شب جشن دانش‌آموختگی در می‌سی‌سی‌پی

فیلمساز پل سالتزمن تاریخ در حال شکل‌گیری را در مستند «شب رقص دانش‌آموزان در میسیسیپی» به تصویر می‌کشد. این مستند، اثری صادقانه و در عین حال الهام‌بخش درباره نژادپرستی ریشه‌دار در جنوب عمیق آمریکا و اولین جشن رقص مختلط در دبیرستانی در شهر کوچکی در میسیسیپی است. نکته جالب توجه این است که این رویداد مهم در سال ۲۰۰۸ اتفاق می‌افتد، نه در دهه ۱۹۵۰. برای تشویق دانش‌آموزان سال آخر به شرکت در این جشن، مورگان فریمن، سلبریتی محلی، این ایده را به عنوان یک چالش مطرح می‌کند و پیشنهاد می‌دهد که تمام هزینه‌ها را بپردازد. در نهایت، این داستان درباره تغییر و مقاومت‌هایی است که سعی در متوقف کردن آن دارند.

• چگونه کلیشه‌ها در نژادپرستی نقش دارند؟ آیا تا به حال در مورد کسی بر اساس رنگ پوستشان یا هر چیز دیگری در ظاهرشان قضاوت شتابزده‌ای کرده‌اید؟
• چرا جنوب آمریکا اغلب با نژادپرستی مرتبط است؟ آیا فکر می‌کنید با انتخاب باراک اوباما، نژادپرستی در ایالات متحده کمتر از قبل شده است؟ چرا یا چرا نه؟
• اگر مورگان فریمن ایدهٔ یک میهمانی رقص یکپارچه را به دانش‌آموزان ارائه نمی‌کرد و پیشنهاد پرداخت هزینه‌اش را نمی‌داد، فکر می‌کنید چقدر طول می‌کشید تا مدرسه به‌تنهایی میهمانی‌های رقص را یکپارچه کند؟ آیا فکر می‌کنید این واقعیت که این روند توسط یک گروه فیلمبرداری پوشش داده شد، به هر نحوی در نتیجه تأثیر داشت؟

والدین باید بدانند که این مستند به صراحت در مورد موضوعی حساس، یعنی نژادپرستی، بحث می‌کند و شامل برخی الفاظ رکیک و زبان نژادپرستانه است، از جمله استفاده مکرر از کلمه «N» توسط هم آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار و هم قفقازی‌ها. برخی اعمال خشونت‌آمیز توصیف شده‌اند، از جمله مشت‌زنی بین دانش‌آموزان، و عکسی خشن از مردی مرده که از درختی آویزان است، به طور خلاصه نشان داده می‌شود. دانش‌آموزان همچنین در مورد رابطه جنسی و نوشیدن الکل در سنین پایین صحبت می‌کنند، اما بیشتر نوجوانانی که به طور برجسته در مستند حضور دارند، الگو‌های مثبت هستند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در مورد محتوا، سالتزمن با خودداری از ساده‌انگارانه جلوه دادن مسئله نژادپرستی، هوش بینندگان را مورد احترام قرار می‌دهد و نظرات صریح دانشجویانی را ارائه می‌کند که مشتاق صحبت در این مورد هستند. به عنوان مثال، یک دانشجو آفریقایی-آمریکایی حادثه‌ای تحقیرآمیز را توصیف می‌کند که در آن پلیس او و یک دوست سفیدپوستش را متوقف کرد و ادعا کرد که بوی ماری‌جوانا می‌آید. پلیس از دانشجو اول خواست در ملأ عام شلوارش را پایین بکشد، در حالی که دوستش را رها کرد. یک دانشجو سفیدپوست دیگر واکنش پدرش را به ایده یک میهمانی مدرسه‌ای یکپارچه به اشتراک می‌گذارد: "نمی‌خواهم سیاه‌پوستان به دخترم دست بزنند."شب رقص در میسیسیپی ممکن است به اندازه برخی مستندهای دیگر در مورد زندگی دبیرستانی (از جمله نوجوان آمریکایی) پر جنب و جوش نباشد، اما هم تلنگر خوبی است و هم در صداقتش تازگی دارد، و به همین دلیل دیدن آن برای خانواده‌هایی که نوجوانان بالغی دارند که بتوانند با موضوعات پیچیده فیلم کنار بیایند، ضروری است.