انتقام

وقتی بن (بی. جی. نواک)، نویسنده نیویورکر، تماسی دریافت می‌کند که می‌گوید دوست‌دخترش ابیلین شاو (لیو تیپتون) بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر درگذشته، مجبور می‌شود تلفن همراهش را بررسی کند تا بفهمد این دختر کیست. بن، گیج و کنجکاو، به تگزاس پرواز می‌کند تا در مراسم خاکسپاری ابی شرکت کند. وقتی برادر ابی (بوید هالبروک) از بن می‌خواهد در جستجوی انتقام به او بپیوندد، بن متوجه می‌شود که خانواده نزدیک ابی و مرگ نه‌چندان مرموز او می‌تواند موضوع یک پادکست عالی باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه کنجکاوی بن سفر او را آغاز می‌کند و به رشد شخصی او منجر می‌شود. چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟ چگونه تغییر محیط یا خانه‌تان، حتی برای مدت کوتاهی، می‌تواند دیدگاه شما را گسترش دهد؟
• آیا در فیلم انتقام، مصرف مواد مخدر و نوشیدن الکل به صورت اغراق‌آمیز و جذاب به تصویر کشیده شده است؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای در این فیلم وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه فیلمنامه به برخی از قواعد فیلمسازی اشاره می‌کند؟ چه عناصری پاداش می‌گیرند؟
• شخصیت‌هایی به یادماندنی در مورد نظریات خود درباره روانشناسی انسان و دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم سخنرانی می‌کنند. کدام دیدگاه‌ها، اگر وجود داشته باشند، با شما هم‌رأي بود؟

والدین باید بدانند که انتقام یک کمدی تریلر در مورد یک روزنامه‌نگار اهل نیویورک است که فکر می‌کند داستان واقعی جنایات کامل را در یک شهر کوچک تگزاس پیدا کرده است. این فیلم که توسط بی.جی. نواک (از سریال اداره) نوشته، کارگردانی و بازی شده است، در مورد بازنگری در مفاهیم از پیش تعیین‌شده‌ای است که بر اساس محل زندگی یا شغل افراد شکل گرفته‌اند. بیشتر شخصیت‌ها در ابتدا به نظر می‌رسد که کلیشه‌های رایج را تقویت می‌کنند—مثل اعضای کارتل مکزیکی، روستاییان تگزاس و غیره—اما داستان این را مطرح می‌کند که اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، می‌توانیم افراد را به‌طور کامل و بدون برچسب‌های کلیشه‌ای ببینیم. به همین دلیل، این فیلم به مردم شهری و روستایی این امکان را می‌دهد که با هم و از خودشان بخندند. داستان اصلی فیلم در مورد یک زن جوان است که به‌طور مرگباری از مواد مخدر افیونی بیش از حد مصرف کرده است، و صحبت‌های زیادی در مورد مصرف مواد مخدر و مهمانی‌های شبانه وجود دارد. مواد مخدر به صورت مثبت نشان داده نمی‌شوند، اما نوشیدن الکل به عنوان عاملی برای پیوند اجتماعی به تصویر کشیده شده است. اسلحه به عنوان بخشی از فرهنگ تگزاس نشان داده می‌شود، از جمله اسلحه‌ای که متعلق به یک کودک ۹ ساله است. صحنه تیراندازی وجود دارد که نسبتا خشن است. الفاظ و توهین‌ها شامل کلماتی مثل احمق، لعنتی و انواع کلمات فحش است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نواک به وضوح تمام وجودش را در این داستان قرار داده است، که تلاش می‌کند به آمریکایی‌ها نشان دهد برای درک یکدیگر به همدلی و ارتباط بیشتر و قضاوت‌های شتابزده کمتر نیاز داریم. بن، شخصیت داستان نواک، با استفاده از کمدی، راز و رمز و طنز خودشکوفا، با اعتماد به نفس به دنبال نشان دادن این موضوع است که چرا افراد تمایل دارند به تئوری‌های توطئه باور داشته باشند. اما چیزی که او یاد می‌گیرد این است که اگرچه ممکن است از نظر تحصیلات رسمی از بسیاری از مردم شهر ابی در تگزاس بالاتر باشد، اما این موضوع او را بهتر نمی‌کند، بلکه حتی ممکن است بدتر باشد. تعصب از عدم درک کسی که با شما متفاوت است، آغاز می‌شود و انتقام به ما کمک می‌کند که درک کنیم تفاوت فقط تفاوت است.عرق نواک همه‌جا روی صفحه‌نمایش است. انتخاب این نقش در اولین فیلم بلند خود به‌عنوان نویسنده و کارگردان، برای اولین تجربه‌تان، کمی زیاد است. شاید بهتر بود او کمی از سه نقش اصلی فاصله می‌گرفت. او خودش را به‌عنوان کارگردانی بازیگر ثابت می‌کند و بازی‌های به‌یادماندنی‌ای از بازیگرانش می‌گیرد، ازجمله بازی هیستریک و خودهجو جان مایر در نقش دوست زن‌باره بن. هرکدام از اعضای گروه بازیگران کار فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهند، به‌خصوص اشتون کوچر که در نقش کوئنتین سلرز، تهیه‌کننده موسیقی شهر کوچک، آن‌قدر عالی است که نمی‌توان تصور کرد کسی دیگر بتواند آن تی‌شرت سفید پاره‌شده از سینه، شال و کت سفید را بپوشد و آن را (یا آن نقش را) به‌خوبی او اجرا کند. کوئنتین در یک صحنه به بن می‌گوید «هیچ‌کس چیزی اورجینال نمی‌نویسد، ما فقط ترجمه می‌کنیم.» در فیلم انتقام، نواک فرهنگ نیویورک و تگزاس را با دقت و ظرافت طوری ترجمه می‌کند که به‌جای توهین‌آمیز بودن، خنده‌دار است و حتی اگر کاملاً آن را درک نکنید، باز هم خنده‌دار است. درحالی‌که بخش‌های بزرگی از دیالوگ‌ها پر از «حکمت» است که به‌سمت بیننده پرتاب می‌شود؛ کلمات حکیمانه‌ای که نواک احتمالاً قصد داشت آن‌ها را به‌عنوان نقل‌قول‌هایی برای تابلوهای دیواری تبدیل کند. اما پیام‌ها آن‌قدر سریع هستند که تقریباً غیرممکن است آن‌ها را بگیرید و پردازش کنید. بااین‌حال، این یک ایراد کوچک است، درست مثل کیفیت صدای ناهمگون فیلم. اما بزرگ‌ترین مشکل، پایان فیلم است که برای بن واقعی به نظر نمی‌رسد، حداقل برای بنی که نواک آن را بازی می‌کند. این تنها زمانی است که به نظر می‌رسد ایفای سه نقش بزرگ توسط نواک در تولید فیلم، مشکل‌ساز شده است، زیرا بن تبدیل به نسخه فانتزی نواک از خودش می‌شود، به‌جای نسخه باورپذیرتری از خودش که در سراسر فیلم بازی می‌کند. یا شاید این به‌خاطر این است که پیام او خیلی مؤثر است: اگر او از بینندگان می‌خواهد که واقعاً مردم را به‌طور کامل ببینند، نمی‌توانیم جز از طریق شخصیت و کارش او را ببینیم. ابیلین شاو بهتر آن را این‌طور بیان می‌کند: «قلب، قلب را می‌بیند.»