کودکان فراهنجار: فرزندان فراطبیعی

کودکان فراطبیعی: فرزندان فراهنجار، بینندگان را با کودکانی آشنا می‌کند که به ادعا دارای قدرت‌های فراطبیعی هستند اما بسیار جوان و/یا ترسیده‌اند تا بتوانند توانایی‌های خود را درک و بپذیرند. در هر قسمت، سه کودک توسط مدیوم چیپ کافِی (بهترین شناخته شده برای کارش در برنامه تلویزیونی حالت فراهنجار) و لیزا میلر روانشناس دانشگاه کلمبیا گرد هم می‌آیند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و آنچه را که تجربه می‌کنند بهتر درک کنند. در طول این بازنشستگی، والدین گیج و اغلب ترسیده‌ی کودکان، افکار و ترس‌های خود را در مورد اتفاقاتی که در حال رخ دادن است، به اشتراک می‌گذارند. در تمام این مدت، کودکان در فعالیت‌های مختلف شرکت می‌کنند تا بتوانند بر توانایی‌های خود تمرکز کنند در حالی که توسط کسانی که آن‌ها را درک می‌کنند، تأیید می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش معمول پدیده‌های ماوراءالطبیعه در رسانه‌ها و تاثیر آن بر کودکان صحبت کنند. فیلم‌هایی مانند "The Exorcist" چگونه بر طرز فکر مردم در مورد ارواح، اشباح و پدیده‌های ماوراءالطبیعه تاثیر می‌گذارند؟ آیا فکر می‌کنید برنامه‌هایی مانند این، با هدف تغییر دیدگاه مردم در مورد فعالیت‌های ماوراءالطبیعه ساخته شده‌اند، یا صرفا برای سرگرمی هستند؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نحوه کنار آمدن کودکان با احساس "تفاوت" صحبت کنند. چگونه می‌توانیم به کودکان کمک کنیم تا در مواجهه با تجربیات غیرقابل درک یا باور دیگران، احساس تنهایی و عدم کفایت نکنند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نمای تلویزیونی به بررسی فعالیت‌های ماوراءالطبیعه‌ای می‌پردازد که ادعا می‌شود بر کودکان تأثیر می‌گذارد. اگرچه بزرگسالان در این مجموعه تمایل واقعی خود را برای کمک به کودکان ابراز می‌کنند، اما موسیقی ترسناک و صحنه‌های تاریک و سایه‌دار آن، آن را بیشتر استثمارگر نشان می‌دهد تا آگاه‌کننده. صحبت‌های فراوان درباره ارواح، اجنه، قتل و امور ماوراءالطبیعه ممکن است کودکان خردسال (و بینندگان بزرگسال که از این قبیل موضوعات می‌ترسند) را بترساند. این مجموعه شامل تصاویری از مراسم و دعاهای مسیحی است که اغلب در زمینه دور کردن ارواح شرور انجام می‌شود. الفاظ ملایمی مانند «خراب» شنیده می‌شود، در حالی که الفاظ تندتر کاملاً سانسور می‌شوند.

این مجموعه بر اساس ایده همدلانه‌ای شکل گرفته است که کودکان دارای توانایی‌های فراطبیعی اغلب در یافتن پذیرش در جامعه‌ای که درک درستی از شرایط آن‌ها ندارد، با چالش مواجه هستند. کودکان حاضر در این مجموعه اغلب احساس تنهایی و ناامیدی را به اشتراک می‌گذارند، زیرا قادر به صحبت در مورد تجربیات خود با دیگران نیستند، و این موضوع ممکن است با بینندگانی که به دلایل خاص خود احساس تفاوت می‌کنند، ارتباط برقرار کند. والدین این کودکان، که بسیاری از آن‌ها سال‌ها به دنبال یافتن توضیح پزشکی برای رفتار فرزندانشان بوده‌اند، همچنین از واکنش‌های اجتماعی منفی احتمالی می‌ترسند که ممکن است در صورت مرتبط شدن فرزندشان با پدیده‌های ماوراءالطبیعه رخ دهد.اما در حالی که کافِی و میلر به نظر واقعاً متعهد به کمک به کودکان و خانواده‌هایشان در مواجهه با مشکلاتشان هستند، این مجموعه به نظر می‌رسد از توانایی‌های ادعایی فراطبیعی این کودکان برای سرگرمی سوءاستفاده می‌کند. استفاده بی‌پایان از موسیقی پس‌زمینه ترسناک و صحنه‌های تاریک و سایه‌دار و تصاویر تصادفی، ظاهراً برای ترساندن بینندگان طراحی شده‌اند، نه اینکه واقعاً آن‌ها را در مورد تجربیات این کودکان آگاه کنند. برخی از گفتگوها با کودکان نیز ظاهراً از قبل تمرین شده‌اند و صحنه‌ها اغلب در نقاط خاصی متوقف می‌شوند تا تعلیق ایجاد کنند. در نتیجه، داستان‌های کودکان باورپذیرتر می‌شوند. اما برای نوجوانانی که این نوع برنامه‌ها را دوست دارند، تماشای آن می‌تواند سرگرم‌کننده باشد.