دریا نوردی

سیل اوِی مجموعه‌ای مستند است که به‌خوبی ساخته شده و برای تماشای خانوادگی مناسب است. هشت نوجوان ۱۳ و ۱۴ ساله به همراه دو بزرگسال پنج هفته را در دریاهای اطراف باهاما می‌گذرانند. آن‌ها یاد می‌گیرند که قایق‌رانی کنند، آشپزی کنند، با هم کار کنند، از طبیعت لذت ببرند و بر دلتنگی غلبه کنند و همچنین چند درس ابتدایی در مورد محیط‌زیست یاد می‌گیرند. محیط این مجموعه زیبا است، بچه‌ها جذاب و پرشور هستند (وقتی که با آفتاب‌سوختگی و دلتنگی مبارزه نمی‌کنند). در مجموع، این مجموعه تلویزیونی یک فانتزی واقعی کامل است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد احساسات کودکان در برنامه و دوری پنج هفته‌ای از خانواده‌هایشان صحبت کنند و اینکه آیا کودکان در خانواده شما مایل به انجام چنین کاری هستند. در این قسمت چه چالش‌هایی را نوجوانان تجربه کردند؟ چه چیزی می‌توانست به آن‌ها کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند؟ آیا ترک کردن و بازگشت به خانه در این شرایط مناسب است؟ چه زمانی؟ بعضی از قسمت‌ها همچنین به مسائل زیست‌محیطی می‌پردازند، مانند لزوم حفظ صخره‌های مرجانی، که موضوعات خوبی برای بحث و گفتگو هستند.

والدین باید بدانند که هر کودکی با اندکی حس ماجراجویی بعد از تماشای یک قسمت از این مجموعه مشتاق سفر به باهاما خواهد شد. در این مجموعه هر دو جنس و کودکان با پیشینه‌های مختلف با هم همکاری می‌کنند و کمتر با تعارض یا قضاوت مواجه می‌شوند.

در آنچه به سنت کلاسیک واقعیت تبدیل شده است، هر شرکت کننده در هر قسمت با یک نبرد روبرو می شود - معمولا با ترس یا دلتنگی. همه بچه ها در مورد چیزهایی که یاد می گیرند با دوربین صحبت می کنند - استقلال، مهارت های فضای باز - و ترس ها یا مشکلاتی که مایل به اعتراف به آن هستند. بزرگسالان در مورد امیدشان به آنچه بچه ها از این تجربه به دست می آورند صحبت می کنند. دو بچه روایت می کنند و برای بینندگان جوانتر تداوم و توضیح را فراهم می کنند. اعترافات دوربین در میان ماجراجویی های آب و ساحل قرار دارند که کل خانواده را مشتاق تعطیلات در باهاما می کند - شنا با نهنگ ها، خوابیدن در ساحل - و چند مورد که نمی کنند - قایقرانی در باران، خوابیدن در تخت های قایق کوچک.این یک پیک نیک تمام عیار نیست، اگرچه ماجراجویی تا حدودی سفید و شسته رفته ای است. این فیلمسازان قصد سوءاستفاده از بچه ها را ندارند و با کش دادن درگیری ها یا برجسته کردن صفات کمتر جذاب آنها، قصد ایجاد قوس رشد شخصی ندارند. بچه ها به وضوح از پس زمینه های متفاوتی می آیند، احتمالا در بعضی موارد تفاوت های قابل توجهی وجود دارد، اما این مورد نیز مورد سوءاستفاده قرار نمی گیرد. بچه ها به تدریج یاد می گیرند که با هم کار کنند و به روشی نسبتا ساده در مورد محیط زیست یاد بگیرند که سرگرم کننده و مناسب تلویزیون خانوادگی است.