پرستار بچه

در فیلم ناننی، معلم سابق عایشه (آنا دیوپ) پسرش را در سنگال رها می‌کند و به شهر نیویورک می‌رود تا با کار به عنوان پرستار بچه برای خانواده‌های ثروتمند پول جمع کند. او شغلی پیدا می‌کند که از رز (رز دکر) مراقبت کند، پدر رز، آدام (مورگان اسپکتور)، عکاس خبری است و به ندرت در خانه است. مادر رز، ایمی (میشل موناهن)، مضطرب، خسته و گاهی کنترل‌کننده است. در ابتدا همه چیز به خوبی پیش می‌رود و عایشه و رز به سرعت با هم صمیمی می‌شوند. عایشه همچنین شروع به قرار گذاشتن با دربان مالیک (سینکوا والز) می‌کند، مادر مالیک (لسلی اگامز) یک کاهنه است و عایشه را به خانه‌شان دعوت می‌کند. اما به زودی عایشه متوجه می‌شود که مجبور است اضافه‌کاری کند و به ایمی و آدام یادآوری کند که به او حقوق بدهند. او همچنین نمی‌تواند با پسرش یا پرستارش تماس بگیرد. او شروع به دیدن تصاویری وحشتناک و متنوعی می‌کند، از عنکبوت‌ها تا باران‌های ناگهانی داخل اتاق‌ها و شکل‌های مرموز.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ شوک‌آور؟ فیلم برای رسیدن به این تاثیر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم ترسناک است؟ چگونه می‌توان از ژانر وحشت برای پرداختن به مسائل دنیای واقعی استفاده کرد؟
• این فیلم چگونه نابرابری بر اساس فرهنگ و نژاد را بررسی می‌کند؟ در این مورد چه چیزی برای گفتن دارد؟

خانواده‌ها باید بدانند که نانِی فیلمی ترسناک و درام درباره زنی از سنگال (آنا دیوپ) است که به عنوان پرستار بچه برای خانواده‌ای ثروتمند در نیویورک کار می‌کند. او امیدوار است پول کافی برای آوردن پسرش به آمریکا جمع کند، اما اتفاقات عجیبی شروع به رخ دادن می‌کند. خشونت شامل صحنه‌های ترسناک و صداهای دلهره‌آور، خون‌ریزی و لکه‌های خون، کودک در خطر، مرگ، تصاویر غرق شدن و موارد دیگر است. دو شخصیت با هم معاشقه و بوسه رد و بدل می‌کنند و رابطه جنسی (کوتاه) دارند؛ یکی روی دیگری می‌نشیند و سینه‌های برهنه زن دیده می‌شود. سینه دیگری نیز در حالی که در حمام است، دیده می‌شود. شخصیتی متاهل سعی می‌کند زنی را ببوسد و گفتگوهای مرتبط با رابطه جنسی نیز وجود دارد. الفاظ رکیک به ندرت استفاده می‌شوند اما شامل چند مورد از کلمات «فاک» و «شیت» است. بزرگسالان در یک مهمانی به صورت اجتماعی مشروب می‌خورند و شخصیتی پس از بازگشت دیرهنگام از کار، حالت مستی دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

نیکیاتو جوسو با نویسندگی و کارگردانی این فیلم، اثری حرفه‌ای خلق کرده است. این فیلم با تمرکز بر نابرابری، موسیقی و صداگذاری پرتنش، و بازی‌های درخشان، اثری تاثیرگذار است. فیلم به صراحت وضعیت خود را به تصویر می‌کشد. عایشه می‌گوید که دلتنگ لحظات خوب در کشور زادگاهش سنگال است، اما نه قسمت‌های بد آن؛ ظاهراً این قسمت‌های بد به اندازه‌ای بوده‌اند که او را وادار به انتخاب موقعیت تلخ و آیرونیک مراقبت از فرزند خانواده دیگری کنند تا بتواند پول جمع کند و فرزند خود را بازگرداند. (این پول در سنگال قابل جمع‌آوری نیست.) دیوپ با بازی قدرتمند و همدلانه، درد این وضعیت را به تصویر می‌کشد، اینکه هر لحظه بیداری بدون فرزندش برای عایشه دردناک است. جوسو به عنوان فیلمساز بسیار زیرک است و حتی ظرافت‌های شخصیتی را در کارفرمایان عایشه به تصویر می‌کشد، رابطه دردناک آنها، کودک‌صفتی آدام (و هنر آفریقایی او که از فرهنگ دیگری گرفته شده) و اعصاب خرد شده ایمی را نشان می‌دهد.البته شروع با پایه و اساسی محکم در شخصیت، ترس‌های فیلم را موثرتر می‌کند، اما جوسو به نظر نمی‌رسد که به اندازه ترساندن تماشاگرانش به سادگی پیشنهاد ترس و وحشتی که در زندگی وجود دارد، علاقه‌مند باشد. ترس‌ها و بینش‌های عایشه مستقیما از بافت وجود روزمره‌اش سرچشمه می‌گیرند. گاهی کابوس‌های معمولی هستند، اما گاهی فقط به آینه نگاه می‌کند یا دمای آب حمام را امتحان می‌کند که اتفاق ترسناکی می‌افتد. همه جنبه‌های تولید، از نور و رنگ تا موسیقی و طراحی صدا، به راحتی با هم ترکیب می‌شوند تا دنیای عایشه را بسازند. پایانی مرتب و دقیقه نودی به نظر می‌رسد که تماشاگران را به راحتی از دست می‌دهد، اما از طرف دیگر، می‌تواند بخشی از تابلوی نیش‌دار فیلم باشد.