طرز تهیه خوراک شکمبه

همانند سایر برنامه‌های واقع‌نمای مشابه، خوانندگان مشتاق در برنامه «ساخت منودو» برای کسب یک جایگاه در گروه پنج‌نفره در مجموعه‌ای از چالش‌های حذفی با یکدیگر رقابت می‌کنند. در طول این مسیر، جانِی رایت، مدیر گروه (همان فردی که در آغاز به کار گروه‌های *NSync و بک‌استریت بویز کمک کرد) و دیوید کوری، مدیر موسیقی و مربی آواز گروه، آنها را به چالش می‌کشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رویای تبدیل شدن به یک ستاره پاپ مشهور جهانی و در مقابل، واقعیت تمام زحمات و تلاش‌هایی که در این مسیر وجود دارد، صحبت کنند. چه فعالیت‌هایی را هنرمندان جوان در حین ضبط یک آلبوم یا تمرین برای یک کنسرت از دست می‌دهند؟ چند نفر از اعضای گروه‌های پسرانه دیگر به موفقیت‌های انفرادی در دوران بزرگسالی دست یافته‌اند؟ و چرا فکر می‌کنید تهیه‌کنندگان در ابتدا تمایل داشتند این نمایش را تولید کنند؟ آیا صرفاً برای سرگرم کردن مخاطبان بود یا برای فروش بیشتر آلبوم‌ها؟

والدین باید بدانند که تهیه‌کنندگان این مجموعه واقعی پر از موسیقی ظاهراً مخاطبان هدف خود را در نظر گرفته‌اند — دختران نوجوان — زمانی که اعضای احتمالی گروه خود را دستچین کرده و محتوای برنامه را برنامه‌ریزی کرده‌اند. در راستای تصویر پاک و معصوم منودو، این پسران جذاب هستند بدون اینکه به طور آشکارا جنسی باشند و تمایل دارند در مورد موضوعات واقعاً معصومانه‌ای مانند عاشق شدن و تفریح کردن بخوانند. هیچ‌گونه مهمانی و نسبتاً کم‌تر از درگیری‌هایی که معمولاً برنامه‌های واقعی MTV را مشخص می‌کند، وجود ندارد.

با وجود اینکه گروه‌های پسرانه به اصطلاح به خواب زمستانی رفته‌اند، تهیه‌کنندگان برنامه "ساخت منودو" به شدت تلاش می‌کنند تا این مد خسته‌کننده را احیا کنند. آنها همه چیز را بر روی نام "منودو" شرط‌بندی کرده‌اند، برندی با بیش از 20 سال سابقه که ممکن است خاطرات نوستالژیک را برای برخی والدین زنده کند، اما ممکن است برای نوجوانان و جوانان هدف برنامه جذاب نباشد. سازندگان برنامه در جمع‌آوری اعضای جوان و مستعد گروه بین سنین 13 تا 17 سال که برای دختران جوان جذاب باشند، عملکرد خوبی داشتند. آنها همچنین تلاش زیادی کرده‌اند تا مطمئن شوند محتوای برنامه برای بینندگان جوان نسبتاً ملایم باشد. در نهایت، آنها نمی‌خواهند مخاطبان هدف خود را از دست بدهند.رایت و کوری هر دو شغل خود را بسیار جدی می‌گیرند، به طوری که عملاً پسران (و هر بیننده جوانی) را از کسب و کار موسیقی دور می‌کنند. اما با توجه به درصد پایین ستارگان کودکانی که واقعاً بدون آسیب از این تجارت بیرون می‌آیند، شاید این یک اتفاق خوب باشد.