دختران فلوریدا

در کلیرواتر فلوریدا، سریال فلوریدا گرلز با این موضوع شروع می‌شود که بهترین دوست شلبی (لورا چین) دیپلمش را می‌گیرد و یک شغل پیدا می‌کند و شلبی و بقیه هم‌اتاقی‌ها را که در یک تریلر زندگی می‌کنند، رها می‌کند: کیتلین (ملانی فیلد)، جیلا (لاسی ماسگریو) و اریکا (پتی گوگنهایم). این موضوع شلبی را به فکر فرو می‌برد که شاید زمان آن رسیده باشد که او هم تحصیلاتش را ادامه دهد و شغل بهتری پیدا کند، و همین موضوع باعث می‌شود که کیتلین، جیلا و اریکا در مورد مسیر زندگی‌شان (و اینکه آیا این مسیر مورد نظر آنهاست) فکر کنند. آیا زندگی در یک شهر ساحلی در فلوریدا و کار در یک بار محلی برای آنها کافی است؟ و اگر هست، آیا باید کافی باشد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش رفتارهای نامناسب به عنوان موضوعات خنده‌دار صحبت کنند. آیا رفتارهایی مثل مصرف مواد مخدر، نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و دیگر رفتارهای پرخطر باید به عنوان موضوعات خنده‌دار یا بی‌اهمیت در نظر گرفته شوند، حتی اگر در یک کمدی مثل فلوریدا گرلز باشد؟ آیا در این نمایش، پیامدهایی برای این رفتارها وجود دارد؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد استفاده از کلیشه‌ها در سریال فلوریدا گرلز صحبت کنند. چه زمانی یک کاریکاتور از حالت خنده‌دار خارج شده و به حالت توهین‌آمیز تبدیل می‌شود؟ مرز این دو کجاست؟
• آیا استفاده از کلیشه‌های مربوط به جرم، اعتیاد به مواد مخدر و وضعیت اجتماعی-اقتصادی به عنوان یک شوخی، خطراتی به همراه دارد؟ آیا مسخره کردن افرادی که انتخاب‌های نامناسب انجام می‌دهند، پیامدهای رفتارهایشان را کم‌اهمیت جلوه می‌دهد؟

والدین باید بدانند که فلوریدا گرلز یک کمدی در مورد چهار دوست دختر است که یک تریلر را در کلیرواتر، فلوریدا به اشتراک می‌گذارند. لحن این نمایش در نهایت بسیار شیرین است، اما بیشتر شوخ‌طبعی‌ها و داستان‌های آن بالغانه است. شخصیت‌ها اغلب از مواد مخدر، از جمله ال‌اس‌دی و ماری‌جوآنا، حتی در حین رانندگی استفاده می‌کنند. یکی از شخصیت‌ها دستگاه الکل‌سنج به ماشینش وصل کرده تا از رانندگی در حالت مستی جلوگیری کند، اما او در یک بار کار می‌کند و الکل مصرف می‌کند و از مواد مخدر نیز استفاده می‌کند. ما اتاق کشت یک فروشنده ماری‌جوآنا را بازدید می‌کنیم (استفاده تفریحی از ماری‌جوآنا در فلوریدا غیرقانونی است) و صحبت‌هایی در مورد «مولی» و سایر مواد مخدر می‌شنویم. گفته می‌شود که گروهی از دوستان دختر از ۱۲ سالگی شروع به نوشیدن الکل کرده‌اند. شوخی‌های دیگری نیز در مورد رابطه جنسی وجود دارد، مانند شوخی‌ای در مورد مردی که دوست دارد خود را در مقابل کارمندان بار عریان کند، و پرسیدن از یکی از شخصیت‌ها در مورد اینکه آیا به دوست‌پسرش رابطه جنسی دهانی در ازای پول می‌دهد. خشونت کمتر از محتوای مربوط به رابطه جنسی یا مواد مخدر است، اما در یک صحنه دو گروه از دوستان دختر به خاطر یک گردنبند دزدیده شده با هم درگیر می‌شوند. در مورد دزدی، یکی از شخصیت‌ها اغلب دزدی می‌کند؛ این موضوع برای خنداندن تماشاگران است. فحش دادن در این سریال رایج است: «لعنتی»، «احمق»، «خر»، «خنگ»، «لعنتی». اگرچه بیشتر شوخ‌طبعی‌های این سریال به افراد فقیر و بی‌سواد توهین می‌کند، اما شخصیت‌ها به صورت همدلانه به تصویر کشیده شده‌اند و ما به تدریج درک می‌کنیم که تراژدی‌های زیادی پشت انتخاب‌های اشتباه آنها وجود دارد؛ این سریال همچنین نکاتی در مورد نژادپرستی، طبقه‌بندی اجتماعی، دوستی زنان، تبعیض جنسی و موضوعات دیگر را مطرح می‌کند.

در بهترین حالت، این نمایش فراتر از مفهوم مرکزی پسرفت‌گرای «بیایید به فقرا بخندیم» خود می‌رود تا به نمایشی درباره زنان معمولی تبدیل شود که به شیوه‌های فوق‌العاده‌ای برای یکدیگر هستند. اما قبل از رسیدن به آن و در میان لحظات شیرینی که گاهی اوقات تماشای فلوریدا گرلز را ارزشمند می‌کنند، شوخی‌های زیادی در مورد متامفتامین کریستال، پارک‌های تریلر و اپل‌بی وجود دارد. بینندگانی که مشکلی با فلوریدا به عنوان یک خط لاینی ندارند، احتمالاً کل نمایش را بسیار خنده‌دار خواهند یافت، زیرا شوخی‌ها به خوبی نوشته شده‌اند، چیزی که کسانی را که از کار لورا چین در سریال‌های مِیک و بیمارستان کودکان خنده‌شان گرفته بود، شگفت‌زده نخواهد کرد. اما کسانی که ترجیح می‌دهند سبک شوخی‌های بالا به پایین را ببینند، احتمالاً به ویژه در قسمت‌های ابتدایی نمایش، با ناراحتی آن را تماشا خواهند کرد.در زیر طنزهای بی‌مزه، پیش‌فرض آسان‌تری از دوستی خواهرانه و حمایت شیرین و تفسیر آگاهانه‌ای از مسائلی مانند چرخه‌های عمیق فقر، سیاست‌های هویت چندنژادی و روش‌هایی که سرکوب به‌ویژه بر زنان تأثیر می‌گذارد، وجود دارد. احتمالاً برای طرفداران این نمایش تعجب‌آور نیست که چین در تمپا، فلوریدا بزرگ شده و در سن ۱۶ سالگی از دبیرستان انصراف داده است، درست مثل چهار شخصیت اصلی او. او از تجربیات خود برای نمایشش استفاده می‌کند، و وقتی از گاتورها و شوخی‌های بلند قد می‌گذرد، آنچه که پدیدار می‌شود، کمدی در مورد بازنده‌های واقعی است که طرفداری از آن‌ها آسان است. لذت‌های تابستانی بدتری برای شرکت در آن وجود دارد.