بد رپ

در مستند "بد رپ"، چهار هنرمند آسیایی-آمریکایی در آستانه کسب موفقیت و شهرت بیشتر در دنیای هیپ-هاپ به نظر می‌رسند. "دامبفاندد" اهل کره‌تاون لس‌آنجلس، قهرمان رقابت‌های رپ است. "رکستیزی" از کویینز، از به چالش کشیدن موضوعات بحث‌برانگیز در ویدئوها و متن‌های خود ابایی ندارد. "لیریکس" از فیرفکس ویرجینیا، از ایمان مسیحی خود در خلق آثار هنری‌اش بهره می‌گیرد. و "اوکوا‌فینا" از کویینز که سبک و حس طنز منحصر‌به‌فردی دارد که می‌تواند به فراتر رفتن از محدودیت‌های جنسیتی کمک کند یا ممکن است باعث شود که او برای همیشه به عنوان یک نوآوری هیپی در میان مخاطبان گسترده‌تر شناخته شود. هر چهار هنرمند درباره زندگی و حرفه خود، کلیشه‌هایی که فرهنگ آنها را در جامعه و رسانه‌ها تعریف می‌کنند و همچنین تاثیر منفی آن بر نحوه درک و پذیرش آنها در فرهنگ هیپ-هاپ صحبت می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندهای موسیقی صحبت کنند. چگونه مستند بد رپ (Bad Rap) شبیه یا متفاوت از دیگر مستندهای موسیقی است؟
• چگونه این هنرمندان به کلیشه‌ها و پیشداوری‌هایی که فرهنگ‌شان در جامعه و رسانه با آن مواجه بوده، پرداخته و با آن مقابله می‌کنند؟
• چگونه شباهت‌ها و تفاوت‌ها میان چهار بازیگر این فیلم ارائه شده‌اند؟

در فیلم مستند "رپ بد" که در سال ۲۰۱۶ ساخته شده، زندگی چهار رپر آمریکایی آسیایی که تلاش می‌کنند تا کار خود را به سطح بالاتری ببرند، به تصویر کشیده شده است. در این فیلم مستند، مدام از کلمه "فحش" و مشتقات آن استفاده می‌شود و گاهی اوقات نیز از واژه "نژاد" استفاده می‌شود. در هنگام فیلمبرداری یک ویدئو، یکی از اجراکنندگان در حال پاشیدن سس کچاپ و خردل بر روی رقصندگان تwerking نشان داده می‌شود. یکی دیگر از اجراکنندگان نیز ترانه‌ای با عنوان "واژن من" دارد. نوشیدن الکل و مشروبات الکلی نیز در فیلم دیده می‌شود. همچنین در صحنه‌های نبرد رپ، رپرهایی که با رپرهای آمریکایی آسیایی رقابت می‌کنند، اغلب از کلیشه‌های نژادی به عنوان punchline استفاده می‌کنند. این مستند، سیر تکامل و ظهور هیپ‌هاپ آمریکایی آسیایی، برخی از تعصبات و حاشیه‌نشینی‌هایی که برخی از این اجراکنندگان با آن روبرو هستند، و همچنین نحوه گرایش آنها به میراث فرهنگی خود را در حالی که هیپ‌هاپ را به عنوان وسیله‌ای برای خودابرازگری به کار می‌گیرند، نشان می‌دهد.

فیلم بد رپ با نمایش زندگی، نظرات و رویکردهای چهار هنرمند آسیایی-آمریکایی هیپ‌هاپ، تنوع موجود در هیپ‌هاپ آسیایی-آمریکایی و نحوه‌ی درک آن به‌عنوان یک کل را آشکار می‌کند. این هنرمندان به‌روشنی از کلیشه‌سازی صحبت می‌کنند که مدت‌ها فرهنگ آنها را برای بقیه‌ی آمریکا تعریف می‌کرد و اینکه این کلیشه‌ها چگونه بر کار آنها و نحوه‌ی دریافت آن تأثیر گذاشته است. دیدن اینکه دانفوندد چگونه تلاش می‌کند تا از یک کنفرانس مطبوعاتی جان سالم به در ببرد، در حالی که به نظر می‌رسد خبرنگاران بیشتر از نظرات او درباره‌ی جکی چان علاقه‌مند به موسیقی او هستند، به همراه تلاش‌های ضعیف و آشکار برای طنز کلیشه‌ای که در نبردهای رپ با آن مواجه می‌شود، گویای این واقعیت است که فرهنگ ما هنوز راه درازی در پیش دارد.تمرکز بر زندگی و آثار چهار هنرمند، محدودیت‌هایی را برای این مستند ایجاد می‌کند که تا چه عمقی هر هنرمند مایل است در مورد هنر، میراث و تاریخ خود و همچنین تأثیر همه این موارد بر کارشان صحبت کند. در حالی که مستندهای اخیر درباره ظهور موسیقی هیپ‌هاپ، مد و فرهنگ آن، دیدگاه‌های جامعه‌شناختی را در مورد نقش اساسی شرایط برانکس جنوبی در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 در هیپ‌هاپ ارائه می‌کنند، این مستند اغلب به شایعات و نظرات بی‌مورد درباره قدرت جذب مخاطب و اینکه کدام هنرمند با چه آژانسی قرارداد بسته است، می‌پردازد. بحث در مورد موضوعات دشوارتری مانند تنش‌های نژادی بین آفریقایی‌ آمریکایی‌ها و آمریکایی‌های کره‌ای در دهه 1980 و 1990، یا ارائه اطلاعات بیشتر در مورد هنرمندان پیشگام که هیپ‌هاپ آمریکایی آسیایی را مطرح کردند، می‌توانست به این مستند عمق بیشتری ببخشد. با این حال، مستند "رپ بد" حقایق زیادی را درباره بخشی نادیده‌ گرفته‌شده از دنیای همیشه در حال رشد و گسترش هیپ‌هاپ آشکار می‌کند.