پاته‌ما وارونه

پاتما (با صدای یوکیهو فوجیی) دختر جوان کنجکاو با موهای آبی است که در دنیای زیرزمینی تاریک و آینده‌ای زندگی می‌کند، جایی که ساکنان آن لباس‌های محافظتی می‌پوشند و از "مناطق خطرناک" عبور می‌کنند. او در هنگام کاوش در یکی از این مناطق، با شخصیتی شبیه به دارت ویدر مواجه می‌شود که دنیایش را وارونه می‌کند. او که شوکه شده است، به دنیای "دیگر" یعنی زمین ما سقوط می‌کند. اکنون او وارونه است، یک "معکوس" که در معرض خطر "افتادن" به سمت آسمان است. این دنیا تحت حکومت تمامیت‌خواهی است که یادآور ۱۹۸۴ اورول است، جایی که هرگونه تفاوتی مجازات می‌شود و اطاعت و هماهنگی اجباری است. در آنجا او با ایج (نوبوهیکو اوکاموتو) همتای مرد خود ملاقات می‌کند، یک شورشی آرام که شبیه شاهزاده کوچولو با موهای تیره و چشم‌های آبی است. آنها یکدیگر را به عنوان روح‌های هم‌عصر می‌شناسند، زیرا هر دو مدت‌ها بود که به دنبال شیوه‌ای متفاوت برای زندگی بودند. ایج پاتما را از افتادن به سمت آسمان نجات می‌دهد و آنها با بازوان یکدیگر راه می‌روند، پاهای پاتما به سمت آسمان و پاهای ایج که به سختی زمین را لمس می‌کند. وقتی دولت خودکامه پاتما را دستگیر می‌کند، ایج به دنیای زیرزمینی سفر می‌کند تا به نجات او برود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چقدر آسان است که فقط به دلیل ظاهر متفاوت، در مورد دیگران قضاوت نادرست داشته باشیم. چرا نگاه کردن فراتر از ظاهر اهمیت دارد؟
• چرا رهبران جهان "واقعی" می‌خواستند مردم دنیای زیرین را نابود کنند؟ "معکوس‌ها" چه تهدیدی داشتند؟
• پتهما اینورتد" چگونه با انیمیشن‌های آمریکایی جریان اصلی مقایسه می‌شود؟ کدام یک را ترجیح می‌دهید و چرا؟

پته‌ما وارونه" یک انیمیشن ژاپنی با زیرنویس انگلیسی است که به موضوع تعصب بی‌جا یک جامعه علیه جامعه دیگر می‌پردازد. گروه قدرتمندتر برای سرکوب گروه زیرزمینی از اسلحه و روش‌های خشونت‌آمیز استفاده می‌کند که ممکن است برای بینندگان جوان، اولین آشنایی آنها با حکومت تمامیت‌خواه باشد. اما پته‌ما دختری شجاع و نترس است و دوستی او با ایج، نمونه‌ای از وفاداری و عشق است. در نهایت، روابط و شجاعت بر ترس غلبه می‌کنند.

یاسوهیرو یوشیورا، کارگردان این فیلم که همچنین کارگردانی انیمه دیگری با نام «زمان ایو» را نیز بر عهده داشته، به‌خوبی عناصر اصلی انیمه‌ها را دستکاری می‌کند. حرکت‌های سینمایی دوربین، شات‌های دنباله‌دار، نمای نزدیک و سیاه‌نمایی‌ها، جهانی را در «پاتما معکوس» خلق می‌کنند که هم باورپذیر و هم زیبا است. بچه‌هایی که به حرکات روان فیلم‌هایی مانند «ماداگاسکار» عادت دارند، ممکن است بپرسند که چرا همه‌چیز اینقدر کند پیش می‌رود، اما می‌توان گفت که حرکت‌های گسسته فیلم با موضوع آینده‌ای که به اشتباه پیش رفته همخوانی دارد.همانند بسیاری از داستان‌هایی که در آینده رخ می‌دهند، برخی بینندگان ممکن است منطق درونی فیلم را زیر سوال ببرند. اما طرفداران خیال‌پردازی‌های آینده‌گرایانه‌ی دیستوپی ممکن است به پیش‌فرض «پاتما وارونه» در مورد آزمایش‌های علمی که اشتباه پیش رفته‌اند و تلاش جوانان برای دست و پنجه نرم کردن با پیامدهای قطبی غیرمنتظره، علاقه‌مند شوند. این فیلم موضعی اخلاقی در مورد لزوم پذیرش تنوع و دیدگاهی شکاکانه نسبت به خطری که با کاوش‌های علمی مرتبط است، اتخاذ می‌کند، زیرا مشکل وارونه‌شدگی زمانی رخ داد که آزمایش‌های علمی طراحی‌شده برای مهار انرژی گرانش اشتباه پیش رفتند و باعث معکوس‌شدن گرانش شدند.