیست؟ فکر می‌کنید برنده خواهد شد؟

والدین باید بدانند که این مسابقه سگ هیچ‌یک از رفتارهای معمول و غیراخلاقی برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی را ندارد، و به همین دلیل تماشای آن برای مخاطبان جوان مناسب است. اما همچنان نمایش‌های زیادی از تجملات وجود دارد: این مسابقه در یک عمارت مجلل برگزار می‌شود و یکی از جوایز آن، یک سوئیت لوکس پر از اسباب‌بازی سگ و سایر اقلام است. همچنین، مرز بین لوس کردن سگ (مانند رفتار با آن مثل یک انسان) و پاداش مناسب برای رفتار خوب گاهی اوقات بسیار مبهم می‌شود.

این نوع برنامه‌ها معمولاً بد نیستند. سگ‌های شرکت‌کننده خیلی جالب هستند، به‌خصوص سگ بولداگ اسکیت‌باز، تیلمن. حتی سگ‌های کوچولوی فانتزی هم بیشتر از اینکه فقط بامزه باشند، چیزهای جالبی برای نشان دادن دارند. اما صاحبان آن‌ها احتمالاً شما را دیوانه می‌کنند، واقعاً کفش‌های هماهنگ با سگ؟! بارک-میتسوا؟! در واقع، سگ‌هایی که معمولاً بهترین هستند، آن‌هایی هستند که صاحبان‌شان به یاد می‌آورند که آن‌ها سگ هستند. و البته سگ‌ها بهترین دلیل برای تماشای این برنامه هستند. در واقع، آن‌ها تنها دلیل برای تماشای این برنامه هستند.