می دسامبر

در ماه دسامبر، بازیگر الیزابت (ناتالی پورتمن) در حال آماده شدن برای بازی در نقش گریسی یو (جولیان مور) است، زنی واقعی که حدود دو دهه قبل در رسوایی روزنامه‌های زرد گرفتار شده بود. الیزابت که برای تحقیق یک هفته را با گریسی و خانواده‌اش می‌گذراند، سعی می‌کند درک کند چه چیزی باعث می‌شود معلمی ۳۶ ساله درگیر رابطه‌ای جنسی با دانش‌آموز ۱۳ ساله‌اش شود و چطور این عمل زندگی آن‌ها و اطرافیانشان را برای همیشه تغییر می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رابطه‌ای که بین فردی بزرگسال و فردی خردسال است و چرا رابطه جنسی بین این دو غیرقانونی است، صحبت کنند. چگونه تفاوت سنی در روابط با افزایش سن افراد تغییر می‌کند؟
• چرا رشد شخصیت یک عنصر استاندارد در داستان‌سرایی است؟ چه نوع رشدی در شخصیت‌های فیلم «می دسامبر» مشاهده کردید و چگونه بر فیلم تاثیر می‌گذارد؟
• چه کسی را راوی غیرقابل اعتماد می‌نامند؟ آیا فکر می‌کنید این مفهوم در این فیلم به کار رفته است؟
• سبک و لحن فیلم را مورد بحث قرار دهید. چرا فکر می‌کنید فیلمساز از این رویکرد برای بررسی موضوعات حساس استفاده کرده است؟

والدین باید بدانند که می دسمبر ملودرامی است از کارگردان تاد هینز که به طور تقریبی بر اساس داستان واقعی دهه ۱۹۹۰ معلم مری کی لتورنائو و رابطه جنسی او با یکی از دانش آموزانش ساخته شده است. این فیلم به بررسی این موضوع می‌پردازد که زندگی این زوج در دو دهه بعد چگونه خواهد بود. سوالات زیادی مطرح می‌شود، اما پاسخ‌های زیادی داده نمی‌شود، به ویژه اینکه گریسی (جولیان مور) خود را شکارچی نمی‌داند و معشوق/قربانی/همسرش جو (چارلز ملتون) از اینکه به عنوان قربانی دیده شود ناراضی است. اما به وضوح نشان داده می‌شود که اختلاف سنی زیاد آن‌ها در زمان آشنایی‌شان غیرقانونی بوده و آن‌ها عواقب سختی را متحمل شده‌اند. نوجوانی به والدینش یاد می‌دهد که چگونه ماری‌جوانا مصرف کنند و شخصیت‌های فیلم سیگار می‌کشند و آبجو می‌نوشند. صحنه‌ای نسبتا گرافیکی از رابطه جنسی شامل تصاویری از پشت بدن برهنه مرد است. بحث‌ها و استدلال‌هایی در مورد تجاوز جنسی وجود دارد. الفاظ زشت شامل کلماتی مثل بیکچز، اف و غیره است. ناتالی پورتمن در نقش بازیگر هالیوودی بازی می‌کند که برای بازی در نقش گریسی در یک فیلم انتخاب شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان تاد هینز به طور هوشمندانه و بی سر و صدا بینندگان را به قضاوت نکردن در مورد زوج این ملودرام که زمانی رسوایی به بار آورده بودند، ترغیب می‌کند. رابطه جنسی یک ۳۶ ساله با یک ۱۳ ساله؟ وحشتناک! اما یک ۵۹ ساله که ۲۰ سال با یک ۳۶ ساله ازدواج کرده و سه فرزند فوق‌العاده و همسایگانی دارد که آنها را دوست دارند؟ هوم، این فرق می‌کند... یا نه؟ هینز با استفاده از الیزابت و سوالات کاوشگرانه‌اش به عنوان وسیله‌ای برای کمک به درک بینندگان از گریسی و جو، به ذهن‌های کنجکاو اجازه می‌دهد تا سوالاتی را بپرسند که همه ما دوست داریم بپرسیم.با این حال، انتخاب‌های غیرمعمول او برای موسیقی متن فیلم -- که از فیلم ۱۹۷۱ «The Go-Between» اقتباس شده -- تعادلی در لحن ایجاد می‌کند که ممکن است بینندگان را گیج کند. لحظات و تغییرات صحنه‌های جدی با صدای گونگ موسیقی مشخص می‌شوند که یادآور سریال‌های تلویزیونی است (یا حتی بیشتر، طنز سریال‌های تلویزیونی در «The Californians» در SNL). بینندگان ممکن است خودشان را در حال خندیدن در این درام آشفته ببینند به طریقی که به نظر می‌رسد هینز به عمد آن را ایجاد کرده است، اما با توجه به موضوع حساس فیلم، تا حدودی نامناسب به نظر می‌رسد. درست مثل خواندن مطالب روزنامه‌های زرد که از اشتباهات دیگران سوءاستفاده می‌کنند، وقتی که تیتراژ پایانی «May December» می‌آید، ممکن است متوجه شوید که وقتتان را به هدر داده‌اید.