کوبا و فیلمبردار

در سال ۱۹۷۵، پس از چند سال استفاده از فناوری دوربین‌های ویدیویی برای روزنامه‌نگاری تحقیقی که به برخی از مشکلات شهر نیویورک توجه می‌کرد، جان آلپِرت، فیلمساز مستند «کوبا و فیلمبردار»، نگاه خود را به سمت کوبا معطوف کرد. او می‌خواست ببیند که سوسیالیسم در کوبا پس از ۱۵ سال از انقلاب کوبا، تحت رهبری فیدل کاسترو، چگونه عمل می‌کند. در طول چندین بازدید از سال ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۶، او تغییرات پرتلاطم این جزیره را در این دهه‌ها مستند کرد و نشان داد که چگونه این تغییرات بر جامعه کوبا و افرادی که آلپِرت در این بازدیدها با آنها دوستی برقرار کرد، تأثیر گذاشت. از دهه نسبتاً پررونق ۱۹۷۰ تا سال‌های مبارزه و کمبود مواد غذایی در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی (که میلیاردها دلار در طول سال‌ها به کوبا یارانه می‌داد)، تا دوره اخیر که محدودیت‌های مربوط به کسب‌وکار آزاد کاهش یافت، ظهور اقتصاد گردشگری و بازار سیاه، و مرگ فیدل کاسترو، مستند «کوبا و فیلمبردار» به‌طور زنده نشان می‌دهد که کوبا در این دوره چگونه تغییر کرده است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندها صحبت کنند. چگونه تصاویر خام در مستند "کوبای فیلمبردار" این کشور را در طول سال‌ها، فرهنگ و مردم آن به تصویر می‌کشد؟»
• «چگونه دیدگاه فیلمساز و دیدگاه خود کوبایی‌ها در طول زمان در مورد فیدل کاسترو، کمونیسم و زندگی روزمره تغییر کرد؟»
• «چه چیزی در این مستند شما را شگفت‌زده کرد؟»

والدین باید بدانند که «کوبا و فیلمبردار» تصاویری خام از سفرهای متعدد یک فیلمساز به کوبا از سال ۱۹۷۵ را گردآوری می‌کند. این فیلم زندگی کوبایی‌های مختلف، از جمله فیدل کاسترو، را در طول این سال‌ها دنبال می‌کند و همچنین نشان می‌دهد که چه اتفاقی افتاد وقتی اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید و کوبا دیگر میلیاردها دلار یارانه از مسکو دریافت نمی‌کرد. به طور غیرمنتظره‌ای، سیگار کشیدن زیادی در فیلم وجود دارد. همچنین نوشیدن الکل و مستی در فیلم وجود دارد، و همچنین استفاده از کلمه «لعنتی» توسط کاسترو، و همچنین «مشت» و کلمات مشابه. در فیلم صحنه‌هایی از شورش‌ها، از جمله صورت‌های خونین، و پرتاب سنگ توسط کوبایی‌ها به سمت کوبایی‌های دیگر که سعی در فرار به سفارت آمریکا در هاوانا داشتند، وجود دارد. در نهایت، نگاهی جذاب به یک فرهنگ و چگونگی تغییر و انطباق آن در طول حکومت کمونیستی کوبا و چگونگی مقاومت بسیاری از مردم به نمایش گذاشته می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

«در بهترین حالت، این مستند شباهت‌هایی با مجموعه فیلم‌های "آپ" دارد که هر هفت سال یک بار گروهی از مردان و زنان بریتانیایی را دنبال می‌کند تا ببیند چه می‌کنند. شادی و هیجان فیلمساز، جان آلپرت، هنگام بازدید مجدد از دوستانش در کوبا در طول سال‌ها و فراز و نشیب‌هایشان، واضح و مسری است. کشاورزان، فروشندگان و خانواده‌هایی که او در طول سال‌ها از کودکی تا بزرگسالی و پیری دنبال می‌کند، نوعی جذابیت فراتر از زمان را در لبخندها و روحیه خوبشان به نمایش می‌گذارند، روحیه‌ای که فقط در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان یافتن میلیاردها دلار یارانه که اقتصاد کوبا را سرپا نگه می‌داشت، تلخ می‌شود. و کاریزما و جذابیت فیدل کاسترو، فارغ از هر نظری که در مورد او داشته باشید، در تعاملاتش با آلپرت انکارناپذیر است؛ برای مثال، چیزی در مورد نوشتن نامه "لطفاً غیبت مرا ببخشید" توسط کاسترو برای دختر آلپرت تا به معلمش بدهد، وقتی که او برای بازدید به همراهش می‌رود، بسیار خنده‌دار است.»اما جادوی فرهنگ و مردم کوبا که در تصاویر خام گردآوری‌شده از چند بازدید از سال ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۶ به نمایش گذاشته شده، به نظر می‌رسد به‌رغم حضور آلپِرت اتفاق می‌افتد و گاهی آرزو می‌کنید که او به سادگی کنار می‌رفت. برای مثال، ابتدای فیلم که آلپِرت استفاده خود از دوربین ویدیویی جدید را برای افشاگری در شهر نیویورک توضیح می‌دهد، بیش از حد طولانی است. صدای روی تصویر اغلب چیزی را بیان نمی‌کند که تصاویر دوربین به تنهایی نشان نمی‌دهند. این موضوع لذت بردن از فیلم «کوبا و فیلمبردار» را از بین نمی‌برد، اما قطعاً مانع از تبدیل شدن یک فیلم خوب به یک فیلم عالی می‌شود.