روان‌درمانی

جیمی (جیسون سگال) را ملاقات می‌کنیم که سال واقعاً وحشتناکی را پشت سر گذاشته است. تیا (لیلان باودن) همسرش در یک تصادف رانندگی کشته شده است و از آن زمان در غم و اندوه و درد گم شده است، حتی به حدی که دخترش آلیس (لوکیتا ماکسول) را که در غم از دست دادن مادرش است، نادیده می‌گیرد. اما بعد از اینکه به‌طور ناگهانی تصمیم می‌گیرد در کار درمانی خود با بیماران صادق‌تر و جدی‌تر باشد، متوجه می‌شود که می‌تواند به آنها و همچنین به خودش کمک کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد روش‌های درمانی جیمی صحبت کنند. او چگونه با بیمارانش ارتباط برقرار می‌کند؟ چطور به آنها کمک می‌کند تا زندگی‌شان را تغییر دهند؟ بیمارانش چگونه به سبک او پاسخ می‌دهند؟ همکارانش در مورد روش‌هایش چه نظری دارند؟
• جیمی چه ویژگی‌های شخصیتی بارزی دارد؟ دیگر شخصیت‌ها چگونه به او واکنش نشان می‌دهند؟ جیمی به عنوان فردی ناسالم و دردکشیده به تصویر کشیده شده است، اما نقاط قوت و ضعف او به عنوان یک شخصیت چیست؟
• ویژگی‌های شخصیتی مثبت و قوی کدام شخصیت‌های سریال را به نمایش می‌گذارد؟ آیا این شخصیت‌ها را الگوی مناسبی برای خود می‌دانید؟

والدین باید بدانند که «Shrinking» یک کمدی در مورد یک روان‌درمانگر است. در این مجموعه، او تصمیم می‌گیرد با مشاوره‌های فعالانه‌تر به بیمارانش، بعد از اینکه همسرش در یک تصادف کشته می‌شود، به آن‌ها کمک کند. ما اغلب درباره غم و اندوه او و دخترش می‌شنویم و درد آن‌ها را می‌بینیم. خشونت به یک بیمار با مشکل خشم مرتبط است که در انظار عمومی به‌شدت مردی را کتک می‌زند. شخصیت‌ها صریحا در مورد رابطه جنسی صحبت می‌کنند، مثلا در یک صحنه همسایه‌ای متوجه می‌شود که شخصیت اصلی دو زن را استخدام کرده است که در استخر او با لباس زیر شنا می‌کنند. شخصیت‌ها تا حد مستی الکل می‌نوشند و در یک صحنه، شخصیت اصلی یک کاسه از چیزی که می‌گوید «آدرال و مسکن‌های درد» است، می‌خورد. الفاظ زشت به‌طور مکرر استفاده می‌شوند: «فحش»، «کلمه‌ای برای مدفوع»، «کلمه‌ای برای زن»، و همچنین عبارات نامناسب مثل چیزی که «بسیار بد است». ارتباطات بین شخصیت‌ها صمیمی و گرم است و آن‌ها به روش‌های مختلف از یکدیگر حمایت می‌کنند و در طول مجموعه به هم نزدیک‌تر می‌شوند.

این مجموعه تلویزیونی زیبا، تاثیرگذار و گاهی دلخراش، شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشد که درگیر مشکلات واقعی هستند و تلاش می‌کنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و به یکدیگر آرامش ببخشند. جیمی با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند: او ارتباطش را با دخترش از دست داده و همکارانش و همسایگانش بین ناامیدی و انزجار دست و پا می‌زنند وقتی می‌بینند اوضاع جیمی چقدر آشفته شده است. اما سپس جیمی یکی از حقایق بزرگ زندگی را کشف می‌کند: می‌توان در کمک به دیگران، رضایت و شادی یافت. او به یکی از بیمارانش دستور می‌دهد تا از همسر آزارگرش جدا شود؛ او بیمار دیگری را به اجبار در یک باشگاه بوکس آماتور ثبت‌نام می‌کند تا شاید بتواند راهی سالم برای ابراز خشم و درد پس از خدمت نظامی‌اش پیدا کند. شاید این کار از نظر اصول اخلاقی درمان (که همکارش بارها و با جدیت به او درباره آن هشدار می‌دهد) غیراخلاقی باشد، اما موثر است: بیماران جیمی در حال تغییر زندگی خود هستند و جیمی نیز همین‌طور.جیسون سیگل همانطور که همیشه بوده، چشم‌های غمگین و قابل درک دارد؛ او بازیگر دوست‌داشتنی است. شیمی او با هریسون فورد نمکی و طعنه‌زن نیز چیزی است که باید دید، به‌خصوص در لحظاتی که محافظه‌کاری فورد به مهربانی برای مردی که تقریباً در سنی است که می‌تواند پسرش باشد، ذوب می‌شود. بقیه بازیگران نیز با شخصیت‌های واقع‌گرایانه ناقصی پر شده‌اند که می‌خواهید بشناسید: همسایه‌های بی‌صبر جیمی، لیز (کریستا میلر) و درک (تد مک‌گینلی)، بیمار دردسرسازش شان (لوک تنی) و دختر سخت و غمگین آلیس. طرفداران تد لاسو، که تیم تولیدی آن را با Shrinking به اشتراک می‌گذارد، انسانیت و شوخ‌طبعی آسان نویسندگان را تشخیص می‌دهند، که باعث می‌شود Shrinking یک پرده دوم شایسته برای لاسو محبوب جهانی باشد.