«روز بزرگ دیگری با لی‌سا»

لیسا، خواننده‌ی پاپ ژاپنی که به خاطر آهنگ تم انیمه و مانگای «دمو اسلیر» شناخته می‌شود، به پوشش خبری ناراحت‌کننده‌ای که از زندگی شخصی او شده بود، اشاره‌ای مبهم دارد. این سختی و رنجی که این پوشش خبری برای او ایجاد کرد، موضوعی است که در ابتدای مستند «لیسا: روز دیگری بزرگ» مطرح می‌شود. او می‌گوید که این موضوع به‌خصوص آزاردهنده بود، زیرا خبرها درست روز قبل از کنسرتش منتشر شدند و او در آن زمان «دغدغه‌های زیادی داشت.» ماهیت این مسائل شخصی هرگز توضیح داده نمی‌شود و بینندگان در این مورد در تاریکی قرار می‌گیرند. و وقتی او می‌گوید: «اتفاقات بد یکی پس از دیگری برای من رخ می‌دهند»، بر عهده‌ی تخیل بیننده است که تصور کند آن اتفاقات بد چه بوده‌اند. در مقابل، اجراهای ضبط‌شده و تمرین‌ها در این مستند عمدتاً شاد و پرانرژی هستند، با رقص‌های شاد و لباس‌های جشن‌وار، و همچنین جلوه‌های ویژه‌ی نورپردازی و بصری معمول در کنسرت‌های راک در بخش‌هایی از اجراهای او. برای تأکید بر این‌که او تسلیم خودشیفتگی نشده است، او یک عبارت تکراری را که از مادر پرانرژی‌اش آموخته بود، تکرار می‌کند: «اتفاقات خوب رخ خواهند داد اگر باور داشته باشی که امروز روز دیگری بزرگ است.»

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه لیسا می‌گوید تربیت او بر نگرش‌هایش در زندگی تأثیر گذاشته است.»
• آیا فکر می‌کنید لی‌سا الگوی مناسبی برای زنان جوان است؟ چه ویژگی‌هایی او را به چنین الگویی تبدیل می‌کند؟
• «لیسا از کودکی آرزوی بازیگر شدن داشت، اما سرنوشت او را به سمت دیگری هدایت کرد. به نظر شما چه میزان از موفقیت او حاصل تلاش و چه مقدارش شانس بوده است؟»

«لیسا: روزی دیگر، روزی بزرگ» مستندی است در مورد خوانندهٔ محبوب ژاپنی که به خاطر ترانه‌های موفقش از مجموعه مانگاهای محبوب، از جمله «شیطان‌کش»، شناخته می‌شود. این پروژه، دهمین سالگرد فعالیت انفرادی او را گرامی می‌دارد که با کنسرت‌ها و ضبط‌های متعدد همراه است. صحنه‌هایی از تمرین‌ها، کلاس‌های آواز و تولید آهنگ، نگاهی پشت‌صحنه‌ای به زندگی این خواننده ارائه می‌دهد. موضوع فیلم ملایم و امیدوارانه است و در همین راستا، هیچ کلمه‌ای تندتر از «جهنم» در آن به کار نرفته است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

«لیسا: روزی دیگر عالی» بدون هیچ تغییری می‌تواند به‌عنوان یک طنز از مستندهای ستاره‌های پاپ مطرح شود. لیسا، که در اصل نامش ریسا اُریبِه بود، کلیشه‌های تکراری و بی‌مزه‌ای را ارائه می‌دهد که از هنرمندان محبوب و فاقد خلاقیت انتظار داریم، و آن‌ها را به‌عنوان جملات حکیمانه‌ای بیان می‌کند. او می‌گوید: «جوانی فوق‌العاده است، اما بزرگسالی هم سرگرم‌کننده است.» عمیق و فلسفی! او همچنین اظهار می‌کند: «اگر ۱۰۰ درصد راضی باشید، دیگر نمی‌توانیم چیزی خلق کنیم.» او همچنین در مورد اینکه «چه مقدار از درد خود را در یک آهنگ بریزد» فکر می‌کند و قول می‌دهد در کنسرت‌ها «تمام تلاش خود را بکند» زیرا «می‌خواهد موسیقی را به‌عنوان شغل خود انتخاب کند.» اشعار او شامل این عبارت است: «من آسیب دیده‌ام، اما روحم از بین نخواهد رفت.» او همچنین از طرفداران و انیمه قدردانی می‌کند که او را از یک بازیگر مشتاق به یک ستاره موسیقی در کشورش و فراتر از آن تبدیل کرده‌اند.«جالب‌ترین بخش‌های مستند، صحنه‌هایی است که او را در حال کار با مربی آوازش نشان می‌دهد و این حس را القا می‌کند که او برای رسیدن به آن صدای بلند، بینی و کودکانه‌ای که با قدرت از روی صحنه به گوش می‌رسد، سخت تلاش می‌کند. در مورد منبع آشفتگی او، که به آن اشاره می‌شود اما نامی از آن برده نمی‌شود، جستجویی سه ثانیه‌ای در اینترنت نشان می‌دهد که شوهر او ظاهراً به او خیانت کرده و سپس ظاهراً اقدام به خودکشی کرده است. اگر این اطلاعات به راحتی در دسترس است، چرا سانسور می‌شود؟ اگر این مستند چیزی را ثابت می‌کند، این است که او زنی بسیار خوب و محترم است و قطعاً حق حریم خصوصی دارد. اما اگر این چیزی است که او به دنبال آن است، چرا با ساختن مستندی درباره‌ی خود موافقت کرده است؟»